Tips om de 6 grootste relatiefouten te voorkomen

Een onoplosbaar probleem: hoe houd je een relatie tussen een man en een vrouw een levenlang leuk? Niet voor niets is het echtscheidingspercentage schrikbarend hoog: in Nederland zo’n 30%! Kijk, trouwen op zich is niet zo moeilijk. Lang en gelukkig getrouwd blijven daarentegen, vergt een grotere inspanning. Op HLN.be lees je zes tips vol goede raad. Wij lichten alvast een tipje van de sluier op…

1) Ja, ik leef voor jou

Sommige vrouwen schuiven hun eigen wil en behoeften te gauw aan de kant. Wanneer je als vrouw weinig meer bent dan een prettig accessoire voor je man, moet je opletten. Sommige vrouwen leven ten dienste van hun partner en vergeten – of verwaarlozen, zelfs – zichzelf. Ruzies, discussies of onenigheden vermijden is een nobele zaak, maar dat mag niet ten koste van jezelf gaan: een relatie waarin beide partners gelijkwaardig zijn, is evenwichtiger.

Tip: maak ook jouw bezorgdheden en gedachten duidelijk. Of het nu om het huishouden, de opvoeding van de kinderen gaat of om het feit dat je niet genoeg tijd vindt voor jezelf. Doe dit niet op een verwijtende of klagerige toon, maar gewoon als een gelijkwaardige partner. Pas wanneer je ook jezelf op de voorgrond durft te plaatsen en met je partner spreekt, creëer je een gelijkwaardig evenwicht.

Lees de overige 5 tips op www.hln.be

Harry’s Blog: Big girls

‘Big girls, you are Beautiful!’ Dit is geen ode aan de dikke vrouw, doch een songtekst van Mika. Zo’n drie jaar terug brak hij helemaal door en werd gepresenteerd als de nieuwe Freddie Mercury. Inderdaad hebben zijn liedjes iets weg van Queen en Mika is een veelzijdig artiest. Toch hoorde ik de laatste drie jaar nauwelijks van hem. Wellicht teruggetrokken in de studio’s om een geweldige nieuwe plaat te presenteren! Wie Joost heet, mag het weten! In ieder geval gaat één van zijn hits over dikke vrouwen, over hoe geweldig ze zijn, hoe mooi, en bovenal: hoeveel meer vrouw je krijgt als je er zo eentje hebt.

Sauna

Op vakantie, in Normandië, zaten wij vorige week in een luxe B&B met infraroodsauna. In feite is dat een sauna waar je je kleren aan kunt houden, en waarbij de stralen het allerbinnenste van je lichaam verwarmen. Aangezien het ook in Normandië wisselvallig weer was, nam ik een keertje plaats in deze aangename magnetron. Nog aangenamer werd het toen bleek dat er een cd-speler was ingebouwd, en er zat een gebrande cd van Mika in. Relaxed hoorde ik zijn ode aan de dikke vrouw aan, evenals de andere teksten.

Dikke vrouwen

Goed, voor het weer hoef je dus niet naar Normandië, en ook niet voor mooie dikke vrouwen, kan ik je vertellen. In mijn kennissenkring zitten absoluut mooie dikke vrouwen. Ondanks dat sommige vrouwen stevig zijn, kunnen zij hun gewicht dragen als een lust in plaats van last. Het komt door de kleding, de verzorging, de humor, de glimlach, de zelfverzekerde uitstraling. En hoewel ik op slanke vrouwen val, kan ik deze vrouwen waarderen. Hoe anders was het hier in Frankrijk!

Dikke Amerikaanse

Een klein, kortbenig, ontevreden, in strakke campingsmoking gekleed, bol, ranzig monster, en naar het leek was het vrouwelijk, zat op ons terras een pan met mosselen en een grote portie friet weg te proppen in haar bolle hoofd. Om een goed beeld te geven: Betsie Turf met ontevreden smoelwerk, neerhangende mondhoeken, kleverig en te strak haar, inclusief foute kleding. Ze maakte ook nog veel lawaai. Niet iedereen kan er iets aan doen dat hij/zij dik is, maar hier gold toch echt dat ieder pond binnenkwam via die vreselijke mond! Ze zat er ‘flatteus’ bij en deed geen enkele moeite om enige vorm van gratie uit te stralen. Serieus, ze was amper één meter zestig lang en toch schatte ik haar gewicht tegen de 180 kg!

