Bram van de Vlugt heeft besloten te stoppen met het helpen van Klaas. En dat doet mij denken aan circa 10 jaar terug. Ik werkte regelmatig voor een buiten-bergsportbedrijf dat onder andere voor de televisie stuntwerk op hoogte verzorgde. Stuntwerk klinkt en betaalt beter, vandaar de naam, want wat wij op hoogte uitvoerden was 100% veilig.

Staatsloterijshow en mooie meisjes

Die keer moesten wij als stuntpiet abseilen in de tv-studio. Daags van tevoren waren wij al in de studio om de veiligheidszaken in orde te maken en ons voor te bereiden. Er werken om de één of andere reden slechts mooie en leuke meisjes in de studio’s van Hilversum. Alsof het een selectiecriterium is voor vrouwen. Hoe dan ook, ons werk werd er extra plezierig door, en iedereen leek er mee om te kunnen gaan, van Piet tot Klaas.

Zwarte Piet

Je wordt niet zomaar Zwarte Piet. Eerst moet je naar de meestal prettig ogende jonge dames, in opleiding tot visagiste. Bram kwam meestal als één der laatsten binnen om vervolgens door zijn eigen visagiste behandeld te worden. Eerlijk, Bram is een kleine man, maar ongeacht zijn lengte, zodra hij binnentrad, kwam er wel een heuse persoonlijkheid binnen. Sympathiek, correct, ad rem en ik heb hem er niet op mogen betrappen dat hij uit zijn machtige rol viel.

Tv-land

Over sympathiek gesproken, in tegenstelling tot het beeld dat velen hebben van televisieland, is iedereen er best relaxed en sympathiek. Er wordt veel aan gedaan om het iedereen, van Piet tot de goedheiligman, zoveel mogelijk naar de zin te maken. Koffie, thee, frisdrank, melk, krentenbollen, snoepjes, diverse hapjes, goed verzorgde lunch, alles was geregeld. Tot twee keer toe heb ik Mark Klein Essink enorm laten schrikken door een vogel vlak voor zijn neus op een desk te laten landen. Hoewel hij wist dat het komen zou, schrok hij zich lam. Hij kon er hartelijk om lachen. Niemand heeft er baat bij als er gestreste mensen rondlopen tijdens de opnames. Heel leuk dus om in zo’n studio mee te mogen werken. Allemaal heel professioneel.

DSK

Hoe anders is het met ene machtige DSK die zich in New York, naar het lijkt, vergrepen heeft aan een kamermeisje. Evenals in Hilversum, werken in hotels heel mooie aardige meisjes. En net als in televisieland maakt dat het verblijf extra prettig. Toch is het de bedoeling dat je er met je handen vanaf blijft, dat weet Piet, dat weet de katholieke Klaas. Deze kamermeisjes worden voor heel andere diensten in de slaapkamer betaald dan de machtige heer Kahn, op zijn kamer, in gedachte had. Dat lijkt mij professioneel. Mijn vraag: ‘Hoe kan zo’n professionele man zich zo onprofessioneel gedragen?’ Het schijnt te maken te hebben met testosteron. Mannen die op een dergelijke machtige positie terechtkomen hebben er vaak teveel van. Dat maakt hen succesvolle carrièretijgers. Tegelijkertijd heeft de testosteron ook een keerzijde. De mannen raken ongeremd op seksueel gebied. Hebben zichzelf niet meer in de hand. Geen excuus, wel iets om over na te denken. Gelukkig hoeven we dergelijk machtsvertoon van de Goede Heilige Sint niet te verwachten. Want de Sint is goed Katholiek en heeft niet echt de macht, hoewel vele kinderen en ouders reikhalzend naar zijn komst uitkijken, getuige het ingelaste nieuwsbericht van de week. De echte macht ligt bij de kinderen, die in hun gedachten de wereld net zo mooi kunnen maken als ze maar willen. Laten we hopen dat de piraten, boze tovenaars en boeven zo lang mogelijk uit hun buurt blijven. Anders zie ik mij genoodzaakt het touw weer ter hand te nemen en ze vanaf de nok van de tent weer vreselijk aan het schrikken te maken.

Even voorstellen: Harry Vonk

Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel. Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien. Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com

Ieder jaar rond deze tijd loop ik weer met de vraag door mijn hoofd rond, wat te geven aan moeder? Eigenlijk geef ik niks om feesten die verplicht ingevoerd lijken te zijn, ingegeven door commercie. Als ik om me heen luister, merk ik niet de enige te zijn. En voor wie vieren wij het eigenlijk?

