Onderaan mijn blogs vermeld ik altijd mijn emailadres. Regelmatig krijg ik dus reacties variërend van leuk tot niet leuk. Sommige kritieken zijn sympathiek, andere zijn onsympathiek. Met de meeste feedback kan of doe ik niks, gewoon omdat er geen argumentatie is bijgevoegd. En dat terwijl ik graag onderbouwde kritiek ontvang.

De grote lentekriebelsschoonmaak

Deze week ontving ik feedback op mijn blog “de grote lentekriebelsschoonmaak.” Het betrof positieve kritiek met een kritische kanttekening van een vrouwelijke lezer. De boodschap was duidelijk: “leuke blog en leuke schrijfstijl, alleen, jullie mannen overschatten je aandeel in de huishouding.”

Hoger aandeel in huishouden

“Uit onderzoek bleek: Mannen doen nog te weinig in huis en overschatten hun aandeel in het huishouden. Daar moet volgens het VN-departement voor Economische en Sociale Zaken verandering in komen”, zo wist de kritische leester te melden. De conclusie van het onderzoek was bijgevoegd. Vervolgens kreeg ik het zwaar te verduren. Lees hieronder haar requisitoir.

Foei Harry!

“Nou, de vrouwen van tegenwoordig zijn druk: hebben een drukke baan naast een druk huishouden (waar mannen te weinig in meehelpen), de zorg voor de kinderen, racen naar school, ballet, gitaar, doen de boodschappen even snel tussendoor. pfff, ik ben zo’n moeder, huisvrouw, cursuscoördinator, verzorgende, de motor van het gezin! En wat doen mannen?
Na de noeste arbeid van het uitzuigen en poetsen van hun mooiste speeltje op de oprit zakken ze uitgeput in een luie grote stoel, uitpuffend van dit zware werk en wachtend totdat ze door vrouwlief een welverdiend biertje aangereikt krijgen en verwachten een complimentje over hun zware arbeid en hopen tevens nog een lekker maaltje in hun armpjes gedrukt krijgen… eet smakelijk liefje! Fijn Harry, dat je zo goed geholpen hebt met de lentekriebelsschoonmaak!
EN NU HET HUIS NOG !!!!!”

Het werd stil in mij

Hier werd ik wel even stil van. Wat een mooie kritiek, en hoe mooi onderbouwd. Een paar keer herlas ik de reactie en trok twee conclusies. Als deze critica werkelijk aan het leven lijdt zoals ze hierboven omschrijft, wordt het voor haar tijd actie te ondernemen. Zaag de poten onder z’n stoel weg, doe een laxeermiddel in z’n “welverdiende” pilsje et cetera. Verder heb ik het idee dat ze mij niet voldoende kent. Niet dat ik een heilige ben maar toch wil ik hier even opsommen wat ik zoal in onze huishouding doe! Ik doe de meeste boodschappen in de supermarkt en op de markt, kook bijna dagelijks, maak twee maal per week drie toiletten schoon, konijnenhok, de keuken doe ik iedere dag, de was, beddengoed verschonen, ik lap de ramen, doe de afwas, ga zwemmen met dochtertje (tweemaal per week). Oh ja, ik werk verder tussen de 50 – 60 uur per week.

Triest

Natuurlijk realiseer ik me dat in haar kritiek een trieste kern van waarheid zit. Er zijn nog te weinig geëmancipeerde mannen en ik denk dat veel vrouwen nog steeds in het traditionele rolpatroon worden geschoven, en hierin meegaan. Zelf heb ik heus mijn tekortkomingen (zo houd ik niet van strijken en laat winden). Beste Critica, ik daag je uit om via manoman wekelijks of eens in de twee weken een blog te schrijven als reactie op mijn blogs. Ik zal vice versa reageren op jouw blogs. Oeh, dat kan nog wel eens heel leuk gaan worden!

Even voorstellen: Harry Vonk

Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel. Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien. Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com

In de speeltuin doe ik vandaag mijn inspiratie op. Geinig hoor, de tuin wordt door vrijwilligers beheerd en is erg mooi. Mijn dochtertje en een vriendinnetje zijn samen heerlijk in het zonnetje, in de zandbak, aan het spelen. Tussendoor vang ik vlagen van een gesprek op tussen de beheersters van de speeltuin. De dames hebben de leeftijd van een gemiddelde oma.

Zomerkleding

Je zou verwachten dat dit soort dames zich niet druk maakt om de nieuwste mode en wanneer ik oude vrouwtjes aanschouw, denk ik daarin gelijk te hebben. Toch gaat het gesprek over mode. Het woord hoerig hoor ik vallen voor de kledingstijl van sommige jongere dames. Ook blijkt de jeugd geen smaak te hebben wanneer het kleding aangaat. Best grappig, als ik de dames bekijk, zie ik standaard oudedamespantalons, beige en lichtgroen, herkenbaar.

