Op Valentijnsdag is het de bedoeling mensen te verrassen om wie je geeft. Dat hoeft dus niet per se je liefje te zijn. Het mag ook iemand anders zijn; een behulpzame buur, je vader, moeder, opa, oma, collega of gewoon een goede vriend of vriendin. De hedendaagse Valentijnsdag is vanuit de commerciële Verenigde Staten naar Europa komen overwaaien. En tóch vind ik dat deze dag zo zijn charmes heeft.

Lekker anoniem

Wanneer je iemand iets goeds toewenst, is het uiteraard erg leuk dit anoniem te doen, zeker wanneer je de betreffende persoon dagelijks of regelmatig ziet. Is de ontvanger van de boodschap erg nieuwsgierig aangelegd dan is het dubbel feest voor de zender!

De ontvanger

Want hoe kom je er in ’s hemelsnaam achter wie dat kaartje of bloemstuk heeft verzonden? Het beste kun je het hoofd gewoon koel houden en niks aan iemand laten blijken. Gewoon doorgaan met de alledaagse dingen. De kans is namelijk heel erg groot dat er plots iemand informeert: “Uh, heb jij nog iets voor Valentijnsdag gekregen?’ Waarschijnlijk is dit de zender; maar om het zeker te weten ga je een stapje verder. Je ontkent glashard dat je iets hebt ontvangen.

Drie kaartjes

Althans, deze tactiek werkte voor mij; ooit 25 jaar jong. Ik ontving maar liefst dríe kaartjes en handelde zoals in de vorige alinea geschreven. Toen ik de zaterdag na Valentijnsdag in mijn ‘stamkroeg’ kwam, stond er al heel snel een meisje naast mij (we noemen haar Piep) waarmee ik vaker stond te kletsen. Na haar vraag en mijn ontkenning kwam eerst de frons op haar gezicht. Vervolgens een kort gesprek over koederen en kalveren, waarna zij toch weer terugkwam op Valentijnsdag. Zij had ook niks ontvangen en ze vond het raar dat iemand als ik ook niks had ontvangen, blablabla. Eén van de kaartjes kwam dus vermoedelijk van haar!

Slim wicht

Een uur later stond een vriendinnetje van haar met mij te babbelen. ‘Joh, ik hoorde van Piep dat jij geen Valentijnspost hebt gekregen!’ Alarmbellen gingen in mijn hoofd af. Nieuwsgierig als die vrouwen zijn, werd voorzichtig geïnformeerd of mijn toenmalig adres wel juist was.

Aap uit de mouw

Diezelfde avond nog, begon ik zelf maar ff te vissen en wat bleek; Piep had zelf één kaartje naar mij verzonden en twee vriendinnetjes, met ander handschrift, ook een kaartje geciteerd, en laten versturen. Ze was helemaal hoteldebotel van me, die arme Piep.

Kort verhaal lang

Om een kort verhaal lang te maken: deze methode werkt tot op de dag van vandaag. Ik was werkelijk erg gevleid door Piep, evenals al die andere keren dat ik een Valentijnsattentie ontving. Zoiets streelt je ego nietwaar! Naarmate de jaren echter verstrijken komen er ieder jaar minder kaartjes, bloemen, bioscoopbonnen, etentjes, et cetera. Maar goed, laat ik eerlijk wezen; alles wordt minder, ook de hoeveelheid haar op mijn hoofd. Wellicht dat mijn haargroei met het minder worden te maken heeft. Of misschien komt het omdat ikzelf eigenlijk in mijn hele leven pas twee keer iets stuurde met Valentijn.

Even voorstellen: Harry Vonk

Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel. Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien. Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com

LAST MINUTE VALENTIJNSTIPS:

Beluister het interview over Valentijnsdag dat manOman.nl had op radioomroep Studio040.

Je kent het wel; zij heeft nieuwe kleding en spulletjes nodig dus bedenkt ze dat je uitgerekend op zaterdag de stad in moet of nog erger, naar de IKEA! Nee, ik heb niet veel nodig, zegt ze nog, en we zijn zo klaar joh! Aangezien je, zoals de meeste mannen, nooit veel tijd nodig hebt om kleding aan te schaffen, zou je met twee open ogen in die valkuil kunnen vallen. Pas op!

