Al onze spaarcentjes zitten bij haar in de portefeuille. Nou ja, niet de mijne, maar toch bijna van de helft van alle Nederlanders: Angelien Kemna. Ze is onbekend, maar wel de machtigste vrouw van Nederland met 280 miljard (!) euro onder haar hoede in o.a. pensioenfonds ABP. Met zoveel geld zou Griekenland wellicht gered zijn…

Angelien Kemna machtigste vrouw van Nederland volgens Opzij

Kemna werd door maandblad Opzij verkozen tot Machtigste vrouw van Nederland. De jury oordeelde dat Kemna ‘een geweldig en eigen stempel drukt op de financiële sector, ondertussen oog houdend voor duurzame, maatschappelijke ontwikkelingen’. In een uitgebreid profiel van de winnares in het novembernummer van Opzij blijkt dat Kemna over een zeer uitgebreid netwerk in Nederland beschikt, maar dat het haar altijd om de inhoud van kwesties gaat en niet om ‘de poespas’ eromheen. ‘Als ik het niet goed doe, hebben mensen straks geen dak boven hun hoofd’, zegt Kemna in Opzij.

Lees verder op www.Opzij.nl

Afgelopen week volgde ik een workshop bij mijn netwerk van vrouwelijke ondernemers Entre Femmes. Thema: authentiek vrouwelijk leiderschap. Nou heb ik nooit goed begrepen waarom er onderscheid gemaakt moet worden tussen mannelijk en vrouwelijk leiderschap, maar na deze avond wist ik het. Een man kan namelijk niet worden getypeerd als Moeder, Maagd, Heks of Hoer.

Vrouwelijk leiderschap

Want dat waren de vier archetypen. De Moeder, de Maagd, de Heks en de Hoer. Gechargeerd natuurlijk, maar toch met een redelijk herkenbare invulling. Zaak is natuurlijk dat je de eigenschappen die bij jou niet ‘leading’ zijn beter leert ontwikkelen, om een meer volledige persooniljkheid te worden. Bovendien is het handig wanneer je een team samenstelt. Zorg dat alle typen vertegenwoordigd zijn, dan loopt het allemaal gesmeerd.
Mocht je willen weten wat je zelf bent: www.a2a.nl. Natuurlijk had ik van te voren de test niet gedaan, ik ben tenslotte geen Maagd die zich altijd volledig en nauwkeurig inleest en zeer goed beslagen ten ijs komt. We moesten in het type-vak gaan staan, waarin we onszelf het meest dachten te herkennen. Ik koos voor de lijn tussen Heks en Hoer.

Heks of Hoer, Moeder of Maagd?

Misschien is het handig om even wat kwaliteiten van de diverse dames te noemen. De Moeder: zorgvuldig, gul, belangstellend, verdraagzaam, serieus, behulpzaam, zorgzaam, organisator, inlevingsvermogen, onderscheidingsvermogen, bemiddelaar, relativeringsvermogen, geduldig, mild, veelzijdig, evenwichtig, gemoedelijk. De Maagd: ordelijk, gedisciplineerd, ijverig, idealistisch, gevoelig, bescheiden, verantwoordlijkheid, consequent, bedachtzaam, eerlijk, betrouwbaar, respectvol, tactvol, rustig, optimistisch, tevreden. De Heks: ambitieus, flexibel, intelligent, initiatiefrijk, handig, zelfstandig, voor jezelf opkomen, doelgericht, analytisch, doorzetter, oplettend, nuchter, krachtig, vastberaden, moedig, duidelijk. De Hoer: spontaan, humoristisch, inspirerend, genieter, zelfverzekerd, creatief, vrolijk, overtuigd, enthousiast, speels, ontspannen, open, direct, makkelijke prater, vernieuwend, levendig, avontuurlijk.
In het kort: de Moeder denkt altijd alleen aan anderen en vergeet zichzelf, de Heks doet het tegenovergestelde maar gaat wel gericht op haar doel af, de Maagd wil alles volgens de regels spelen en is ordelijk en voorbereid en de Hoer is een netwerkkei, die elk probleem met een lach pareert en het middelpunt is van elk feestje.