Kinderkleding

Gelukkig wordt er positief gesproken over kinderkleding, de diversiteit, grote keuzemogelijkheden, kleuren, printjes, lang, kort, schoenen, accessoires, et cetera. Als ik rondkijk zie ik inderdaad allemaal vrolijk gekleurde kinderkleding. Iedereen draagt iets anders en het is allemaal best aardig. Blanke, gele, rode en bruine kindjes. Ze lopen er allemaal anders, fleurig en leuk gekleed bij.

Moeders

Als het baasje op de hond gaat lijken, vraag ik mij wel af of dat ook geldt voor kinderen en moeders. Ik vrees het ergste. Sommige moeders lopen op naaldhakken, hetgeen mij onpraktisch lijkt in een speeltuin. Het is wel het stereotype vrouw dat ik hier omschrijf. De omhoog gepompte borsten, te strakke leggings, teveel make-up, bijzondere haarcoupes. Eigenlijk kon ik het laatste weglaten. Toen ik naaldhakken schreef had je al het juiste beeld.

Namen

Over smaak kun je niet twisten, toch denk ik soms dat ik ben gezegend met een overdosis goede smaak. Is dat arrogantie? Oordeel zelf. Er vliegen namen voorbij als Sjerrol, Calvin, Kevin, Esmeralda, Rigilio, Gianni-Joe, Ster, Binkie, Beverly, et cetera. Oké, mijn ouders hebben ook geen geweldige naam voor mij gekozen en ik heette liever William of Bob. Maar Georgina heeft wel haar borsten naar mij vernoemd. Helaas is in Den Haag mijn naam een scheldnaam.

Diversiteit

Verschillende namen, kinderen, kleding en smaken. De oude dames hebben het weer over de grote keuze aan kinderkleding. In hun tijd was er niet zoveel keuze. Je droeg de kleding die oma of moeder voor je maakte of kocht. Het was gebruikelijk dat kleding vier tot vijf keer van kind wisselde. “Nee”, hoor ik twee ouwetjes naar elkaar bevestigen, “Het is tegenwoordig beter en makkelijker”. Ik poog het beeld van vroeger boven te halen. Te vergelijken met nu.

Cruijff

Ik citeer vaak en graag uit de bundel van Cruijff. Zijn beroemdste citaat, “elk voordeel heb z’n nadeel!”, komt alweer in mij op. Door de enorme diversiteit aan kleuren, soorten, stofjes, patroontjes, attributen, en vooral het verschil in smaak, ga ik regelmatig ’s morgens het gevecht met dochtertjelief aan over de kleding die ze gaat aandoen naar school. Vaak heeft ze een half uur nodig om zich te kleden. Alles wordt gepast, gewisseld en achtergelaten waar het wordt uitgetrokken. Tot een paar minuten voor aanvang van school. Kasten en hangertjes vol kleding. Veel keuze. Leuk dat het tegenwoordig kan maar het voordeel heb ik nog niet kunnen ontdekken. Dit heeft ze niet van mij. Moet van haar moeder komen. Niet ieder hondje lijkt op z’n baasje, of is moeders ook bij ons thuis de baas?

Even voorstellen: Harry Vonk

Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel. Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien. Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com

Is het je opgevallen? Huisvrouwen die de was weer buiten hangen. De keuken krijgt een extra grote beurt. Meisjes in korte rokjes, en terrasjes afgeladen gevuld met stelletjes die zich tegoed doen aan te dure dranken en spijzen. Gezelligheid en nog eens gezelligheid. De matrassen worden periodiek gekeerd en de krokusjes schieten uit de grond. ’s Morgens wakker worden met het getsjirp van de vogeltjes, af en toe een roekoe tussendoor. De koekoek hoor je zelden.

Stelletjes op het strand

Iedereen gaat de bossen in, of gezellig wandelen op het strand. De hele winter zie je ze niet, terwijl er dan meer valt te beleven dan in de zon. Hoewel, hier en daar ligt er nu al een meisje topless te zonnen en dat zie je de hele winter niet. Soms een verdwaalde naakte man in de frikadellenduinen, maar goed, daarvoor ga ik ’s winters niet naar het strand. Ik dwaal nu af, vrees ik.

De schoonmaak

Algemeen bekend dat het een vrouwending is waarmee ik mijn blog begon: het schoonmaken van het huis, et cetera. Vrouwen zijn druk in de weer om het huis weer op orde te krijgen. Vandaag was het een zeer lekkere zonnige dag. Echt een vrije dag om schoon te maken. Echter, ik zag geen vrouw poetsen, kuisen, was ophangen en dergelijke.

Wat zag ik?

Wat ik wel zag is eigenlijk verwonderlijk. De buurman metselde deze week een grote plantenbak in zijn tuin. Ook snoeide hij de struiken. De tuin werd grondig geordend. Ook elders in de wijk zag ik mannen het gras maaien, de heggen knippen en met kruiwagens in de weer. Vanmiddag reed ik langs een carwash. Het was afgeladen vol met mannen die hun trouwe vierwiels stonden te spuiten en uit te zuigen. Matten werden geklopt en ruiten werden geboend.