Dochtertje en Moederdag

Sinds vijfenhalf jaar heb ik een dochtertje, dus zo makkelijk kom ik er niet mee weg. Haar moeder vindt Vader- en Moederdag ook minder belangrijk, bovendien moest ze dit jaar ’s nachts werken en overdag slapen. Veel tijd om een feestje te bouwen was er niet. Maar ons dochtertje dacht daar toch echt anders over.

Megabakker zweert bij Moederdag

Toen ik deze week bij de buurtsuper stond, arriveerde juist een megabakkersbus. De bestuurder begon rolcontainers uit te laden met slagroomtaarten. Puur uit interesse vroeg ik of er een taartenactie was of zo. Hij laadde bijna de gehele bus leeg. Slagroomtaarten! Zijn antwoord was dat met Moederdag circa 25.000 slagroomtaarten meer werden uitgeleverd dan anders. Alleen bij deze bakkersfirma, dus. Mijn vraag om hoeveel taarten het ging met Vaderdag, werd lachend beantwoord met nul. Dus geven wij mannen, met Moederdag, moeders lekker een dikmakende slagroomtaart. Alsof wij ze toewensen lekker monsterlijk mollig en moddervet te worden. Fijne Moederdag. Ik had nog nooit een taart voor moeder gekocht!

Tekening maakt Moederdag

Maar goed, mijn dochtertje had bij een vriendinnetje een leuk bundeltje van kleurplaten gemaakt inclusief een nietje en een strikje. ’s Morgensvroeg hadden we voor mama een vers broodje gebakken met haar favoriete gebakken omelet met kaas… Kopje koffie erbij en vlak voordat ze weer naar bed moest, gaven wij moeder een mooi boek en een armband.

Armband

Die armband is net zoiets als de sigaar uit eigen kist. Althans, het is vergelijkbaar want mijn dochtertje had hem uitgekozen omdat ze hem erg mooi vindt. Nou komt het: bijna alle armbanden van haar moeder verdwijnen spoorloos, om bij tijd en wijle om de pols van ons dochtertje terug te keren.

Vaderdag en Moederdag

Een vriend van mij kocht ooit een kist sigaren voor zijn vader terwijl deze niet rookte. Doet hij er lekker lang mee zei mijn vriend. Weer een ander koopt altijd een grote reep chocola of een doos bonbons met de voorgedachte zo snel mogelijk zelf de chocola op te eten. Nou, bij mijn dochtertje werkt het dus ook zo. Denk verder ook eens aan al die vaders en moeders die een door “de kleine” klaargemaakt ontbijtje op bed krijgen, bestaand uit een verbrande croissant, te dik besmeerde en te dik belegde broodjes met te zoet en hartig door elkaar. Goed bedoeld en vooral leuk voor de kids zelf. Al die knutsel- en freubelspulletjes die echt niet weg mogen worden gegooid. De gekleide asbak, terwijl je niet rookt, et cetera.

Is het een mannending of….

Als ik dit op een rijtje zet, zou het mij niet verbazen dat al die extra slagroomtaarten jaarlijks worden gekocht op aandringen van de kids die zelf dol zijn op taart. Daarom vraag ik me af of Moederdag om mama draait of om de kids. Ze kopen en fabriceren van alles wat zij vooral zelf erg leuk of lekker vinden. Laten we er niet omheen draaien. Vaderdag en Moederdag hoeft van de meeste ouders niet zo. Ik stel voor om het af te schaffen en te vervangen door Kinderdag. Dat is dan één commercieel feestje minder en dan komen de cadeautjes rechtstreeks terecht bij hen die het zelf het leukst vinden om de cadeautjes te ontvangen, namelijk de kleinsten onder ons… 

Even voorstellen: Harry Vonk

Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel. Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien. Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com

In Delft is het prima toeven met Koninginnedag. Enerzijds heeft Delft iets dorperigs, klein met veel gemoedelijke horecagelegenheden. Anderzijds is er veel te doen, net als in de grote steden, van podia, bandjes, vrijmarkt tot het bekijken van interessant publiek. Over het laatste schrijf ik dit keer. Tiny was iets te laat met het inleveren van haar blog, dus ik was haar voor. Wellicht heeft zij aankomende maandag weer interessante stof tot spreken, iets waarop ik kan reageren. Ergens hoop ik het.

