Zelden heb ik in Frankrijk echt kunnen genieten van ‘Fabuleux’ eten. De Fransche keuken, befaamd wereldwijd, ik had ‘m nog niet ontdekt. Doorgaans at ik beter bij een eenvoudige Auberge dan in een duur en chique restaurant. Het voordeel van zo’n eenvoudige herberg is dat er meestal ‘wat de pot schaft’ op de kaart staat en daardoor is er slechts één vers gerecht beschikbaar, zolang de voorraad strekt. De prijs is acceptable en je wordt soms blij verrast.

Het konijn met 11 poten

Ooit at ik in de regio Nice met een man of acht in een Auberge, in een dorp waarvan ik de naam niet meer weet, en waarvan de lezer niet eerder hoorde. Bij binnenkomst vroegen wij of we nog iets konden eten en drinken. Het antwoord luidde dat zolang we niet teveel noten op onze zang hadden en genoegen namen met de daghap, wat frites en salade, het wel goed zou komen. Wij waren verkleumd, hongerig en tevreden met alles dat enigszins voedingswaarde had, dus zeiden wij volmondig ‘Oui’ op dit voorstel. Wij kregen een schaal met ovengestoofd konijn, grote bakken salade en patat. Het konijn was tezamen met ongepelde bollen knoflook, ui, olie en een scheut witte wijn de oven ingedonderd. Het vlees viel van het bot en na grondig te hebben geteld, bleek het beest 11 poten te hebben. In één paar woorden: het smaakte ongeloveloos voortreffelijk. Inclusief drank en tip waren wij ieder € 15,- kwijt.

Normandië 2011, het heden

Na Bretagne vorige week zijn wij in Normandië beland, en na de ervaring bij de maffiose Fransche Cyprioot kijken wij voortaan naar de prijzen op de kaart alvorens ons te laten besode….n. Op onze route lag de Mont St. Michel dus,…. Op die dag viel de moeder aller regenbuien op ons hoofd. Enerzijds mooi, want er waren weinig toeristen. Maar ieder voordeel heb zijn nadeel nietwaar, dus waren alle cafés en restaurants afgeladen vol met die enkele aanwezige toeristen die evenals wij wilden schuilen. Wij zijn niet van suiker maar een bakkie zou er wel ingaan. Hè, he`, eindelijk een plekje gevonden, werden we weggebonjourd bij het raam omdat wij slechts wilden drinken. Op ons nieuwe plekje kregen wij een goede espresso en een slechte cappuccino, bereid met slagroom. Slagroom wordt in Frankrijk soms gebruikt voor cappuccino. Gelukkig kom je het tegenwoordig nog maar zelden tegen. Enfin, hier kregen wij het toch. Door de regen hadden we ff niet naar de prijzen gekeken, en ja hoor; € 13,50 voor een lompe bediening, slechte cappuccino en een goede espresso.

Na regen komt zonneschijn

Het gezegde met ezel, steen en stoten was ons nu wel duidelijk. In Normandië, toeristischer kan haast niet, kun je menu’s eten vanaf € 4,50. Daar verwacht je uiteraard niks teveel bij, maar goed, wij arriveerden in het dorpje ‘Grandcamp Maisy’. In de haven, grenzend aan Utah Beach vonden wij één restaurant, ‘La Marée’. Ook hier kon de klant een menu kiezen. Wij kozen voorzichtig voor het viergangenmenu van € 23,- bestaand uit voor-, hoofd-, nagerecht en een kaasplateau. Ten eerste was de bediening snel, hartelijk, geduldig et cetera. Ten tweede zat de tent bomvol. Ten derde hebben wij fantastische vis gegeten, werkelijk superbe! De prijs viel inclusief de wijn heel erg mee, temeer toen wij achteraf zagen dat Michelin hen op de nominatie heeft staan voor een ster.