Kleding 

Bij het pashokje gekomen, wordt ieder(e) jurkje, spijkerbroek en rokje gepast om vervolgens de vraag te stellen: “wat vind jij hiervan”, of, “hoe staat het me?” Wanneer je dan, suf van het wachten, antwoordt, het staat je leuk schat, is het doorgaans nog niet voldoende, want zij zal ongeacht je antwoord zeggen: “weet je het zeker, of zal ik die vorige nog eens aantrekken?” Niet dat jouw antwoord er toe doet want hoe dat ook luidt, het vorige jurkje wordt nogmaals gepast.

Kritiektip

Tip: wees nooit te eerlijk! Wanneer zij vraagt: “kleedt het me niet te dik, of staat het me?”, zeg dan dat het precies goed zit, al is het niet zo. Het winkelen zal bij een eerlijk antwoord zeker twee keer zoveel tijd in beslag nemen. Ik houd niet van liegen maar het volgende gezegde komt vast van ervaren mee-winkelende mannen. Een gewaarschuwd man telt voor twee. Twee keer zoveel tijd kwijt, in ieder geval. Dus gewoon glashard liegen. Immers; het doel heiligt de middelen.

Spulletjes

IKEA heeft best aardige spulletjes, alleen weet iedereen toch dat je niet van maandag t/m zondag naar die winkel moet gaan. Hele volksstammen hebben namelijk ook besloten hun inkopen daar te gaan doen, gelijktijdig met jou. Een polonaise van opgewonden vrouwen met in het kielzog verveelde mannen, drentelt door de IKEA. Verschrikkelijk toch! Vervolgens sta je in de rij voor de kassa en zodra je aan de beurt bent, blijkt dat je in de verkeerde rij hebt staan wachten. De rij waarin jij bent gaan staan, is de rij waar je alleen met cash of pasjes kunt betalen, en dat heb je natuurlijk niet. Opnieuw wachten in een andere rij.

IKEA-tip

Maak vooraf afspraken over wat je hebben wil en zorg ervoor de short-cuts te kennen. Dat scheelt wederom een hoop tijd (en geld). Wanneer jij achter je vrouw aanslentert, over het winkelpad door de gehele IKEA, kom je aan het eind tot de slotsom dat je meer “leuke” spulletjes in het wagentje hebt liggen dan vooraf gepland.

Mijn dochtertje

Ze blijft de dochter van haar moeder, mijn dochtertje van vijf. Ik denk weleens slim te zijn en kleertjes te kopen zonder dat ze erbij is. Tijdwinst, dacht ik. Soms gaat dat goed maar in de helft van de gevallen wil ze de meegebrachte kledij niet aan. Ook hier kun je nog beter tijd winnen. Mijn laatste tip van vandaag: stuur ze lekker saampjes weg om te sjoppen!

Even voorstellen: Harry Vonk

Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te
benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het
leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel.
Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om
ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien.
Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die
mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen
al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com

Iedereen die deze week wakker werd, plaatsnam in de beste fauteuil met een kop koffie en naar buiten keek, moet een golf van plezier en geluk door zich heen hebben voelen gaan. Weliswaar was het ’s ochtends nog lang donker, maar wie had geen romantisch lentegevoel? Het weer was werkelijk prachtig met een blauwe hemel, groen gras en een fris zonnetje dat garant stond voor een schitterend lichtspel. De kleur van de lente kondigde zich aan, zonder nieuwe blaadjes aan de bomen, maar toch, we hadden het niet beter kunnen treffen. Dus spoedde ik me snel naar buiten op zoek naar jong, groen blad.

De geur van Winter, de kleur van Lente

Eenmaal buiten, werd ik vrijwel direct met de realiteit geconfronteerd. Een frisse, geurige winterwind blies in mijn gezicht en ik deed een jas aan, hetgeen voor mij als niet-koukleum een unicum is. Het kón natuurlijk ook niet. Ik bedoel: eind januari, dus gewoon nog hartje winter. Nadat wij in november en december enorme Noorse sneeuwstormen, sneeuwhopen, sneeuwballen, sneeuwpoppen en kou hadden gehad, leek het alsof de winter er al op zat, zo ook in onze tuin.

The King of the Garden

The King of the Garden, ons konijn, heerst in onze tuin. Deze bijnaam dankt hij aan zijn vermogen, overal bovenop te klimmen. Zo kijkt hij bovenop de stapel brandhout trots “zijn” tuin in. De buurpoes en hij spelen altijd samen tikkertje, maar wanneer Crocodoco (zo heet het konijn) de buurpoes zat is, jaagt hij hem net zo makkelijk de tuin uit! Mijn stoere dochtertje van vijf was, evenals ik, aangestoken door het lentegevoel; en dat zonder kop koffie. Ze wilde de tuin gaan kuisen. Aangezien Crocodoco vaak bovenop z’n hok vertoeft en het vertikt om zindelijk te worden, is het dak bezaaid met een flinke plak keihard vastgevroren keutels. Hoe hard mijn dochtertje ook haar best deed, ze kreeg de bevroren smurrie niet los dus kwam ze binnen, de wens uitsprekend een beker chocowarmelademelk te willen drinken. Echt heel koud dus en weg romantisch beeld. Eén zonnestraal maakt nog geen lente!