Historie

De Koninklijke Oranjes werden koninklijk na hun vele omzwervingen rond de wereld, hun boekaniertochten, het vergaren van land, vastgoed, pracht en praal. In die tijd, bijna 200 jaren terug, werd je rijk van onder andere rooftochten, huwelijken en uithuwelijken. De Oranjes komen uit Engeland, Duitsland, ik geloof ook uit Spanje en streken uiteindelijk definitief neer in Nederland. De tijd zat hen mee. Mijn voorouders waren smid, hard werkende mensen, en tsja, daar werd je niet Koninklijk mee.

Pracht en praal

Nu, vele jaren later, vieren wij ieder jaar op 30 april de Koninklijke verjaardag van wijlen Hare Majesteit de Koningin, Prinses Juliana. Oranje van naam en het toeval wil dat het ook een prachtige kleur is. Jong en oud, dik en dun, bruin en blank, iedereen hult zich in een oranje tenue ter ere van het Koninginnefeest. En wat keek ik vandaag, in Delft, mijn ogen uit! Wow, er kwam een motorrijder in een oranje leeuwenpak voorbij. Er liepen dames in Bavaria-jurkjes rond. En weet je, er zijn vrouwen waarbij ik wilde fantasieën krijg als zij zo’n outfit dragen. Helaas zijn er nog steeds vrouwen die niet begrijpen wanneer een kledingstuk niet voor hen is ontworpen. Er liepen vandaag gedrochten rond waarvan ik het gevoel had dat zij niet voor een spiegel hadden gestaan alvorens naar buiten te gaan. In dat geval hadden ze het hopelijk gelaten.

Vrouwen in strakke leggings

Eigenlijk wil ik het vooral over deze types hebben, de vrouwen met “minder” gevoel voor ‘goede’ smaak. Smaak is persoonlijk en ik kan het niet helpen opgescheept te zijn met een enorme dosis goede smaak. Aan de andere kant is het mijn goede smaak die ervoor zorgde dat ik me kosteloos en smakelijk heb geamuseerd. Waarom lopen te dikke dames in strakke leggings? Iedereen weet dat het er niet uitziet! Hoe kan het dat er vrouwen rondlopen op Uggs bij 30ºC!? Maar mannen gedragen zich dan weer als holbewoners. Ik was om 10:00 uur in de stad en er zaten mensen aan het bier. Zelf ben ik heus een Bourgondiër en ik weet wat lekker is, maar er zijn grenzen, toch!

Vrijmarkt

Kinderen verkopen leuke dingen voor (te) lage prijzen. Toch zie ik tot mijn verbazing dat volwassenen m/v het wagen op schofterige wijze af te pingelen bij blagen die amper gevoel voor waarde hebben. Toen een kind mij € 0,50 vroeg voor een boek (winkelwaarde: € 19,95) duidelijk van papa of mama, gaf ik zekerheidshalve een hele euro. Kind verbaasd! Ik zag een vrouw, met te strakke niet passende legging, afpingelen op een spel Triviant. Het kind vroeg € 1,- want het had geen benul van de waarde van het spel. De vrouw wilde er twee dvd’s bij, voor dezelfde prijs, waarop ik het kind spontaan €2,50 bood voor het spel, de woorden uitsprekend: “goh, dat is nog eens een koopje!”. De strakke legging keek mij met moordende blik aan, waarop ik mij realiseerde dat vrouwen zonder smaak meestal uit ‘andere’ buurten komen. Te laat! Ze hebben bovendien mannen uit idem buurten en die zijn meestal niet ver van hen vandaan. Ja hoor, ik werd op mijn schouders getikt door een kunstmatige kleurling. Dit is niet racistisch, echt! De man was van boven tot onder voorzien van ‘prachtige’ kleurplaatjes. Mijn dochtertje had het niet verbeterd.

Moraal

De ‘kleurling’ maakte mij duidelijk dat zijn ‘wijf’ eerste keus had en dat ik moest oprotten. Zelden volg ik adviezen van ‘kleurlingen’ op. Dit keer leek het mij beter. Hij was al ver voor 10:00 uur begonnen met drinken. De rest van de dag heb ik op een terras doorgebracht, genietend van de muziek en verbaasd kijkend naar de rondlopende gedrochten. Koninginnedag: mag maar geniet met mate vanaf een terras!

Even voorstellen: Harry Vonk

Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel. Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien. Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com