NL versus La France

Wij aten en dronken dus fantastisch voor een heel goede prijs. De volgende dag gingen wij daarom weer en zij koos, met haar killerinstinct, de zeeschotel bestaand uit vier grote langoustines, drie oesters, circa 30 kokkels, 8 coquilles, veel rivierkreeftjes, escargots, garnaaltjes, en bovenop twee heel grote krabben, voor de prijs van slechts € 25,- en prachtig opgediend. Ik had mijn eten al een uur op en zij ging nog steeds een woest gevecht aan met de reeds gedode zee(schaal/schelp)dieren. In Nederland, als je dezelfde kwaliteit al kan krijgen, moet zoiets tenminste drie keer zoveel kosten. Bovendien hebben ze je het liefst, voor een schamele 25 euro, niet tweeënhalf uur aan die tafel. Dit soort eten is in Nederland onmogelijk met een kleine beurs, zeg maar onbetaalbaar. Overigens eet je hier, in dit dorp, met een kleine beurs ook gewoon heerlijke mossels met friet inclusief een drankje vanaf € 9,-. Ook heel goed, en gezien de prijs die men betaalt een prima kwaliteit en buikvullende hoeveelheid. Het eten in Nederland wordt op steeds meer plekken steeds beter, maar wat doet de horeca in Nederland anders (lees: fout) dat het zo misgaat met prijzen en kwaliteit? Wie het weet mag het zeggen…

Even voorstellen: Harry Vonk

Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel. Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien. Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com

De beste vakantiebanen

Heerlijk op vakantie. Kajak op het dak, spullen ingeladen. Één tas van mij, plus een laptoptas. Zeven tassen van haar, variërend van groot tot heel groot. Door de kajak loopt het brandstofverbruik iets op maar dat mag de pret niet drukken. Overal langs de weg borden met de verwijzingen van de mooiste stad tot de nog mooiere mooiste stad. Caves du Vin, je ziet ze overal. Bretagne; het gebied van de cider, everzwijnen, châteaux, Bouillabaisse, oesters, Asterix en Obelix. Maar ook het land van sluwe Cyprioten.

B & B Bretagne

Onze eerste Bed & Breakfast is op een landgoed in Saint Pierre de Plesguen, omringd door een meer, met een prachtig onderhouden tuin. Het hoofdhuis staat midden op het door middeleeuwse muren omringde grondstuk. Daarnaast staan een paar schuren, een garage en drie Gîtes. Een mooi plekje om vier dagen te vertoeven. Circa 25 km van de Bretonse kust en tussen een aantal toeristische steden gesitueerd. De ontvangst is erg hartelijk, het huisje schoon, leuk ingericht, en het ontbijt is boven verwachting goed.

Eerste uitstapje

Op dag één besluiten wij naar Dinan, een klein toeristisch plaatsje 10 km van de kust te gaan. Na een paar espresso’s op een terrasje lopen wij het dorpje in. De prijs van de koffie verraste ons, slechts € 1,20 voor een heel goede espresso. Waarom is alles in Nederland zoveel duurder? En hoe kan het dat hier in ieder dorp drie tot vier ouderwetse bakkers gevestigd zijn, en hoe kunnen zij allemaal hun ‘brood’ verdienen? Maar goed, wij liepen het dorp in. Gezellige winkelstraatjes, mooie historische gebouwen, kerkjes, pleintjes, vestingsmuren en een haventje. Er viel voldoende te zien.

Les Halles de Dinan

Ergens in een boekje stond dat op zondag in Les Halles een markt was met mooie lokale producten. En hoewel het zonnig droog weer was, en hoewel er voldoende buiten te zien was, moesten en zouden wij naar de overdekte Les Halles gaan. Na een kroegbaas gevraagd te hebben naar de route, arriveerden wij in de met modern glas overdekte markt. Een soort van winkelpromenade bestaand uit één korte straat met circa tien kleine etenswarenwinkeltjes, variërend van groenteboer, slager, poelier, delicatessen, wijnproeverij tot een Cyprische hapjeszaak. De eigenaar van de laatste zaak was een, naar eigen zeggen, Fransman met een Cypriotisch hart.

Aan de babbel

De Fransman, zeer sociaal begaafd, lokte mij naar zijn kraam van amper vijf bij anderhalve meter oppervlakte. Het was niet druk, dus nam hij alle tijd mij het één en ander uit te leggen en te laten proeven. Heerlijke tzatziki, souflaki, spiesjes, druivenbladrolletjes met rijst, lam, aubergine, courgette, zalm en andere Cypriotische producten. Ik besloot vier kleine bakjes met diverse eenvoudige lekkernijen aan te schaffen en een flesje met een sherry/port-achtige wijn.