Verlaten strand

De niet-koukleum die ik ben gaat meestal op zondag brandingkajakken met een groep leuke mensen in Hoek van Holland, zowel in de winter als in de zomer, dus ook vandaag. Na de afgelopen week waren de verwachtingen hooggespannen. Wij hoopten op hoge golven met een lekker warm zonnetje op ons gezicht. Echter, bij een graad of 2 zonder zon, was het windstil en het strand lag er nagenoeg verlaten bij met hier en daar een wandelaar, paard of hond.

De smaak van Zee

Golven waren er nauwelijks, maar je bent er toch even een paar uurtjes uit, en daar doe je het voor, heerlijk! Mocht je nog suffig zijn; zodra je de eerste koude, zilte golf in je gezicht krijgt, ontwaak je meteen. En denk nou niet dat dit slechts een stoeremannending is. Oké, vandaag waren er geen vrouwen, maar normaliter zijn er ook dames die het clubje opfleuren met hun aanwezigheid, en niet om de koffie te serveren! Is dit dan stoere mannen/vrouwen romantiek?

Jammer

Uiteraard realiseer ik me dat de kou veel mensen uit het water houdt. Toch begrijp ik niet dat met dit geweldige weer niet meer stelletjes, warm gekleed en gearmd, een romantische strandwandeling maken om die te eindigen met een glas wijn of chocolademelk en de warmte van een haard in één van de vele strandtentjes. Overigens sluiten wij, stoere kajakkers, iedere zondag af met een wijntje. Dit keer probeerden we ook een vuurkorf aan te steken. Wij probeerden het, het lukte niet. Weg romantiek, gelukkig wel wijn.

Even voorstellen: Harry Vonk

Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te
benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het
leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel.
Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om
ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien.
Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die
mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen
al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com

Maffe televisieprogramma’s zijn uitgevonden voor vrouwen. Ik bedoel; wie blijft er in ’s hemelsnaam thuis voor Idols, The Voice of Holland, Popstars, Dancing with…, De nieuwe Zorro, Dancing on Ice, X-Factor, Bridget zoekt een Man, Pietje zoekt een Vrouw, etc.. Wij, mannen, kijken omdat zij, vrouwen, er speciaal voor thuisblijven en het kastje aanzetten. Als een kudde makke schapen hobbelen de dames achter elkaar aan. En wees gewoon eens heel eerlijk; wie blijft überhaupt voor Bridget thuis? Nou?

Klompendans

Deze week volgde ik via Facebook twee vrouwen die elkaar vertelden hoe fantastisch die ene zanger was, en hoe ongeloveloos het was dat die andere zangeres was weggestemd. Er werd een naam genoemd en ik wist niet eens over wie ze het hadden! Is mijn algemene ontwikkeling niet ver genoeg doorontwikkeld of heeft het evolutieproces mij genegeerd? Nee hoor, Idols vond ik zelfs leuk en vernieuwend met die gozer op klompen. Hij wist dat hij niet kon zingen. Met nog meer deelnemers die niet doorhadden dat ze niet konden zingen, het vervolgens toch deden, en heel Nederland lag te bulderen voor de buis. Mooie televisiemomenten leverde dat op, tranen met tuiten. Daarna begon de ellende. Van het ene gekopieerde programma naar het andere.

Boer zoekt Vrouw

Gelukkig zijn er ook nog enkele originele programma’s, nog niet gedupliceerd, zoals Boer zoekt Vrouw, Koefnoen, De TV-Kantine, Ik houd van Holland, DWDD, Wie, en Waar is de Mol, etc.. En niet dat ik daarvoor dan wel thuis blijf, alleen zijn sommige programma’s gewoonweg wèl vernieuwend, innovatief, eigentijds, en ben ik in ieder geval bereid mijn waardering hierover uit te spreken. En om dan ook meteen maar even iemand te plagiëren: Don’t immitate, innovate! (Calvin Klein)

Kudde

Natuurlijk kunnen we niet twisten over goede smaak of slechte smaak, het is immers persoonlijk wat je leuk, lekker of mooi vindt. Dit soort televisie is echter zo leeg, zo oppervlakkig zo kaal en zoooo voorspelbaar, dat ik mij niet kan voorstellen de enige te zijn die dit ziet! Het lijkt wel of vrouwen aangeboren kuddediergedrag vertonen. Waarschijnlijk behoor ik als man ook tot een kudde. Een andere kudde, een kleinere kudde, een veel kleinere knussere kudde. Mijn kudde bevalt me goed.

