Na vier weken te zijn weggeweest, is mijn vakantie over. Althans, mijn dochtertje mag over zeven dagen weer naar school, groep drie alweer. De vakantie behoort rust en ontspanning te geven. Je leert nieuwe mensen kennen, je ontdekt nieuwe plekjes op aarde, ver weg of dichtbij en je eet eens iets anders. Op de kleine vakantieonenigheden tijdens het tent opzetten, route bepalen, activiteit kiezen, et cetera na, kun je best stellen dat wij Hollanders geen slechte vakanties hebben.

Slapen op vakantie

Slapen op vakantie is voor kinderen altijd spannend. Nieuwe omgeving, nieuwe indrukken, nieuwe vriendjes en vriendinnetjes, andere activiteiten. Iedere ouder weet het: ze gaan gewoon wat later naar bed tijdens de vakantie. Gelukkig slaapt die van mij ’s morgens ook ietsje langer uit dan thuis, alleen compenseert dat uitslapen niet recht evenredig de tijd die ze later naar bed gaat, of beter, het tijdstip waarop ze eindelijk in slaap dondert. Uiteindelijk maken wij ’s nachts ook minder slaapuurtjes dan normaliter in het werkzame leven.

Vakantie activiteiten

Vroeger las ik één à twee dikke boeken per week uit op vakantie. Tussen het lezen door at ik wat de omgeving bood, ik deed allerlei activiteiten van bergsporten tot aan het bezichtigen van musea en kastelen toe. Tegenwoordig is vooral belangrijk dat er een zwem(bad)watertje in de buurt is, dat er andere kinderen zijn, dat er een speeltuin is, dat er kinder(pretpark)activiteiten en dergelijke zijn. Van de drie meegebrachte boeken las ik er slechts eentje half uit. Tsjaa, dat hoort er nu eenmaal bij en het gaat vast over, houd ik mijzelf voor, ‘als ze ouder wordt’. Hoewel, wat krijgen we dan weer? Uitgaan? Vriendjes? Het eerste biertje? Pffff.

Eenmaal thuis

Zo snel als ze op vakantie een nieuw ritme ‘aanleert’, zo langzaam lijkt ze het af te leren. Uiteraard is dat onze eigen schuld en aangezien wij slechts één kind hebben zijn we op dat gebied geen ervaringsdeskundigen. De anderhalf uur die ze nu weer eerder in bed moet, leer je haar niet één, twee, drie af. Iedere avond wederom hetzelfde liedje. Niet willen of kunnen slapen, met allerlei smoesjes om wakker te blijven. Creatief is ze wel, vooral in het bedenken van excuses waarom ze nog niet slaapt. Het varieert van: ‘Ik heb nog dorst’, tot ‘Er zitten muggen op mijn kamertje’.

Weer aan het werk

Vandaag zit ik achter mijn computer, administratie, aan het werk, en alles wat erbij hoort. De vakantie was bedoeld voor mijn rust, alleen denk ik dat de realiteit anders is. Ik sliep minder dan thuis, las minder dan thuis, deed minder dingen voor mezelf dan thuis, et cetera. Eigenlijk ben ik niet zo fit als ik gewend ben. Kortom, tijdens een jaar hard werken heb ik meer rust dan op vakantie. Dit alles kan ik mijn dochtertje uiteraard niet kwalijk nemen. Ze verdient alle aandacht en ze is ook heel erg lief. Alleen denk ik dat ik voortaan lekker thuis blijf, in de vertrouwde omgeving, met vertrouwde ritmes, vertrouwde speeltuinen, activiteiten, eigen bank om mijn boeken te lezen. In slaap vallen op vertrouwde momenten in een vertrouwd bed. Vakantie is immers bedoeld om tot rust te komen. Home sweet home.

Even voorstellen: Harry Vonk

Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel. Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien. Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com

Ja je leest het goed! Het is mij niet naar de bol gestegen, geen zonnesteek. Ook keek ik niet te diep in mijn glas, ik heb geen last van gekte en heb niet mijn hoofd gestoten. Verder probeer ik niet grappig te wezen. Nee, het is mij ernst. Brits onderzoek toonde onlangs aan dat het lezen van Bouquetreeksachtige verhaaltjes leidt tot een verkeerd man/vrouwbeeld bij de lezer. In de boekjes worden ideale liefdes beschreven met evenzo ideale mannelijke en vrouwelijke hoofdrolspelers. Een beetje het idee van ‘The Bold and the Beautifull’ dus. Van die veel te mooie gebotoxte en strakgetrokken types die je in werkelijkheid op straat nooit zal ontmoeten. Enfin door het lezen van deze verhalen wordt de lezer depressief, dat is de slotsom van het onderzoek.