Tafeltje voor twee

Voor zijn kraam stond één klein enkel tafeltje en hij stelde ons voor, aangezien het lunchtijd was, bij hem een bordje te eten. Wij aten één gevulde aubergine, een brochette de poulet, een lamsgehakt met rijstmoussaka, bekleed met courgette en een paar olijven, pitabrood, tzatziki en een groentenprutje. Alles was prima. Niet speciaal of zo. Gewoon lekker en prima. Wij vroegen ons nog openlijk af hoe hij in zijn levensonderhoud kon voorzien. In Les Halles was het namelijk niet druk en iedere winkelier had veel verse producten uitgestald. Zijn antwoord luidde dat het erg zwaar was en dat de gemeente er eigenlijk niks van moest hebben. Enfin, het bleek erg moeilijk om mensen te lokken. De locals kochten bovendien hun producten elders.

Judgement day

Aan alle goede dingen komt een einde. Het eten was op, we wilden ook nog lekkere Cypriotische thee meenemen en daarna afrekenen. De twee kleine plastic zakjes met lekkers stonden klaar en met de meevallende prijs van de espresso in onze gedachten zagen wij de rekening met vertrouwen tegemoet. Her en der hadden wij ook borden bij heel goede restaurants gezien met prima tarieven. Maar hier, bij de Griek, wow, …… € 95,–! Dat was schrikken! De thee alleen al kostte € 17,–. Deze Fransman met Cypriotisch hart en hartelijke glimlach had ons flink om de tuin geleid, met succes moet ik toegeven. Nu begreep ik ook waarom het niet druk was in Les Halles. ’s Avonds hebben wij voor straf niet buiten de deur gegeten, de aangeschafte hapjes opgemaakt en deze smaakvol met twee flessen wijn weggespoeld. Ach, wij hebben in ieder geval stof om de hele vakantie lol van te hebben. Verder heb ik geleerd gewoon de gezellige straatjes te bezoeken, vooral niet naar haar te luisteren en haar te volgen, ‘delicatessezaakjes’ te mijden en vooraf te informeren naar de prijs.

Even voorstellen: Harry Vonk

Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel. Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien. Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com

Het hele jaar door heb ik hard gewerkt. Van Tini kreeg ik zelfs gekscherend de opmerking dat met al mijn activiteiten in een week, er te weinig uren waren om die week te vullen. Nou mag je weten dat ik het de laatste tweeënhalve maand rustiger aan ben gaan doen met werk. Niet dat ik zo oud ben dat het rustiger aan moet. Nee, ik had afscheid genomen van een klant die voor een groot percentage mijn agenda vulde. Een financiële aderlating, maar je krijgt er een hoop rust voor terug. Uiteraard zat ik de laatste maanden niet zonder werk. Zo moest ik voor een nieuwe klant een boek schrijven en ik had ook een aantal andere klanten waar ik werk voor deed. Ook zijn er privé een aantal perikelen die mijn aandacht en tijd vragen. Al met al kan ik nu halverwege het jaar terugblikken op een druk eerste half jaar.

Verkoudheidje

Afgelopen vrijdag gaf ik mijn laatste cursus voor mijn vakantie, en op Facebook schreef ik al dat ik vijf weken vrij ben. De eerste reacties varieerden van: ‘Zullen we ruilen, mazzelaar’ tot ‘Waar vind je zo’n werkgever?’ Het was een beetje overmoedig om dit bericht te plaatsen. Vrijdagavond moest ik nog even mijn dochtertje op een verjaardag ophalen. Daar kreeg ik één wijntje aangeboden. Ik moest immers nog rijden en eigenlijk was ik een beetje te moe om te drinken. Eenmaal ’s avonds thuis moest ik op mijn dochtertje passen maar ik voelde me al niet geweldig. Gelijk met Annelotje ben ik naar bed gegaan. Midden in de nacht werd ik wakker, badend in het zweet, met klotsende oksels en een dikke strot.

