Volgens haar
Het is toch altijd een beetje spannend. Denkt mijn lief aan Valentijnsdag of niet? Nou ja, je kunt er bijna niet omheen. Op de redactie waar ik werk zijn we er al volop mee bezig. Wat zijn de leukste Valentijnscadeaus om onder de aandacht te brengen? Daar kan ik dan wel mee bezig zijn, het is meer de vraag of hij er zich iets van aantrekt.

Wil jij weten wie aan je denkt op Valentijnsdag?
Mijn dochters zijn zenuwachtiger voor Valentijnsdag dan ik. En zij hebben niet eens een vriendje. Toch zitten ze elk jaar op of rond 14 februari bij de brievenbus of gaan met kloppend hart naar school. Krijg ik iets voor Valentijnsdag? En dan natuurlijk het liefst iets van een stille aanbidder. Ooit gooide ik laat in de middag nog een kadootje voor mijn jongste, toen 4, door de brievenbus. Stil van teleurstelling had ze eenzaam dikke tranen vergoten omdat haar zus maar liefst een kaart én een zak snoep had gekregen van Max uit groep drie. Tot moeders anonieme verrassing. Onwetend over mijn bedrog liep ze de rest van de week te stralen. Zij hoorde erbij! Iemand was op haar! Soms breekt nood liefdeswetten. En ach, goed beschouwd, ik houd toch het meest van haar?

Ben jij teleurgesteld zonder Valentijnscadeau?
Zelf weet ik natuurlijk donders goed dat Valentijnsdag een commerciële aangelegenheid is. Dat roep ik ook heel hard. Net zo goed dat mijn verjaardag me niets doet. Ook zo’n dag die bij voorkeur stil aan me voorbij mag gaan. Toch is er elk jaar een persoon die het niet in zijn hoofd moet halen me juist op die dag te vergeten. En dat is mijn lief. Zo ook met Valentijnsdag. Het hoeft niet, spreken wij af, want Valentijnsdag is onzin, maar toch… Wanneer de dag tegen het einde loopt en hij rond 23.55u nog niet met een diamant van 3 crt op de proppen is gekomen, dan ben ik toch een tikkie teleurgesteld. Zal wel een vrouwen ding zijn. Gelukkig is de dag dan bijna om en volgt er uiteindelijk ook op deze Valentijnsdag weer een heel normale, nuchtere maandag.

Volgens hem   
Als echte man zegt Valentijnsdag me niet zo veel. Het is natuurlijk onmogelijk om te vergeten omdat de commercie je er zo vaak mee om de oren slaat, dat je nog eerder je eigen trouwdag vergeet. Maar ik ga er niet van uit dat Valentijnsdag ook is verzonnen door winkels en cadeaushops, dus toch maar eens wat bronnen afgestruind. Er zijn twee lezingen die er met de eer vandoor zouden kunnen gaan. De oudste dateert uit 300 na Christus, toen op 14 februari 270 Valentinus onthoofd werd, omdat hij, zéér tegen de wil van de keizer, jonge stellen in het geheim liet trouwen. Ik moet je zeggen dat de onthoofding van een priester toch een wat vieze nasmaak geeft aan dit feest, dus misschien verdient versie twee de voorkeur. Die leert ons dat op 14 februari de vogels een partner zoeken. dat werd in een zeer kort gedicht samengevat door de 14e eeuwse dichter Geoffrey Chaucer.

Cadeaus voor Valentijnsdag
Maar goed, ondertussen zijn maar weinig mensen er mee bezig totdat je er door de schreeuwende reclames op gewezen wordt toch vooral die nieuwe keukenmachine voor je lief te kopen of je lief wordt gesommeerd de heggenschaar met 20% Valentijnskorting in haar winkelmandje te gooien omdat je hem toch met iets liefs moet verrassen. Ik denk dat de er-wordt-aan-mij-gedacht behoefte door de cadeauwinkels en parfumeriezaken zorgvuldig wordt opgekweekt zodat deze op 14 februari haar ultieme climax bereikt.

Chocola op je kussen
Begrijp me niet verkeerd. ik denk er aan en doe er aan mee. Want je kunt er tegen zijn of niet, als ik het zonder met mijn ogen te knipperen voorbij laat gaan, dan zal ik het bezuren. En dat verwijt ik mijn lief niet. Zij is net als ieder ander geïndoctrineerd door de reclameposters en uitzendingen die de vergeetachtige man of vrouw al weken van tevoren brandmerken. Toch heb ik het gevoel dat de weegschaal vaker ten nadele naar de man doorslaat dan naar de vrouw. Niet omdat de vrouw er zelf vaker aan denkt om iets voor haar lover te doen, maar omdat de vrouw het vaker verwacht. Ik ken maar weinig mannen die Valentijnsdag als een volslagen deceptie zien, omdat er geen kaartje in de bus viel of een doosje chocola op het kussen lag. Mijn lief geeft er helemaal niet om. Zegt ze…

Volgens haar.
Dames, mannen zijn, als het om hun gevoelsleven gaat, van nature kort van stof. Het ligt niet aan jou, jullie relatie of zijn bui. Zoek er niets achter. Mannen denken praktisch en zijn praktisch. Verwacht dus geen uitgebreide mails, lange sms’jes en ook niet dat hij je steeds belt. Dat doet hij met zijn vrienden en zakenrelaties. Niet met jou.