Die ‘klik’

Grappig dat het bestuur van ons netwerk in zijn geheel (!) in het Hoerenvak ging staan. Dat wijst erop dat het allemaal outgoing types zijn die graag in het middelpunt van de belangstelling staan. Maar als je een team samenstelt, en zeker een bestuur, is het eigenlijk beter om een type uit elk kwadrant te hebben, zodat ook de administratie op orde is (Maagd), er een luisterend, empathisch oor is (Moeder) en dat er doorgepakt wordt (Heks). Dit even terzijde, want ik weet hoe fijn het is om juist een team samen te stellen uit gelijkgestemden. Daar ‘klik’ je zo lekker mee….
Ik stond dus in het Heksenvak. Vervolgens vroeg men ons om in het vak te gaan staan van het type vrouw dat je irriteerde. Ik koos na veel wikken en wegen voor het Moeder-vak. Dat bezorgde, dat altijd alleen maar aan de ander denken, en altijd ja en amen zeggen. Dat niet voor jezelf durven opkomen, dat redderige, dat altijd lichtelijk oververmoeid zijn…..  huuh!

Mijn vriend kent mij echt niet

Toen ik thuiskwam vertelde ik over mijn bevindingen aan mijn vriend. “Jij bent natuurlijk een Moeder-type”, zei hij direct. “Wat? Nee joh, echt niet, ik luister echt niet altijd even goed naar de problemen van anderen, en ik sta toch echt zelf heel centraal in mijn leven.” Mopperend ging ik naar bed.
Vanochtend deed ik toch maar even de test op de site. U bent een Moeder-type beet het scherm mij toe. Waaaaah! Ik las de eigenschappen van de Heks nog eens voor aan mijn vriend. “Stop maar”, zei hij halverwege grijnzend. “Dat is toch duidelijk? Dat ben je toch allemaal niet?!” Grrrr, de heks…..

Ik mocht er eigenlijk niet in kijken, de MAN bijlage die bij mijn krant werd geleverd vorige week. ‘Verboden voor vrouwen’ schreeuwde de onderkop. Maar als echte vrouw (lees: nieuwsgierige) liet ik mij daar natuurlijk niet door weerhouden. Op pagina 6 legden een aantal experts (lees: mannen) uit wat een vrouw wil: Was will das Weib?

Geen cadeau op eerste afspraak

Naast de gebruikelijke open deuren – een vrouw wil aandacht, een vrouw wil problemen eerst uitpraten en daarna pas seks, een vrouw wil dat je je troep opruimt (schijnt evolutionair bepaald te zijn) – kwam de expert van Dating Doctors met de gouden tip: ‘Je behoort geen cadeautje mee te nemen op een eerste date, want dan voelt een vrouw zich al gauw opgelaten. Daarnaast ligt het er dan te dik bovenop dat je indruk wilt maken en dat werkt juist averechts.’

Bloemen voor die vrouw

Nou lijkt mij deze tip niet alleen een beetje beperkt (want wat is er mis met indruk maken op een vrouw?), hij houdt ook volstrekt geen rekening met het fenomeen dating site. Als je elkaar via een dating site ontmoet, dan mag wel duidelijk zijn dat je een relatie zoekt. De druk waar hierboven over gesproken wordt, is er natuurlijk wel, maar die is bij beide partijen bekend. Waar zijn de tijden gebleven dat mannen bloemen voor je meenamen op een eerste date? Of een corsage voor een bal? (nou ja, laat die corsage ook eigenlijk maar zitten).

