Hai Ralph, Ja, ja, het is tijd voor eindejaarslijstjes. Heb jij je held van het afgelopen jaar al gekozen? Voor mij zijn mensen helden wanneer ze zichzelf overtreffen in moed. Grote kracht voor zwakte hebben laten gaan. Expres. Ik waag me niet aan uitspraken over de sportwereld. Daar kom ik te weinig. En met alle respect, commerciële opleving na overlijden maakt voor mij van de overledene, zeg Jackson of Shaffy, niet automatisch een held. Al heb ik daar wel een uitzondering in. Richelle Laurijsen, het 16 jarige meisje dat ‘Kanker verziekt je taal!’ heeft opgericht, vind ik absoluut een heldin.
Hoop
Ik heb graag meerdere kleine helden dan een enorme joekel. Een joekel van een held kan niet kloppen. Daar zit meer achter. Commercieel belang, persoonsverheerlijking of politiek bijvoorbeeld. Doe mij maar de kleine helden uit de straat. Voel je het ‘Hart in actie sentiment’ al opkomen? Ik kan het niet helpen. Ik heb behoefte aan de kleine held. De man of vrouw die iets deed voor het puppie-adoptie-plan, de inzamelactie voor tante Cor of de arme kindertjes in Afrika. Ik weet het van de strijkstok, maar laat me nu even met mijn helden. Anders trek ik het niet. Hoop heb ik nodig. De kleine held heeft ook niets met de strijkstok. Die wil goed doen. ‘Hoezo bijzonder, iedereen zou dit toch doen?’ Nou nee!
Kleine held
De kleine held geeft hoop in mijn bestaan. Wanneer ik ziek ben van alle ellende van het nieuws in de kranten kan één klein gebaar, zonder eigenbelang, me er weer bovenop helpen. Ik wil dan ook iedereen die afgelopen jaar iets deed voor een ander, zomaar, omdat het aardig of beter was, uitroepen tot held van het jaar. Hoog ‘Hart in actie sentiment’ of niet… Ik ben benieuwd naar jouw helden.
Warme eindejaarsgroet,
Bo
Ha die Bo,
Voor mij is er na al die jaren nog steeds maar één held. En dat is Jari Litmanen. Hij heeft dit jaar weer één briljante wedstrijd gespeeld: Wales – Finland 0-2. Maar als ik eerlijk ben heb ik het vereren na de zegetocht van Ajax in 1995 langzaam afgeleerd. Vóór die tijd kwam er geen eind aan de lijst met helden. Van Billy Joel tot Snelle Jelle en van Willem Ruis tot Hein Vergeer, ze konden op mijn aanbidding rekenen. Nu zijn er nog sprankjes van bewondering, de momenten dat ik me laat betoveren. Dat kan Barry Atsma zijn die in KEVBDD op precies de juiste muziek door het beeld schuift. Dat kan Snow Patrol zijn die me met hun muziek een oppepper geven als ik de kinderen weer voor een aantal dagen bij hun moeder heb gebracht. Dat kan Janneke Jonkman zijn, die boeken schrijft die ik had willen schrijven. Jan Smit op een Abri. Beyoncé op de inauguratie van Obama. Maar wanneer een held een hype wordt, haak ik snel af.
Strijders en helden
De echte helden zijn onzichtbaar voor het grote oog. De echte helden zijn als de strijders van het licht van Paulo Coelho. Dit schreef hij: “Daarom zijn het strijders van het licht. Omdat ze dolen. Omdat ze zichzelf vragen stellen. Omdat ze een zin zoeken – die ze ongetwijfeld zullen vinden.” Dat zijn mijn helden: mensen die durven zoeken en die durven vertrouwen. Dus als ik dan toch wat helden mag noemen, voor 2009, dan zijn het mijn drie strijders: mijn lief, die me op het pad van de zoeker en de vinder stuurde, en mijn meisjes, Lotte en Sophie, die zo puur zijn, en die nog zo dicht leven bij de bron van liefde, dat ze mij steeds weer het gevoel geven dat alles goed is en altijd zal zijn.
Zij zijn mijn licht. Met zijn drieën.
Een gelukkig Nieuwjaar, alvast!
Ralph
Ralph Ploeger over Ralph
‘Ik ben van negen maanden na de finale. Als Cruyff een paar keer had gescoord, was ik er misschien niet eens geweest. Ik ben forens en stukjesschrijver. Ik ben vader en ex. Gepromoveerd en geblesseerd. Ik ben van de woorden en voor de liefde. Van het denken en van het doen. En soms, als buiten de zon schijnt en mijn krullen mooi doet glanzen, dan lijkt het net of ik een zorgeloze beachboy ben. En dat geeft niks…’
Je vindt Ralph ook op www.ralphp.nl