Strand

Op het kiezelstrand, een te dik Nederlands echtpaar met idem kids. Kijk, de ouders zijn dik omdat ze niks aan beweging doen, slecht eten, et cetera. Dat wens je je eigen kinderen dan toch niet ook toe. Je doet ze op sport en geeft verantwoord voedsel, zou ik denken. Weer die ontevreden blik, zowel bij ouders als kinderen. In minder dan een uur zag ik magnums, frietjes met veel mayo, cola (niet light), et cetera de kleine muiltjes in verdwijnen. Gewoon zielig!

Mika: Big Girls you are Beautiful

Ik weet niet langer wat ik van die mooie melodie met aardige tekst van Mika moet denken. Soms lijkt het te kloppen, alleen valt het in de praktijk als je goed om je heen kijkt vaak tegen. Dik hoeft niet lelijk te zijn, integendeel! Het is wel aan de dikke vrouw, de dikke man, de dikke ouder om er zelf iets mee te doen. Ik hoorde laatst een fraai verhaal. Een vrouw die graag naar het strand gaat, alleen of met een vriendin, gaat altijd op een stil plekje liggen wanneer haar man meegaat. Niet omdat ze privacy wil, maar omdat haar man in de laatste jaren een dusdanige bierbuik heeft ontwikkeld. En dat die buik over zijn veel te kleine strakke zwembroek heen hangt, en omdat zij zich nu voor haar man schaamt. Wat voor vrouwen geldt, gaat dus ook voor mannen op. Big girls and boys are Beautiful, some are less beautiful, some are not beautiful at all!

Even voorstellen: Harry Vonk

Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel. Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien. Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com

Floris’ Blog: Dronken vrouwen

Waarom is Sangria in Spanje, onder de zon, heeeeerlijk, terwijl het eenmaal thuis niet binnen te houden is? Of we nu op een Spaans terrasje zitten, op het strand, of bij de camper op de camping, het maakt niet uit. Sangria is echt lekker. Francine wil meteen 12 flessen inslaan voor thuis omdat ‘deze’ zoveel lekkerder is dan die je thuis kunt kopen. Het is alsof ik tegen een betonblok praat wanneer ik haar probeer uit te leggen dat het dezelfde Sangria is, en dat het de sfeervolle omstandigheden, waaronder de zon, zijn, die ertoe bijdragen dat het bocht hier wel binnen te houden is en thuis niet!

Pyreneeën en Costa del Sol

Francine en ik zijn inmiddels een paar weken onderweg en we zijn in Spanje blijven steken vanwege de weersvooruitzichten. En het mag gezegd worden: ‘wij hebben nog geen slecht weer gehad tijdens onze tour.’ Alle (door Francine) geplande toeristische trekpleisters zijn (gelukkig) geschrapt en we staan nu op onze derde Spaanse camping. Met de fiets halen wij ’s morgens brood in het pittoreske, nabijgelegen dorpje. Verder ontspannen wij een beetje op terrasjes, met wandelingen, en gewoon met een boek onder de luifel.

Terug naar de Sangria

Met de camper staan wij aan een beekje, onder de bomen en het is best goed toeven hier. Waarschijnlijk blijven we hier nog wel een week alvorens verder te gaan. Toen we in Spanje aankwamen, dronken we gewoon ’s avonds bij het eten een wijntje of zo. Op één van onze ochtendritjes naar het dorp zagen wij de Spanjaarden echter al voor 10 uur aan de drank zitten. Francine vindt altijd dat wij ons moeten aanpassen aan goede lokale tradities, dus begint ze iedere dag vroeger met een drankje. Zelf ben ik een matige drinker, dus begin ik niet voor vijven en dan nog; ik drink nooit veel.

Maat houden

Nadat Francine om één uur ’s middags haar eerste drankje heeft gehad, lijkt er geen houden meer aan. Het ene na het andere glas wordt naar binnen geslagen. ‘Nee’, roept ze, ‘terug in Nederland stop ik direct hoor!’ Gelukkig doen wij, zoals het in Spanje heel gebruikelijk is, ’s middags op het heetst van de dag een siësta. Door de drank ligt er naast mij eentje enorme boomstammen door te zagen. Ach, het is vakantie zullen we maar denken en Francine wordt erg grappig als ze gedronken heeft. Ze doet gek en loopt constant te lachen om de gekste dingen. Ze is duidelijk blij mij te zien. Maar ja, ben ik ook zo blij met al die drank?