De andere kudde

Dit gezegd hebbende moet ik nog kwijt dat er bij mij ook een steekje los zit. Mijn heil zal ik nooit ofte nimmer in mijn eigen kudde zoeken. Juist de dameskudde is zo leuk, het liefst bezit ik een hele kudde. Het probleem bij zo’n grote kudde vrouwen is wat mij betreft niet eens dat het juridische consequenties heeft. Het zal vooral leiden tot kibbelende kippen over welk leeg programma er vanavond op moet. En dat…, dat is de enige reden dat ik toch maar van een harem afzie!

Even voorstellen: Harry Vonk

Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te
benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het
leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel.
Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om
ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien.
Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die
mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen
al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com

Met grote glimlach en verbazing valt het mij op hoeveel paar schoenen vrouwen hebben, kopen, bijkopen en nog eens extra aanschaffen. Zo van, als de oorlog uitbreekt zit ik in ieder geval niet zonder! Als positief mens geloof ik niet zo in het uitbreken van een oorlog dus speur ik verder naar het diepere waarom achter dit fenomeen.

WAARSCHUWING!

De volgende tekst kan vrouwschofferend zijn. Ik zal pogen jullie (vrouwen) een beetje te ontzien, alleen biedt het onderwerp daar niet echt een hoopvolle uitweg toe. Maak de borsten alvast nat!

Dezelfde schoenen

Ooit kocht een vriendin een paar schoenen die mij eender leken met een eerder aangeschaft paar. Aangezien dat paar nog lang niet in staat van ontbinding verkeerde, leek het mij vanzelfsprekend het volgende uit te spreken: “Goh, die heb je toch al!” Waarop zij doodleuk met een smile van oor tot oor antwoordde: “Ja, ze zijn leuk hè!”

Vriendin Sonja

Ook hielp ik ooit als galante heer, samen met maatje Joris, Sonja te verhuizen naar haar nieuwe studentenstulpje. Joris en ik hebben gezamenlijk die avond minstens 150 paar schoenen in de handen gehad. Zelfs schoenen, nooit gedragen, met de prijsjes nog onder de zolen. Toen wij Sonja ter verantwoording riepen, zei ze doodleuk: “Ze waren zo goedkoop, ik kon ze niet laten liggen!”

Echt waar

Mijn dochtertje van vijf, vrouwtje in de dop, heeft nu al vijf paar laarsjes. Niet omdat kindervoetjes groeien als kool. Gewoon één paar voor de sneeuw, de regen, de wintersport, de mooi en één voor de mooi met echt imitatiebont gevoerd. Eén paar kost bijna € 100,-. Ze heeft ze niet van haar eigen spaargeld betaald, dus mama moet hier mede debet aan zijn.

Aangevoerde excuses

De smoesjes die worden aangevoerd, waar halen ze die vandaan? Ik heb moeilijke voeten dus moet ik veel wisselen! Ik heb een halve maat dus doe ik vaak een miskoop! ’s Morgens zijn mijn voeten groter dan ’s avonds en visa versa. Bij ieder rokje een ander. Die kleur past niet overal bij! Wij mannen kunnen niet geweldig kleuren combineren, maar 150 paar! Kom op zeg! Verder de primaire basis voor vrouwen: slippers, Uggs, Crocs, laarsjes, sandalen, lange laarzen, pumps, regenlaarzen, hakjes, stiletto’s en casual. Uiteraard in alle maten en kleuren.

Absurd

Hetgeen waar mijn mond nog het meest van openvalt, is dat wanneer ik tegen een willekeurige vrouw vertel wat ik hierboven omschreef, zij niet in de verdediging gaat of mij als vrouwenhater of vrouwonvriendelijk betitelt, zij niet boos wordt of haar schouders ophaalt. Nee, iedere vrouw, zonder uitzondering tot nu toe, bevestigt wat ik hier schreef. En vervolgens doodleuk vragen wat er vreemd aan is. Ben ik nou gek of zijn jullie het?!

Even voorstellen: Harry Vonk

Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te
benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het
leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel.
Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om
ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien.
Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die
mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen
al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com