Déjà vu

De boeket-boekjes staan verder vol met verblinde intriges, list, bedrog, spilzucht, hebzucht en overspel. Goh, ik heb ooit een boek gelezen over de zeven deugden: wijsheid, gematigdheid (zelfbeheersing), rechtvaardigheid, standvastigheid (moed), geloof, hoop en naastenliefde. Verder werd geschreven over de zeven hoofdzonden, te weten; luiheid, ijdelheid, afgunst (jaloezie), hoogmoed (ijdelheid), hebzucht, lust, vraatzucht, gramschap (wraak, toorn, woede).

Terug naar de Bouquet-reeks

Even niet afdwalen. Deze bloemenreeksen staan, volgens hetzelfde onderzoek, zo vol met ideale relaties, extreme intriges, et cetera dat de lezers, en dat zijn doorgaans vrouwen, een heel erg vertekend en misplaatst beeld krijgen van de maatschappij, en niet te vergeten hun eigen leven, relatie en toekomst. Veel vrouwen vergelijken de gelezen verhalen continu met hun eigen situatie. Zij willen eenzelfde leven ‘lijden’ als de sprookjesfiguren uit hun bloemenlofzangboekjes. Ze zien snel het grote verschil, ze twijfelen, worden onzeker, en ja, het gevolg is bekend. Ontevreden en depressieve vrouwen. De man krijgt het heel zwaar te verduren. Immers, is hij niet de oorzaak van dit ellendige leven? Met alle gevolgen van dien. Ruzies, schelden, gooien met pannen en borden, echtscheidingen, waaaaaaah!

Terug naar dat andere boek

Ook dat andere boek, het staat vol prachtige en even onmogelijke sprookjes, is niet altijd even realistisch als het om het wereldbeeld en de maatschappij gaat. Ook dit boek wordt veel gelezen. Vaak zijn de lezers aanhangers van Hem, uit wiens naam het boek werd geschreven. Door het vertekende beeld van hoe zij aankijken tegen de hedendaagse maatschappij, in combinatie met de eeuwenoude verhalen uit een even oud boek, willen deze fanatiekelingen ons hun wil, hun mening, hun visie en alles waar zij voor staan, het liefst opdringen, desnoods met geweld. Ja, uit naam van ‘Hem’ zijn veel oorlogen ontstaan.

Vrouwen, ik begin het te begrijpen

Oorlog, verderf, ruzies, vreemdgaan, vechten, bastaardkinderen, strijd, afgunst, wil opleggen, het is allemaal niet van de hedendaagse tijd. Het is namelijk een al eeuwenoud probleem. Het is de realiteit van alledag, van deze samenleving, waarmee we zullen moeten leren leven. Alleen, dit wetend vraag ik me af of het niet beter is bepaalde groeperingen te verbieden bepaalde boeken te lezen, evenals dat we vrouwen kunnen verbieden de Bouquetreeksboekjes te lezen. Al is het maar om miscommunicatie met vrouwen een halt toe te roepen. Het klinkt bijna evenzo radicaal als de ideeën van sommigen van hen die ik hierboven omschreef. Maar vergeet niet dat de wereld er een stuk vrediger van zou worden met als extraatje dat wij mannen er dan eindelijk in slagen het mysterie ‘vrouw’ te begrijpen. Dit was het sprookje van Harry!

Even voorstellen: Harry Vonk

Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel. Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien. Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com

‘Big girls, you are Beautiful!’ Dit is geen ode aan de dikke vrouw, doch een songtekst van Mika. Zo’n drie jaar terug brak hij helemaal door en werd gepresenteerd als de nieuwe Freddie Mercury. Inderdaad hebben zijn liedjes iets weg van Queen en Mika is een veelzijdig artiest. Toch hoorde ik de laatste drie jaar nauwelijks van hem. Wellicht teruggetrokken in de studio’s om een geweldige nieuwe plaat te presenteren! Wie Joost heet, mag het weten! In ieder geval gaat één van zijn hits over dikke vrouwen, over hoe geweldig ze zijn, hoe mooi, en bovenal: hoeveel meer vrouw je krijgt als je er zo eentje hebt.