Niet te stoppen die vrouw

Eenmaal aan de drank is ze niet meer te stoppen en ik kon haar dan ook niet tegenhouden toen ze tegen beter weten in toch twaalf flessen Sangria kocht. Nou ja, in het tempo waarmee Francine drinkt, halen die flessen Nederland waarschijnlijk niet en door de sfeer zal het nog smaken ook. Dus krijgt Francine toch nog een beetje gelijk, dat de Sangria die we in Spanje kopen, lekkerder is dan die in Nederland.

Wie is Floris Deun?

Hoi, ik ben Floris (43) en ik ben gepassioneerd wanneer het schrijven en spelen met taal betreft. Mij werd gevraagd nu en dan een stukje te schrijven voor manoman in 2011. Ach, waarom niet? Vind je het (n)iets, laat het me dan gerust weten, via floris.deun@hotmail.com. Groeten Floris.

Melinda’s Blog: Godin van de jacht

Vannacht heb ik bewezen dat niet mannen de jagers zijn, maar vrouwen. Hier in dit pittoreske Normandische dorpje Etretat waar wij onze vakantie vieren, ben ik op jacht gegaan, terwijl hij in bed lag met zijn hoofd onder de lakens… en ik heb gescoord ook!

Van nietsdoen word je lui

We waren best moe. Van het nietsdoen. Het regent hier al dagen en in plaats van te kajakken en te wandelen over de befaamde rotsen in de vorm van een olifant die drinkt uit zee en een ‘aiguille’ – een naald- , hebben we ons op de bank genesteld met een goed boek en een glas wijn en stoppen we ’s avonds een dvd in de speler. Ja… we hebben hier een luxe appartement, er is zelfs een mini-afwasmachine. Van al dat nietsdoen word je ontzettend lui, dat moge bekend zijn. We zochten rond een uur of twaalf dan ook ons bed op, in de kamer achter de woonkamer.

Ga maar nooit kamperen

Al vanaf het moment dat we hier arriveerden, dreef hij de spot met mij, omdat ik de deuren steeds achter hem dicht deed. ‘Tegen de beestjes’, zei ik moederachtig. Ik haat die vliegende beesten in je huis, en weet wat het met me doet als ik een nacht achter zo’n vervelende steekmug aan moet zitten en niet slaap. Hij lachte: ‘Jij bent ook niets gewend. Ga maar nooit kamperen, dan zou je gek worden…’ Inderdaad zijn de beestjes een van de redenen dat ik niet van kamperen houd. Plus het gebruik van een gezamenlijk toilet, douche, en de verplichte borrel voor de tent met buren uit Nederland, waar je nu juist ver vandaan wilde zijn.

De mannelijke lafaard

Maar goed. Om vier uur werd ik wakker van een irritant gezoem boven mijn oor. Ik luisterde naar de ademhaling naast me, hij leek me ook wakker. ‘Slaap je?’, vroeg ik zachtjes. ‘Ja’, was het antwoord. ‘Vind je het goed als ik even op killertocht ga?’ ‘Ja, hoor’, zei de held, en hij trok het laken nog wat verder over zijn hoofd. Ik knipte het licht aan en ja! Daar zat zo’n bugger op de muur. Klap! ‘Hebbes’, mompelde ik. En ik ging weer liggen, deed het lampje uit en probeerde mijn draai weer te vinden. Nog geen drie minuten later, opnieuw gezoem. ‘Wel ver…’, ik deed het licht weer aan. De lafaard naast me kreunde… Ik volbracht mijn taak opnieuw en vloekte een paar maal binnensmonds, toen ik er verd… nog een op de muur zag zitten… Niet gelogen, het leek wel of er een nest muggen in de kamer zat. ‘Dat kan helemaal niet’, mompelde hij, ‘Muggen hebben geen nesten.’ En hij draaide zich weer om.

Trofee van het jachtseizoen

Als een ware Diana, godin van de jacht, heb ik achter ze aangezeten, terwijl de half-god Nimrod, de machtige jager, lag te jammeren of het licht nu weer uit kon. Ze verstopten zich in de gordijnen, vluchtten naar de badkamer, gingen net op een randje zitten waar ik niet bij kon, schuwden het licht, maar ik wist dat ze er waren: de jachtmuggen van Étretat… Ik concentreerde me op hun karakteristieke vorm: een smal streepje van een insect met een krul aan zijn kont, de vermaledijde angel. En sloeg!
Na de slachtpartij, liet ik de ellendelingen lekker tegen de muur geplakt zitten, soms bebloed, soms nog net op tijd gedood, als trofeeën van het jachtseizoen. Gewapend met een slipper, stond ik (volgens hem) op het bed te dansen, zonder dat hij een poot uitstak en zond ik er minstens 8 (I kid you not) naar de eeuwige jachtvelden. Tegen een uur of zeven was de laatste slag geleverd en knipte ik het licht uit. Ik hoorde er nog één zoemen, maar kon me er niet meer toe brengen, weer op te staan.