Tochtig hoekje

Waarschijnlijk heb ik ergens op de tocht gestaan, ik weet het niet. Wel weet ik dat ik snotverkouden was en nog steeds ben. Een half jaar gewerkt en geen enkele keer noemenswaardig ziek of verkouden geweest. Amper één dag vrij en ik voelde me knap beroerd. In de spiegel zag ik de rode waterige oogjes, het bekende verhaal. Van enkele vrouwen om mij heen hoorde ik: ‘Jullie mannen kunnen zo enorm zielig doen wanneer jullie ziek zijn.’ En ja, ik moet bekennen dat ik niet echt gezellig ben wanneer ik ziek ben. Het liefst lig ik de hele dag in bed. Maar ja, of dat alleen een mannending is, is een tweede.

Zondag, kajakdag

Zelfs het kajakken op zondag schoot erbij in. Dat gebeurt niet snel en er moet echt iets serieus aan de hand zijn als ik verstek laat gaan. Toch voelde ik me zo slecht dat ik niet ging. In plaats daarvan deed ik het rustig aan en schreef ook al geen blog. Nu vandaag, maandag, voel ik me iets beter maar ook niet geweldig.

Het sterke geslacht

Nu je me zo hoort klagen zul je wel denken: ‘Die vrouwen hadden gelijk, wat kunnen mannen klagen wanneer ze ziek zijn zeg!’ Toch hoorde ik ook iets anders. Het schijnt veel voor te komen bij mensen met een drukke baan of een druk leven, dat zij ziekte psychisch kunnen onderdrukken. Op een moment dat de druktemaker eindelijk tijd heeft en kan ontspannen, komt de ziekte eruit. Zelf denk ik dat dat met mij ook aan de hand is. Best wel sterk van mij dus. Niet bepaald een zwakte. Ik durf zelfs te zeggen dat wanneer ik dan ziek ben, het ook echt serieus ziek is, zoals nu. Maar maakt mij dat zwak? Integendeel zou ik zeggen, want ik houd ‘mijn plas’ heel lang op. Dat maakt ons mannen tot het sterkere geslacht, toch!

Even voorstellen: Harry Vonk

Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel. Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien. Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com

Lees ook de mening van een vrouw: Zieke man is als klein kind

en een andere man over zieke vrouwen.

Vanmorgen viel mijn oog op een foto, midden in de NRC-next, van een blote vrouw getogen in slechts een paar veterlaarzen, fietshelm en kleurrijke armbanden. Verschrikt zag ik dat zij verder volledig naakt was. Nou mag ik heus graag naar blote dames kijken maar zo op de vroege morgen vond ik deze vrouw niet erg aantrekkelijk en het ontnam me mijn eetlust. Het betrof hier geen advertentie voor een erotische club, sauna of iets van die strekking. Nee, de vrouw, en meerdere mannen/vrouwen, fietsen jaarlijks de World Naked Bike Ride.

Waarom naakt?

Het geintje is bedoeld om aandacht te vragen voor fietsers in het verkeer, want niet iedereen buiten Nederland is eraan gewend dat fietsers ook deel uitmaken van het verkeer. Bovendien onderstrepen de deelnemers het risico van de afhankelijkheid van aardolie. Een ludieke actie dus. En aandacht krijgen ze ook met hun ontklede bups! Één der naaktlingen vertelt dat naakt fietsen het meest bevrijdende natuurlijke gevoel opwekt. ‘Ben ik nou gek, of uhhh!’ Daar heb ik dus volledig niks mee en ik begrijp die zin helemaal niet! Inderdaad zal de fietser niet met de broekspijpen tussen de ketting komen. Verder wordt je kleding niet nat bij een buitje. Maar hoe zit het met zadelpijn? En wat als je ten val komt op je down under? Je weet wel, op van dat losse fijne scherpe grind, waar je als fietser toch al snel op uitglijdt! Woeps, heerlijk één met de natuur! Ik begrijp ineens waarom naturisten vaak puntjes in de billen hebben.