Sauna

Op vakantie, in Normandië, zaten wij vorige week in een luxe B&B met infraroodsauna. In feite is dat een sauna waar je je kleren aan kunt houden, en waarbij de stralen het allerbinnenste van je lichaam verwarmen. Aangezien het ook in Normandië wisselvallig weer was, nam ik een keertje plaats in deze aangename magnetron. Nog aangenamer werd het toen bleek dat er een cd-speler was ingebouwd, en er zat een gebrande cd van Mika in. Relaxed hoorde ik zijn ode aan de dikke vrouw aan, evenals de andere teksten.

Dikke vrouwen

Goed, voor het weer hoef je dus niet naar Normandië, en ook niet voor mooie dikke vrouwen, kan ik je vertellen. In mijn kennissenkring zitten absoluut mooie dikke vrouwen. Ondanks dat sommige vrouwen stevig zijn, kunnen zij hun gewicht dragen als een lust in plaats van last. Het komt door de kleding, de verzorging, de humor, de glimlach, de zelfverzekerde uitstraling. En hoewel ik op slanke vrouwen val, kan ik deze vrouwen waarderen. Hoe anders was het hier in Frankrijk!

Dikke Amerikaanse

Een klein, kortbenig, ontevreden, in strakke campingsmoking gekleed, bol, ranzig monster, en naar het leek was het vrouwelijk, zat op ons terras een pan met mosselen en een grote portie friet weg te proppen in haar bolle hoofd. Om een goed beeld te geven: Betsie Turf met ontevreden smoelwerk, neerhangende mondhoeken, kleverig en te strak haar, inclusief foute kleding. Ze maakte ook nog veel lawaai. Niet iedereen kan er iets aan doen dat hij/zij dik is, maar hier gold toch echt dat ieder pond binnenkwam via die vreselijke mond! Ze zat er ‘flatteus’ bij en deed geen enkele moeite om enige vorm van gratie uit te stralen. Serieus, ze was amper één meter zestig lang en toch schatte ik haar gewicht tegen de 180 kg!

Strand

Op het kiezelstrand, een te dik Nederlands echtpaar met idem kids. Kijk, de ouders zijn dik omdat ze niks aan beweging doen, slecht eten, et cetera. Dat wens je je eigen kinderen dan toch niet ook toe. Je doet ze op sport en geeft verantwoord voedsel, zou ik denken. Weer die ontevreden blik, zowel bij ouders als kinderen. In minder dan een uur zag ik magnums, frietjes met veel mayo, cola (niet light), et cetera de kleine muiltjes in verdwijnen. Gewoon zielig!

Mika: Big Girls you are Beautiful

Ik weet niet langer wat ik van die mooie melodie met aardige tekst van Mika moet denken. Soms lijkt het te kloppen, alleen valt het in de praktijk als je goed om je heen kijkt vaak tegen. Dik hoeft niet lelijk te zijn, integendeel! Het is wel aan de dikke vrouw, de dikke man, de dikke ouder om er zelf iets mee te doen. Ik hoorde laatst een fraai verhaal. Een vrouw die graag naar het strand gaat, alleen of met een vriendin, gaat altijd op een stil plekje liggen wanneer haar man meegaat. Niet omdat ze privacy wil, maar omdat haar man in de laatste jaren een dusdanige bierbuik heeft ontwikkeld. En dat die buik over zijn veel te kleine strakke zwembroek heen hangt, en omdat zij zich nu voor haar man schaamt. Wat voor vrouwen geldt, gaat dus ook voor mannen op. Big girls and boys are Beautiful, some are less beautiful, some are not beautiful at all!

Even voorstellen: Harry Vonk

Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel. Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien. Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com

Zelden heb ik in Frankrijk echt kunnen genieten van ‘Fabuleux’ eten. De Fransche keuken, befaamd wereldwijd, ik had ‘m nog niet ontdekt. Doorgaans at ik beter bij een eenvoudige Auberge dan in een duur en chique restaurant. Het voordeel van zo’n eenvoudige herberg is dat er meestal ‘wat de pot schaft’ op de kaart staat en daardoor is er slechts één vers gerecht beschikbaar, zolang de voorraad strekt. De prijs is acceptable en je wordt soms blij verrast.