Wil je dat hij praat over gevoelens?
Hooguit in fase 1, heftige verliefdheid, neemt hij de tijd om al zijn gevoelens te uiten. Maar heeft hij je, dan gaat dat er gewoon vanaf. Maak er geen ruzie over. Hij gaat ervan uit dat je weet hoe het zit en voor de rest moet je niet moeilijk doen. Vrouwen willen alles uitleggen. Check double check. En daarna nog een nawoord. Hou er mee op! Hij wordt er doodziek van. En dat is wel het laatste dat je wilt. Wat je nodig hebt in tijden van gedachten die eruit moeten, is een vriendin. Een gelijkgestemde die naar je luistert, je uren laat analyseren en bij wie je mag zeuren terwijl jullie ondertussen teennagels lakken, taartjes eten of nog eens een wijntje nemen. En ben je er dan uit, deel hem dan hooguit je eindconclusie mee. Punt. Of zeg niets en play hard to get. Dat is de taal die hij begrijpt.

Ik mis je
Ik weet het, het is een gemis. Vroeger stuurde ik mijn lief sms-jes met mooie gedachten, lieve woordjes en hitsige suggesties. Nu stuur ik het boodschappenlijstje of het schema van de kids. En dat is maar goed ook. Want hij begint het te missen. Omdat ik wat op de rem ga, geeft hij weer gas. Gisteren belde hij met iets anders dan de filevertragingstijd en het automatische ‘dag schatje.’ Hij had er zin in. ‘Als ik straks toch de kids heb afgezet bij je moeder rijd ik nog even langs de stad. Iets voor vanavond. Maak geen plannen.’ Bijna net zo kort en bondig, maar ik wist genoeg. Het werd een avond vol mooie gedachten, lieve woordjes en hitsige suggesties.

VOLGENS HEM

 Ik weet het niet zo goed. Ken ik mijn lief al lang genoeg om te zeggen dat het bij ons nog altijd vuurwerk is, en dat ik vervolgens dus mag concluderen dat het zo zal blijven? Is daar een tijdlijn voor? Zit er een deadline op vertrutting, een valbijl boven de passie? Ik weet het niet, maar ik blijf hopen. Ik schuif het moment waarop ik verbaasd ben dat ze uberhaupt interesse toont in mijn libido liefst zo lang mogelijk voor me uit. Zoals zij niet met smart zit te wachten op mijn stilte wanneer het de diepere gevoelslagen betreft. Wat mij betreft komen we er ook niet aan, toont onze weg steeds weer een nieuwe vertakking, precies op momenten dat het kronkelpaadje van eerder wat teveel op een kaarsrechte vierbaansweg begint te lijken. Een vierbaansweg die ergens eindigt, op een plek waar alles gezegd en beleefd is en het de uitdaging wordt om daar voor anker te gaan en het uit te zitten.

Vrouwen en voetbal
Ik hou het bij de zijpaden. Al beginnen er langzaam gewoontes in te sluipen. Zo kijk ik weer wat vaker sport. Voetbal, om precies te zijn. Daar heeft ze niks mee. En zij belt wat vaker in mijn gezelschap met vriendinnen. Over Heel Belangrijke Dingen. En Heel Erg Lang. En begint weer over manicures en pedicures en iets met wenkbrauwen. Dat deden we eerder niet. Is dat het begin van de vervlakking? Ik verwacht het niet. Want we praten nog steeds over andere dingen, de dingen die ons raken in het leven en in de ander. We tasten nog steeds, en soms volledig in het duister. En als we dat blijven toelaten, als de luiken niet dicht gaan, dan hoeft er ook geen plan B te worden opgesteld, een strategie om de ander weer geïnteresseerd te krijgen. Want dat is het, toch? Interesse in de ander? Zo lang je die bewaakt, komen ze vanzelf, en blijven ze komen, de mooie gedachten, lieve woordjes en hitsige suggesties.

Hoe oud we ook mogen worden. Is dat geen hoopvolle gedachte?

Ralph Ploeger over Ralph
‘Ik
ben van negen maanden na de finale. Als Cruyff een paar keer had
gescoord, was ik er misschien niet eens geweest. Ik ben forens en
stukjesschrijver. Ik ben vader en ex. Gepromoveerd en geblesseerd. Ik
ben van de woorden en voor de liefde. Van het denken en van het doen.
En soms, als buiten de zon schijnt en mijn krullen mooi doet glanzen,
dan lijkt het net of ik een zorgeloze beachboy ben. En dat geeft
niks…’
Je vindt Ralph ook op www.ralphp.nl