Sigaar uit eigen doos

Op mijn eerste date met mijn huidige partner, die ik via marktplaats heb ontmoet, nam hij wel degelijk een cadeautje voor me mee. En dan blijkt het echte probleem. Want wat neem je mee voor een vrouw die je nog niet echt kent, alle e-mails en telefoongesprekken ten spijt? Een fles wijn? Dat geeft toch ook een bepaalde boodschap af. Bloemen? Ik vind van wel, maar veel mannen blijken dat een beetje ouderwets te vinden, helaas. Ze vergeten daarbij dat een vrouw daar juist vertederd door kan raken. Chocola? Zul je zien dat je net een miepje treft die op dieet is, of een allergie heeft voor cacao. Mijn vriend nam de Fokke & Sukke scheurkalender voor me mee. Hij wilde een vrouw met humor, en als ze niet om Fokke & Sukke kon lachen, dan was het meteen bekeken. En zo zie je maar weer, je neemt eigenlijk een cadeau voor jezelf mee. Als ze er niet om kan lachen geef je jezelf je vrijheid cadeau. En heeft ze wel jouw onovertroffen gevoel voor humor, dan kun je met plezier de komende 365 dagen naar je eigen favoriete scheurkalender kijken, wanneer je op haar toilet een momentje privacy zoekt.

Wil je meer weten over hoe je vrouwen het hof maakt? Lees dan verder op de site van onze manOman flirt partner: www.Masterflirt.nl

‘Kinderen hebben tegenwoordig zo rijkelijk liefde gekregen van hun ouders, dat legt een enorme hypotheek op hun toekomstige partner’, zei filosoof en schrijver Richard David Precht vorige week in de Volkskrant. Precht zegt meer dingen die hout snijden, maar deze springt eruit. Hoe kun je als partner ooit aan de romantische verwachtingen van een ander voldoen, als die gewend is alles te krijgen wat zijn of haar hartje begeert?

I would catch a grenade for you

De romantische liefde. Ik heb het er al vaker over gehad op deze plaats. Dankzij de sprookjes die ons van kindsaf aan worden voorgelezen, met een eind goed al goed, en ze leefden nog lang en gelukkig, tot aan de hits die ons via de ether bereiken: I would catch a grenade for you, put my head on a plate for you, I would die for you, but would you do the same? krijgen we een onrealistisch beeld van de liefde opgedrongen. In real life valt het dan allemaal een beetje tegen. De ander wil maar niet zeggen dat hij van je houdt, hij werkt liever dan dat hij jouw rug masseert en zijn aandacht voor jou verslapt als er een voetbalwedstrijd begint…

Het ideaal van de romantische liefde

De romantische liefde is een verzonnen ideaal, dat in de 19e eeuw ontstond. Weglopen met de liefde van je leven, ondanks klassenverschillen of tegen de uitdrukkelijke wens van je ouders in, was een daad van rebellie. Schrijvers als Jane Austen en Gustave Flaubert schreven over een hoofdpersoon die alleen met haar ‘ware’ liefde wilde trouwen. Toen dit ideaal gemeengoed werd in de jaren na de Tweede Wereldoorlog kwam ook de negatieve zijde aan het licht: hoge eisen, veel teleurstellingen: instabiele relaties of  mensen die vruchteloos blijven zoeken naar die ene perfecte partner.

Kinderen zijn kleine prinsjes en prinsesjes

En volgens mij heeft Richard David Precht gelijk, wanneer hij beweert dat die hoge, onrealistische verwachtingen allemaal in de kindertijd ontstaan. Kinderen worden behandeld als kleine prinsjes en prinsesjes. Ze worden voortdurend bezig gehouden, ze hebben iPads en Nintendo’s op hun 3e, ze weten zichzelf amper nog te vermaken, en worden zo dus voor hun well being afhankelijk gemaakt van een ander. Ik zou zeggen – maar ja, ik heb geen kinderen dus het is makkelijk praten – laat ze eens los, dan vinden ze wel een slakje in de tuin waarmee ze hun eigen sprookjesverhaal fabriceren, zeg eens dat ze dat dure speelgoed pas krijgen als ze tien zijn, want hoe moet je een iPad volgend jaar nu weer overtreffen; en lees ze ook eens een verhaal voor met een niet zo happy ending. Over een scheiding bijvoorbeeld, of over accepteren dat het ook wel eens minder is, en dat geen mens perfect is. Dat het erom gaat dat je een partner accepteert zoals hij is, dat een verschil met hoe jij het zou doen ook vertederend kan zijn, en vooral…. dat het normaal is dat jij ook niet altijd aan het ideaalbeeld van een ander hoeft te voldoen.