Het konijn met 11 poten

Ooit at ik in de regio Nice met een man of acht in een Auberge, in een dorp waarvan ik de naam niet meer weet, en waarvan de lezer niet eerder hoorde. Bij binnenkomst vroegen wij of we nog iets konden eten en drinken. Het antwoord luidde dat zolang we niet teveel noten op onze zang hadden en genoegen namen met de daghap, wat frites en salade, het wel goed zou komen. Wij waren verkleumd, hongerig en tevreden met alles dat enigszins voedingswaarde had, dus zeiden wij volmondig ‘Oui’ op dit voorstel. Wij kregen een schaal met ovengestoofd konijn, grote bakken salade en patat. Het konijn was tezamen met ongepelde bollen knoflook, ui, olie en een scheut witte wijn de oven ingedonderd. Het vlees viel van het bot en na grondig te hebben geteld, bleek het beest 11 poten te hebben. In één paar woorden: het smaakte ongeloveloos voortreffelijk. Inclusief drank en tip waren wij ieder € 15,- kwijt.

Normandië 2011, het heden

Na Bretagne vorige week zijn wij in Normandië beland, en na de ervaring bij de maffiose Fransche Cyprioot kijken wij voortaan naar de prijzen op de kaart alvorens ons te laten besode….n. Op onze route lag de Mont St. Michel dus,…. Op die dag viel de moeder aller regenbuien op ons hoofd. Enerzijds mooi, want er waren weinig toeristen. Maar ieder voordeel heb zijn nadeel nietwaar, dus waren alle cafés en restaurants afgeladen vol met die enkele aanwezige toeristen die evenals wij wilden schuilen. Wij zijn niet van suiker maar een bakkie zou er wel ingaan. Hè, he`, eindelijk een plekje gevonden, werden we weggebonjourd bij het raam omdat wij slechts wilden drinken. Op ons nieuwe plekje kregen wij een goede espresso en een slechte cappuccino, bereid met slagroom. Slagroom wordt in Frankrijk soms gebruikt voor cappuccino. Gelukkig kom je het tegenwoordig nog maar zelden tegen. Enfin, hier kregen wij het toch. Door de regen hadden we ff niet naar de prijzen gekeken, en ja hoor; € 13,50 voor een lompe bediening, slechte cappuccino en een goede espresso.

Na regen komt zonneschijn

Het gezegde met ezel, steen en stoten was ons nu wel duidelijk. In Normandië, toeristischer kan haast niet, kun je menu’s eten vanaf € 4,50. Daar verwacht je uiteraard niks teveel bij, maar goed, wij arriveerden in het dorpje ‘Grandcamp Maisy’. In de haven, grenzend aan Utah Beach vonden wij één restaurant, ‘La Marée’. Ook hier kon de klant een menu kiezen. Wij kozen voorzichtig voor het viergangenmenu van € 23,- bestaand uit voor-, hoofd-, nagerecht en een kaasplateau. Ten eerste was de bediening snel, hartelijk, geduldig et cetera. Ten tweede zat de tent bomvol. Ten derde hebben wij fantastische vis gegeten, werkelijk superbe! De prijs viel inclusief de wijn heel erg mee, temeer toen wij achteraf zagen dat Michelin hen op de nominatie heeft staan voor een ster.

NL versus La France

Wij aten en dronken dus fantastisch voor een heel goede prijs. De volgende dag gingen wij daarom weer en zij koos, met haar killerinstinct, de zeeschotel bestaand uit vier grote langoustines, drie oesters, circa 30 kokkels, 8 coquilles, veel rivierkreeftjes, escargots, garnaaltjes, en bovenop twee heel grote krabben, voor de prijs van slechts € 25,- en prachtig opgediend. Ik had mijn eten al een uur op en zij ging nog steeds een woest gevecht aan met de reeds gedode zee(schaal/schelp)dieren. In Nederland, als je dezelfde kwaliteit al kan krijgen, moet zoiets tenminste drie keer zoveel kosten. Bovendien hebben ze je het liefst, voor een schamele 25 euro, niet tweeënhalf uur aan die tafel. Dit soort eten is in Nederland onmogelijk met een kleine beurs, zeg maar onbetaalbaar. Overigens eet je hier, in dit dorp, met een kleine beurs ook gewoon heerlijke mossels met friet inclusief een drankje vanaf € 9,-. Ook heel goed, en gezien de prijs die men betaalt een prima kwaliteit en buikvullende hoeveelheid. Het eten in Nederland wordt op steeds meer plekken steeds beter, maar wat doet de horeca in Nederland anders (lees: fout) dat het zo misgaat met prijzen en kwaliteit? Wie het weet mag het zeggen…

Even voorstellen: Harry Vonk

Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel. Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien. Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com

De beste vakantiebanen