Nu ik nog

Ik kreeg spontaan lust om de auto van binnen en buiten grondig te soppen. Ook werd het interieur uitgezogen, voor de deur, thuis. Matten werden tot op de naad uitgeklopt en ouwe meuk gooide ik weg. Eenmaal klaar kreeg ik echt zin, dus begon ik het konijnenhok van boven tot onderen schoon te maken onder controlerend oog van het konijn. De tuin veegde ik met een warm zonnetje in de rug. Ook veegde ik de stoep voor de deur, plantte ik een nieuwe Buxus in een pot en gaf de meeste planten water.

Bankje

Na deze noeste arbeid zeeg ik, gewapend met een kop thee, neer op het bankje bij ons voor de deur en vroeg mezelf af hoeveel vrouwen ik had bezig gezien, met lentekriebels, poetsend en zuigend! Hoeveel vrouwen stonden er bij die carwash hun bolide te wassen? Ik moest bekennen dat hetgeen waarvan wij denken dat het een vrouwending is: ‘de grote lentekriebelsschoonmaak’, volgens mij helemaal geen vrouwending is. Waar komt dat idee vandaan? Ach, de eerste rokjesdag is geweest, mijn auto is weer fris en fruitig. Hoera het is alweer ruim een week lente!

Even voorstellen: Harry Vonk

Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel. Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien. Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com

’s Zondags ga ik kajakken, op zee, ongeacht weer, temperatuur, wind, et cetera. Stoere vent zul je zeggen. Maar deze week was ik niet top fit en had last van keel, stembanden en moest zelfs hoesten. Tsja, snipverkouden en eigenlijk wilde ik kajakken maar gezien mijn gesteldheid leek het me beter me rustig te houden. Wel zou ik naar het strand gaan, want mijn dochter Annelotte zou dan mooi met het dochtertje van een kajakster kunnen spelen.

De geur van strand

Eenmaal op het strand was ik eigenlijk wel direct verkocht. De zon, zee, zilte blauwe lucht, gezelligheid en ga zo maar door. Uiteraard besloot ik ff het water in te gaan. Er stonden geen golven, maar er was zon en het gezelschap was goed. Het valt overigens op dat naar mate de temperatuur hoger wordt, er ’s zondags meer gasten komen opdagen voor het kajakken, zo ook deze zondag. In de winter zie je ze niet, maar verhalen hebben ze wel!

Wijntje en bittergarnituur

We zaten al vroeg aan het wijntje met bitterbal vanwege de grote afwezigheid van golven. De stoere verhalen waren niet van de lucht. Zo is er een filmpje op Youtube van iemand die van een waterval af kajakt en z’n arm op drie plekken breekt. En collega-kajakker Rein had ooit in Zuid-Afrika naast een haai gekajakt om vervolgens toch maar niet meer het water op te gaan. Het betrof een redelijk grote, witte haai met grote muil, maar volgens de legende eten die alleen surfers. Dus daar komen wij kajakkers weer mooi mee weg! Stel je voor: je gaat om, head first…………..!

Mijn avontuur

Maar ook ik beleef zo mijn avonturen…. Mijn rechter grote teen heeft ooit bijna helemaal van de voet af gelegen. De arts moest een flink aantal hechtingen plaatsen en behoorlijke naaikunsten vertonen om mijn teen weer te laten functioneren zoals hij nu doet. Klinkt allemaal veel erger en spannender dan het was, want ik was pas een jaar of zeven toen het gebeurde, bovendien liep ik gewoon in een stuk glas. Zie je niks meer van en mijn teen doet het weer hartstikke goed.

Avontuur van Annelotje

Ook mijn dochtertje maakt avonturen mee! Zo kan ze ’s nachts niet slapen vanwege muggen, spinnen, tijgers, krokodillen en andere exoten in haar slaapkamertje. Wij ouders worden hierdoor vele nachten uit onze broodnodige slaap gehouden. Het klinkt allemaal minder erg dan het is. Dit debacle houdt nu al meer dan een half jaar stand. In eerste instantie had ik nog zoiets van: ach, tijdelijk, het gaat vanzelf over. Nu geloof ik daar steeds minder in. Ook dit weekend sliep ik belabberd, en dat terwijl ik maandag twee cursussen en een presentatie moest verzorgen.

Excuus

Tel bij het bovenstaande mijn verkoudheid op, en je begrijpt waarom ik een dag te laat ben met mijn blog. Eerst wilde ik een stoer excuus verzinnen, uit de duim zuigen, bij elkaar jokken. Maar ik streek over mijn hart en ik bedacht dat het zinloos is om hier stoer over te doen. Ik had gewoon mijn weekend niet en ben nu ik dit blog schrijf, eigenlijk bekaf. Toe aan slaap. Hij gaat op de mail, ze doen het er maar mee bij manOman, voor één keertje dan, en ik ga genieten van een welverdiende nacht slaap. Niet stoer, wel eerlijk.

Even voorstellen: Harry Vonk

Mijn
naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te benoemen om
een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het leuk om
gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel. Verder ben
ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om ons heen
gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien. Daarom ga
ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die mij
opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen al
meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren,
mailt naar harry.vonk@hotmail.com