Zoals Precht zegt: ‘Dan kan de romantische liefde terug naar de fictie, waar ze oorspronkelijk ook vandaan komt.’

Ik ben een lichte slaapster. Meestal val ik wel redelijk snel in slaap, maar word ik na drie uur wakker om naar het toilet te gaan en dan na 2 uur nog een keer. Minstens, want als ik thee heb gedronken de avond ervoor, moet ik wel drie keer. Elke nacht. Je begrijpt dat ik door al die onderbrekingen niet echt goed uitgerust wakker word. En dan word ik ook nog eens een keer een uur voor de wekker gaat, wakker. Ik ben dus niet zo’n vrouw die fit als een hoentje uit bed springt….

Jaloers omdat hij wel slaapt

Nou las ik op vrouw.blog.nl dat er vrouwen zijn, die hun woede over hun slapeloosheid afreageren op hun partner. Een op de vier vrouwen wekt haar partner omdat ze jaloers is dat hij zo makkelijk in slaap valt. Blijkbaar heeft een Brits onderzoeksteam daar onderzoek naar gedaan onder 4000 vrouwen. De strategieën die de vrouwen aanhangen, variëren van net zo lang draaien en woelen tot de ander de ogen opent. Ook worden er ‘per ongeluk’ trappen en duwtjes uitgedeeld, blijven vrouwen net zo lang praten tot ze een reactie krijgen, gaan ze extra luide geluiden maken en doen ze het licht of de tv aan. Een op de tien vrouwen geeft zelfs toe haar partner te knijpen om hem wakker te krijgen.

Mea culpa

Natuurlijk, soms heb ik ook wel eens de neiging om mijn ellende met hem te willen delen. Vooral als ik om 6.15 uur op moet, omdat ik naar mijn stage-adres moet. Ik als niet-ochtend mens vind dat een onchristelijke tijd en ik ben dan ook letterlijk misselijk van de slaap als ik zo vroeg mijn bed uit moet. Maar… ik kruip zo stilletjes mogelijk naar de douche en maak mijn ontbijtje klaar zonder met de borden te smijten en verdwijn als een dief in de nacht.

Asociale vrouwen

Nou weet ik niet of je mijn blog hebt gelezen over mijn energieke muggenjacht tijdens de vakantie, maar ik geloof ook niet dat mijn vriend gevoelig is voor de asociale acties die die vrouwen schijnen te ondernemen. Hij knijpt gewoon zijn ogen dicht, trekt het dekbed over zijn hoofd en mompelt dat hij nu weer even verder gaat slapen. Buiten dat, vind ik het behoorlijk asociaal om je partner ook een slapeloze nacht te bezorgen, wanneer het bij jou niet wil vlotten. En ik denk dat als je je bezig gaat houden met hem uit zijn slaap houden, in plaats van dat je probeert zelf weer te gaan slapen, je nog meer kostbare nachtrust verspilt.

Niet slapen met kleine kinderen

En hoe moet dat als je een kleine baby hebt? Het onderzoek wees namelijk ook uit dat moeders van kleine kinderen nog geen vier uur slaap per nacht pakken. Een eerdere studie toonde al aan dat ouders tegen de tijd dat hun kindje twee is, voor een half jaar aan slaap gemist hebben. Het resultaat is een flinke slaapschuld, met extreme vermoeidheid, stemmingswisselingen en zelfs depressiviteit tot gevolg. Een op de twintig relaties loopt hier op stuk. Zijn die moeders in die slapeloze uren soms ook nog bezig om hun slapende echtgenoot te zieken? Dat lijkt me niet. Nee, zoals mijn moeder vroeger al zei: een bekertje warme melk, warme sokken aan en genoeg frisse lucht in de slaapkamer. En dan maar hopen dat er geen mug in je oor zoemt…