De aiguilles van Etretat

Brak als een prijsvechter werd ik rond 10 uur wakker. Het zonnetje scheen. ‘Toch nog 7 uur slaap gehad’, maakte ik mezelf wijs, maar ondertussen wist ik wel beter. De nacht had me genekt. In de badkamer ontdekte ik dat het raam openstond, daar kwam die steady flow van muggenzifters dus vandaan. Nimrod wist zogenaamd van niets…
De wandeling naar de aiguille, de rots in de vorm van een angel, hebben we maar even laten zitten. Denk dat ik vannacht wel voldoende angels gezien heb.

Vrouw relatie: Er is iets heel ergs gebeurd…

Deze week hoorde ik weer over een staaltje miscommunicatie tussen man en vrouw waar je naar van wordt. Het was geen onwil, het was geen moedwil, het was meer een kwestie van tunnelvisie. Een man en een vrouw gebruiken namelihk andere termen voor dezelfde zaken, waarna dan een enorme ruzie ontstaat, of een teleurstellende afronding van het gesprek.

Er is iets heel ergs gebeurd…

Wanneer een vrouw zegt ‘er is iets heel ergs gebeurd…’ dan denkt een vrouw daar niet bij na. Misschien is het haar manier van humoristisch proberen te zijn, misschien is het een drang om alles altijd groter te maken dan het is, misschien wil ze de man echt op het verkeerde been zetten, ik weet het niet, maar wat de man vervolgens hoort, is: er is iemand overleden, mijn kind heeft een ongeluk gehad, we hebben de Staatsloterij weer niet gewonnen…. dat soort dingen.

Mijn beha hangt los

Als een vrouw zegt ‘er is iets heel ergs gebeurd’ dan kan zij daarna iets zeggen als ‘ik heb de tentharingen vernaggeld’, ‘er is een vlieg in de salade gevallen en ik kan ‘m niet meer vinden’, of ‘het bandje van mijn beha is losgeschoten.’ Bij het laatste zal de man in kwestie zeker niet aan een ramp denken, maar ook in de andere gevallen moet hij even bijkomen van de hartverzakking die ze hem twee tellen eerder heeft bezorgd. Waarna hij kwaad wordt. Of op zijn minst geïrriteerd. En dan heb je de poppen aan het dansen…

Partij kiezen voor de ex

Want een geïrriteerde man, zeker de man die keer op keer geïrriteerd raakt doordat zij dingen zegt die hij niet begrijpt, begint zich langzaam los te maken van die vrouw. Hij sluit zijn oren wanneer ze wat zegt, hij is afwezig, hij zoekt vertier elders en in het ergste geval zet hij een punt achter de relatie.
Wie heeft hier nu schuld? De vrouw doordat ze – ondanks haar vrouwelijke intuïtie – blijft praten op een manier die hij niet verstaat, of de man, die haar taalgebruik niet doorziet en relativeert, en ook zijn best niet doet om haar leuke kanten te blijven zien? Ik zie het in mijn nabijheid gebeuren. Vriend, met nieuwe vriendin, belt met oude vriendin (er is nog een gezamenlijk kind) en hij begrijpt niets van wat zij zegt. Al haar pogingen om gewoon over koetjes en kalfjes te praten, ketsen af op een muur van miscommunicatie. Hij hoort niet wat ze echt zegt, en hij hoort wel dingen die zelfs zijn nieuwe vriendin (die toch geen reden heeft om de kant van de ex te kiezen) niet hoort, en het gesprek dat volgt is stroef en vervelend. De nieuwe vriendin vraagt zich af of hij op den duur ook haar woorden zo zal interpreteren…. de tijd zal het leren. Misschien, als zij haar intuïtie vanaf het begin activeert, zal ze het zien aankomen en kan ze het voorkomen. Anders…. houd ik mijn hart voor ze vast….

Woorden van liefde en troost

css.php