Getrouwd zijn met een gescheiden man heeft één nadeel. Er is een ex. Daarom dames, wanneer u nog niet aan de man bent, kies er een zonder kinderen. Niet om de kinderen maar om de ex die je er gratis en voor niets bij cadeau krijgt. De ex van mijn lief praktiseert dit advies al jaren. Met als gevolg, geen nieuwe man in huis, waardoor ze gefocust blijft op haar vermeende plaats in het leven van haar ex. Mijn nieuwe lief dus. Het is ook eigenlijk een advies van niks!

Ex-en complex

Ze knipt met haar vingers en hup! Als bij toverslag komt haar ex aangevlogen. Dat die ex inmiddels een ander leven heeft doet er niet toe. Ze zijn samen erg content met hun geknip en gevlieg. Ik iets minder. Ik heb een ex-en complex. Want ik zeur. Ze hebben toch samen een dochter? – Schatje trouwens, uit de grond van mijn hart – Nou dan, dan moet je af en toe even knippen en vliegen. Het is niet anders. En als dochter (maar meestal moeder) dan ergens heen moet terwijl we al een afspraak hebben, nou, dan zeg ik die afspraak toch even af. “Verander je complexen nu eens in wat souplesse”, zegt lief dan.

Verjaardag

En dat maakt me boos. Soms erg boos. Zoals twee dagen geleden op zijn verjaardag. Leuk restaurant geregeld, alle kinderen mee, helemaal leuk. Tot het knip-smsje. ‘Haal het niet, kun je Robin een uurtje later halen?’ De jarige vond dat het kon. Ik en de restaurantreservering vonden van niet. Laat ik niet in details treden, maar de avond liep uit op een snackbarhap voor de kinderen, tranen van boosheid voor mij en hij kon fluiten naar zijn verjaardagswip. 

Verbanden

Gisteravond was ik inmiddels wel weer toe aan een potje goedmaaksex. Een mens kan niet eeuwig blijven mokken tenslotte. Ik kruip in bed tegen lief aan waar hij wat ligt te lezen. ‘Van je familie moet je het hebben’, gekregen voor zijn verjaardag van zijn ex. Nog licht ontvlambaar maar nu om andere reden schuur ik wat tegen hem aan. Het effect is nul. Ik gooi het over een andere boeg. Stuurs neem ik wat afstand en zucht maar eens. Lief blijft lezen in zijn boekje en lacht. Kennelijk is het een leuk boek. Leuker dan ik. En dan die achterlijke titel. Bedoelt ze daar soms iets mee? “Ik zie een overeenkomst”, zeg ik, met daarin niet mis te verstaan, zelfs voor een man, de ondertoon van ‘ze heeft het weer voor elkaar’. “Ik ook’, zegt lief, “je zeurt weer”.

Een grappig berichtje in de krant van deze week: Vrouwen zeuren, alles bij elkaar opgeteld, op jaarbasis een week lang tegen hun man. Gemiddeld zeuren dames 7920 minuten tegen hun man over huishoudelijke klusjes, hun drinkgewoontes en hun gezondheid. Dat staat gelijk aan 2,5 uur zeuren per week. De getallen komen uit een Engels onderzoek, uitgevoerd onder 3000 mensen.

Klagen en zeuren

Het meest voorkomende onderwerp waar vrouwen tegen hun man over klagen: niet helpen bij het schoonmaken van het huis. Ook niet afwassen en te veel drinken zijn populaire zeuronderwerpen. Nu ‘hoor’ ik de meeste mannen denken: zo weinig? Die van mij zeurt de hele dag! Dat ligt dan toch ook wel een beetje aan de man. 83 procent van de mannen moest namelijk toegeven dat het gezeur van hun vrouw wel vaak terecht is.

Zeuren helpt    

De helft van de mannen geeft hun vrouw binnen een half uur haar zin. 21 procent doet daar wat langer over maar geeft het na enkele uren op en geeft er alsnog gehoor aan. Vrouwen weten dat ze te veel zeuren. Maar ja.. je moet toch wat. Van de vrouwen moest 87 procent erkennen dat ze het hun man soms toch wel wat moeilijk maken.

De hele wereld hangt ook aan elkaar van verkeerde beeldvorming. Dacht je als vrouw ook altijd dat je er goed aan deed een arts aan de haak te slaan? Was hij in alle dokterromans niet de stoere adonis en jij de verpleegster die hem uiteindelijk toch nog kreeg? Vergeet het maar. Artsen hebben het zwaar als het om de liefde gaat. Dat blijkt uit een enquête van het vakblad Mednet onder 700 artsen.  

Relatiebureau voor artsen

Bijna 65 procent van de artsen zegt dat het moeilijk is een relatie aan te gaan of een gezin te stichten omdat studie en werk zoveel aandacht opeisen. Een derde zegt door de werkdruk daadwerkelijk problemen te hebben in de relatie. Een op de acht relaties strandt, volgens Mednet, door het veeleisende werk. Maar hulp is onderweg! Artsen krijgen hun eigen relatiebemiddelingsbureau, Medmatch geheten. 