Smaak

Het blijft mijn smaak dat ik de vrouw op de foto niet appetijtelijk vind zo ’s morgens vroeg dus ging ik op het net zoeken naar wat mannen en vrouwen gemiddeld lekker vinden. En wat blijkt! Steeds meer mannen komen er voor uit dat zij eigenlijk meer billengericht dan borstengericht zijn. Nou, dat zijn vrouwen, blijkt uit onderzoek, al eeuwig! Schaatswedstrijden worden niet voor niets zo graag bekeken door de dames…………. En dat blijkt dan weer uit een enquête van vrouwonline.nl.

Meer onderzoek

Naast dat de Nederlandse vrouwen werd gevraagd naar de eigen kont en van welke ze dromen, werd ook geïnformeerd naar de ideale mannen-achterzijde. Een goede mannenkont is volgens de lezeressen ‘vol, rond en strak’ en niet ‘klein en gespierd’. Sven Kramer komt met de zijne het dichtst in de buurt van de perfectie, op de voet gevolgd door Cristiano Ronaldo en Arie Boomsma. Wouter Bos moest het met slechts 3% van de voorkeuren doen. Waarom Wouter Bos in het onderzoek voorkomt is mij een raadsel. Hoewel, vrouwen en raadsels, ………tsja, het past toch ook wel weer bij elkaar. En zo is de cirkel rond.

Eigen kont eerst

Het klinkt arrogant maar ik ben gezegend met een prima kont. Zo stond ik alweer een tijdje terug na het kajakken op een strand mijn wetsuit uit te trekken bij de auto. Eenmaal aangekleed ging ik een strandtent in. Een dame bij het raam complimenteerde mij met mijn kont en hoewel de dame in kwestie een dankbare leeftijd had, blijft het een aardig compliment. Uiteraard was ik me er niet van bewust dat de vrouw voor het raam zich zat te verlekkeren op mijn zitvlak. Wel leuk dat ik haar met mijn omkleedactie een prima avond bezorgde. Preuts ben ik niet en zelfs met de wetenschap dat ik een goede kont heb stap ik niet naakt op een fiets om hem te tonen. Het lijkt me dat je van die leren eeltlappen op je billen overhoudt wanneer je met je hammen op het zadel plaatsneemt. En dan, weg prachtige bilpartij!

Voor vrouwen

Er bestaat overigens voor vrouwen die een leuk avondje willen maar niet op het strand zijn wanneer ik me omkleed de mogelijkheid om een buttler in te huren, die zoals de naam al zegt, in zijn ontblote butt de drankjes komt serveren. Voor de heren die nog interesse hebben, ze zoeken ook nog mannen met lekkere kont. Naar verluidt wordt het bedrijf gerund door twee zusters die de waar eerst zelf keuren. Voor info: ga naar www.butlersinhetbloot.nl

Even voorstellen: Harry Vonk

Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel. Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien. Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com

Adolph, Adrian, Beatriz, Adrian, Alex, Alma, Alpha, Ana, Andres, Arlene, Arthur, Beatriz, Bertha, Bèta, Bill, Blanca, Bonnie, Boris, Bret, Calvin, Carlos, Cindy, Claudette, Colin, Cristina, Cristobal, Danielle, Danny, Delta, Dennis, Dolly, Dolores, Don, Dora, Douglas, Earl, Edouard, Elida, Emily, Enrique, Epsilon, Erika, Eugene, Fabian, Fausto, Fay, Felicia, Fernanda, Fiona, Frances, Franklin, Fred, Gamma, Gaston, Genevieve, Ger, Gert, Grace, Greg, Guillermo, Gustav, Hanna, Harley, Harvey, Henri, Hermine, Hernan, Hilary, Hilda, Ida, Ignacio, IgorIke, Irene, Irwin, Isabe, Iselle, Isodore, Ivan, Jeanne, Jimena, Joaquin, Jose, Josephine, Jova, Juan, Julia, Julio, Karina, Karl, Kate, Katia, Katrina, Kenneth, Kevin, Kyle, Larry, Laura, Lee, Lidia, Lil, Linda, Lisa, Lowell, Marco, Maria, Marie, Marty, Matthew, Max, Mindy, Nana, Nate, Nicholas, Nicole, Nora, Norbert, Norma, Odette, Odile, Olaf, Omar, Ophelia, Otis, Otto, Paloma, Patricia, Paula, Peter, Philippe, Pilar, Polo, Rachel, Ramon, Rene, Richard, Rick, Rina, Rita, Rose, Sally, Sam, Sandra, Sean, Selma, Shary, Simon, Stan, Tammy, Teddy, Teresa, Terry, Todd, Tomas, Trudy, Vance, Veronica, Vicky, Victor, Vince, Virginie, Vivian, Waldo, Walter, Wanda, Whitney, Wiley, Wilfred, Wilma, Winnie, Xavier, Xina, Yolanda, York, Zeke, Zelda en Zèta, pffffffffffffff.