Stuiverroman

Mensen met een ‘openbare functie’, zoals artsen, kunnen via de website in contact komen met andere hoogopgeleiden. Medmatch is het enige relatiebureau dat zich richt op medici. Misschien moeten artsen het wel helemaal niet zoeken in de hogeropgeleiden waar het gaat om de ideale partner. Twee drukke mensen in een relatie is toch vragen om problemen. Die hebben toch helemaal geen tijd voor elkaar? En wat boeit dat nou, zo’n gesprek op niveau met academische diepgang! Alsof je daar als vrouw warm van wordt. Een slaapkamer is geen boardroom. Nee, ik zeg, terug naar de romantiek van de stuiverroman. Wat is er mis met die verpleegster die opkeek tegen ‘haar’ dokter en hem na 8 sidderende hoofdstukken opgewonden en vol passie in de armen viel, klaar om voor altijd aan zijn zijde te blijven. Dat zie ik ze bij Medmatch nog niet doen.

Het is een complot. Ik weet het zeker. Nou, niet zeker, maar het moet haast wel. Er is iets mis met spiegels. Dat wil zeggen, als ik erin kijk. Hetzelfde is van toepassing op etalageruiten. Hoe kan het anders dat ik zonder openstaande ritsen en strakgespannen knoopsluitingen in maatje 38 pas, en me zonder op te vallen tussen andere vrouwen met ‘normaal postuur’ kan begeven, maar ik reflecterend in een spiegelend oppervlak opeens de looks heb van een soort van trol. 

Balansdag

En dan nog zo iets, en ik hoop dat er minstens één vrouw is die het herkent; wanneer ik een balansdag heb vind ik mezelf om 10.00 al stukken slanker dan dat ik om 9.00 was. Idem dito wanneer ik naar de kapper ga. Maar dan heeft het complot uiteraard betrekking om mijn coupe. Thuis leek mijn haar in de verste verte niet op dat van modellen die uit helicopters komen vanwege laagjesserum of naakt over een voetbalveld rennen vanwege glansspul. Maar één blik in de spiegel van de kapper en ik denk; ‘Goh, het zit eigenlijk best nog leuk, wat doe ik hier eigenlijk?’ Wat is dat toch? Mijn relatie met spiegels. Ze tonen me steeds het tegenovergestelde van waar ik op ben voorbereid. 

Fotogeniek

Zoals vanavond in de sportschool. Ik ben al een tijdje bezig en dacht dat ik me inmiddels wel kon vertonen in een kekke sportbroek model strak met hip shit model mouwloos. Had ik me daar toch even geen rekening gehouden met die joekels van sportschoolspiegels. Misschien dat ik vond dat ik al lekker was ‘bijgetraind’, de spiegel vond van niet  –  natuurlijk weet ik best dat spiegels niets vinden, maar ik des te meer – Vrouwen schijnen zichzelf in spiegels dikker te zien dan ze zijn. Voor mannen geldt het omgekeerde. En foto’s deugen ook niet. In het echt ben ik veel leuker dan op foto’s. Zelfs de mensen die mij het meest liefhebben zijn het erover eens. “Bo, je mag er best zijn, maar fotogeniek ben je niet”. En bedankt. Nou ja. Er zijn ergere dingen, en het is waar. In het echt ben ik leuker om te zien dan in spiegels of etalageruiten. Behalve wanneer ik naar de kapper ga op een balansdag. 

‘Ik kan niet zo hard praten hoor,’ sprak het meisje luid en opgewonden, ‘ik zit in de trein.’ ‘Nee luister nou, hij is echt zo leuk’. Nu giechelde ze. ‘Ja weet ik veel, gewoon. Nee, niet gewoon. Heel leuk dus, maar het is nog zo nieuw. Ik weet niet hoe het verder moet. Ja een date. Oh, en hij heet Joost.’

Stropdas
‘Nou, ik zat dus tegenover hem. Ik had iets aan dat heel netjes was. Hij ook, het is echt zo’n stropdassenbedrijf. Dus ik zeg dat ik een stageplaats zoek enzo. Ja, ik moet toch afstuderen. Dus we praten over mijn opleiding enzo, en wat ik nog wil. Toen vond ik hem nog niet zo leuk trouwens. Nee, ik kwam gewoon solliciteren. Nou.. luister nou… Ja, bij Best, nog 10 minuten… Nou, ik ben toen gelijk aangenomen. Nee, na de vakantie pas. Ja, zo gaaf… Nee, Griekenland…Nee, niet de baas als in baas, maar ik val wel direct onder hem. Nou, toen kwam het. De volgende dag kreeg ik een smsje: welkom als stagiaire. Hoe dat kan? Nou, hij heeft toch mijn c.v. Ja. dat vond ik ook ja.

Sms-en
En nou vind ik het zo stom dat ik iets terug heb gestuurd…Nou, gewoon. Bedankt ofzo. Maar toen kwam er weer iets en nou ja…’ Ze giebelde weer…’We hebben best vaak gesmst. Maar ik ben hem ook leuk gaan vinden…Ja. stom hé. Gewoon door te sms-en. En toen vroeg hij of ik zaterdag mee uit wilde…Ja…Nu…Dit weekend. Nou ja, ik weet het dus nu niet meer. Want hij is best leuk ofzo.’ Eindelijk was ze even stil. ‘Ik kan toch niet daten met iemand waarvoor ik ga werken? Ja, weet ik veel. Zaterdag, eten in de stad. Ja, maar het is ook wel spannend ofzo… Ja, dat is wel eng hé, als het zo’n type is. Maar dat geloof ik niet. Vast niet, toch? Hij is gewoon leuk… Ja, Joost ja.

Maar daarom bel ik jou ook. Ja, ik ben er bijna… Ik kan wel even langskomen. Gezellig… Want ik wou je vragen… Jij en Steef? Jullie kennen elkaar toch ook van het werk ofzo?’