Nee niet…

Dit zijn niet de namen van al mijn exen, ook niet van al mijn vriendjes en vriendinnetjes op Facebook. Je moet sowieso niet aan relatie-gerelateerde netwerksites als Hyves, Twitter en Linkedin denken. Nee, dat is het allemaal niet. Ook zijn we niet in blijde verwachting en op zoek naar een ‘doorgaans’ Engels/Amerikaanse naam voor het kind. Ja, het is in alfabetische volgorde opgesteld en nee, het zijn niet de namen die op mijn arm, rug, benen en buik zijn getatoeëerd. Tot slot ben ik niet op zoek naar een naam voor het nieuwe konijn, de pup, poes of ander snuiterig huisdier.

Grappenmaker

Dit weekend was ik in ‘s-Hertogenbosch(1) op het jazzfestival aldaar. Elk jaar wordt Den Bosch(2) omgedoopt tot Duke Town(3). Naamswijzigingen, daar hebben ze iets mee. Ik denk bijvoorbeeld aan Oeteldonck(4). Nu denk jij als snelle lezer natuurlijk ad rem dat ik een nieuwe naam voor des Hertogen zijn Bosch(5) zoek. Niks is minder waar. Tijdens het festival werd ik door een dronken lor op straat aangesproken en het was nogal een grapjas. Waarom orkanen altijd vrouwennamen hebben? Het antwoord luidde: “Vraag dat maar eens aan een getrouwde man, wha, wha, wha, burp, wha, burp!”

Eenmaal thuis

Eenmaal thuis was ik toch wel een beetje nieuwsgierig geworden. Ook ik had al eerder gehoord dat orkanen naar vrouwen werden vernoemd, en op het net kun je tegenwoordig de gekste dingen opzoeken. Vergeet hierbij niet dat er ook veel Urban Legends te vinden zijn op sites zoals Wikipedia. Ik besloot elders te zoeken, en inderdaad, in de Tweede Wereldoorlog begonnen meteorologen met het geven van een naam aan orkanen, in alfabetische volgorde kozen zij namen van vrouwen.

Is het dan waar!

Na de oorlog kwamen er lijsten die om de paar jaar herhaald werden. De namen waren altijd vrouwelijk, totdat vrouwengroepen zoals de Dolle Mina’s protesteerden. Voortaan werden ook mannennamen gebruikt, om en om. De letters Q, U, X, Y en Z doen overigens niet mee, evenals de eerste naam op mijn lijstje, vanwege, ach, dat mag duidelijk zijn nietwaar!

Drank, fles, wijsheid, man

Zo zie je maar weer dat je een dronken lor uit Duke Town niet zonder meer moet geloven. Wel heb ik nog een aardige zesde naam voor Den Bosch. Wat dacht je van Duck Town(6)? Ook wil ik nog wel een aantal alternatieven toevoegen aan het rijtje van de snoodaard.

Waarom zijn namen van orkanen altijd vrouwelijk?

Antwoord 1: Omdat vrouwen zich altijd als orkanen gedragen; lekker spetterend en ze blijven erg onduidelijk over wat er verder komt.

Antwoord 2: Het komt door het gezegde: als ze komen zijn ze nat en hevig, als ze gaan nemen ze alles mee, je huis, je auto, wha, wha, burp, wha!

Even voorstellen: Harry Vonk

Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel. Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien. Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com