Na vier weken te zijn weggeweest, is mijn vakantie over. Althans, mijn dochtertje mag over zeven dagen weer naar school, groep drie alweer. De vakantie behoort rust en ontspanning te geven. Je leert nieuwe mensen kennen, je ontdekt nieuwe plekjes op aarde, ver weg of dichtbij en je eet eens iets anders. Op de kleine vakantieonenigheden tijdens het tent opzetten, route bepalen, activiteit kiezen, et cetera na, kun je best stellen dat wij Hollanders geen slechte vakanties hebben.

Slapen op vakantie

Slapen op vakantie is voor kinderen altijd spannend. Nieuwe omgeving, nieuwe indrukken, nieuwe vriendjes en vriendinnetjes, andere activiteiten. Iedere ouder weet het: ze gaan gewoon wat later naar bed tijdens de vakantie. Gelukkig slaapt die van mij ’s morgens ook ietsje langer uit dan thuis, alleen compenseert dat uitslapen niet recht evenredig de tijd die ze later naar bed gaat, of beter, het tijdstip waarop ze eindelijk in slaap dondert. Uiteindelijk maken wij ’s nachts ook minder slaapuurtjes dan normaliter in het werkzame leven.

Vakantie activiteiten

Vroeger las ik één à twee dikke boeken per week uit op vakantie. Tussen het lezen door at ik wat de omgeving bood, ik deed allerlei activiteiten van bergsporten tot aan het bezichtigen van musea en kastelen toe. Tegenwoordig is vooral belangrijk dat er een zwem(bad)watertje in de buurt is, dat er andere kinderen zijn, dat er een speeltuin is, dat er kinder(pretpark)activiteiten en dergelijke zijn. Van de drie meegebrachte boeken las ik er slechts eentje half uit. Tsjaa, dat hoort er nu eenmaal bij en het gaat vast over, houd ik mijzelf voor, ‘als ze ouder wordt’. Hoewel, wat krijgen we dan weer? Uitgaan? Vriendjes? Het eerste biertje? Pffff.

Eenmaal thuis

Zo snel als ze op vakantie een nieuw ritme ‘aanleert’, zo langzaam lijkt ze het af te leren. Uiteraard is dat onze eigen schuld en aangezien wij slechts één kind hebben zijn we op dat gebied geen ervaringsdeskundigen. De anderhalf uur die ze nu weer eerder in bed moet, leer je haar niet één, twee, drie af. Iedere avond wederom hetzelfde liedje. Niet willen of kunnen slapen, met allerlei smoesjes om wakker te blijven. Creatief is ze wel, vooral in het bedenken van excuses waarom ze nog niet slaapt. Het varieert van: ‘Ik heb nog dorst’, tot ‘Er zitten muggen op mijn kamertje’.

Weer aan het werk

Vandaag zit ik achter mijn computer, administratie, aan het werk, en alles wat erbij hoort. De vakantie was bedoeld voor mijn rust, alleen denk ik dat de realiteit anders is. Ik sliep minder dan thuis, las minder dan thuis, deed minder dingen voor mezelf dan thuis, et cetera. Eigenlijk ben ik niet zo fit als ik gewend ben. Kortom, tijdens een jaar hard werken heb ik meer rust dan op vakantie. Dit alles kan ik mijn dochtertje uiteraard niet kwalijk nemen. Ze verdient alle aandacht en ze is ook heel erg lief. Alleen denk ik dat ik voortaan lekker thuis blijf, in de vertrouwde omgeving, met vertrouwde ritmes, vertrouwde speeltuinen, activiteiten, eigen bank om mijn boeken te lezen. In slaap vallen op vertrouwde momenten in een vertrouwd bed. Vakantie is immers bedoeld om tot rust te komen. Home sweet home.

Even voorstellen: Harry Vonk

Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel. Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien. Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com

Ja je leest het goed! Het is mij niet naar de bol gestegen, geen zonnesteek. Ook keek ik niet te diep in mijn glas, ik heb geen last van gekte en heb niet mijn hoofd gestoten. Verder probeer ik niet grappig te wezen. Nee, het is mij ernst. Brits onderzoek toonde onlangs aan dat het lezen van Bouquetreeksachtige verhaaltjes leidt tot een verkeerd man/vrouwbeeld bij de lezer. In de boekjes worden ideale liefdes beschreven met evenzo ideale mannelijke en vrouwelijke hoofdrolspelers. Een beetje het idee van ‘The Bold and the Beautifull’ dus. Van die veel te mooie gebotoxte en strakgetrokken types die je in werkelijkheid op straat nooit zal ontmoeten. Enfin door het lezen van deze verhalen wordt de lezer depressief, dat is de slotsom van het onderzoek.

Déjà vu

De boeket-boekjes staan verder vol met verblinde intriges, list, bedrog, spilzucht, hebzucht en overspel. Goh, ik heb ooit een boek gelezen over de zeven deugden: wijsheid, gematigdheid (zelfbeheersing), rechtvaardigheid, standvastigheid (moed), geloof, hoop en naastenliefde. Verder werd geschreven over de zeven hoofdzonden, te weten; luiheid, ijdelheid, afgunst (jaloezie), hoogmoed (ijdelheid), hebzucht, lust, vraatzucht, gramschap (wraak, toorn, woede).

Terug naar de Bouquet-reeks

Even niet afdwalen. Deze bloemenreeksen staan, volgens hetzelfde onderzoek, zo vol met ideale relaties, extreme intriges, et cetera dat de lezers, en dat zijn doorgaans vrouwen, een heel erg vertekend en misplaatst beeld krijgen van de maatschappij, en niet te vergeten hun eigen leven, relatie en toekomst. Veel vrouwen vergelijken de gelezen verhalen continu met hun eigen situatie. Zij willen eenzelfde leven ‘lijden’ als de sprookjesfiguren uit hun bloemenlofzangboekjes. Ze zien snel het grote verschil, ze twijfelen, worden onzeker, en ja, het gevolg is bekend. Ontevreden en depressieve vrouwen. De man krijgt het heel zwaar te verduren. Immers, is hij niet de oorzaak van dit ellendige leven? Met alle gevolgen van dien. Ruzies, schelden, gooien met pannen en borden, echtscheidingen, waaaaaaah!

Terug naar dat andere boek

Ook dat andere boek, het staat vol prachtige en even onmogelijke sprookjes, is niet altijd even realistisch als het om het wereldbeeld en de maatschappij gaat. Ook dit boek wordt veel gelezen. Vaak zijn de lezers aanhangers van Hem, uit wiens naam het boek werd geschreven. Door het vertekende beeld van hoe zij aankijken tegen de hedendaagse maatschappij, in combinatie met de eeuwenoude verhalen uit een even oud boek, willen deze fanatiekelingen ons hun wil, hun mening, hun visie en alles waar zij voor staan, het liefst opdringen, desnoods met geweld. Ja, uit naam van ‘Hem’ zijn veel oorlogen ontstaan.

Vrouwen, ik begin het te begrijpen

Oorlog, verderf, ruzies, vreemdgaan, vechten, bastaardkinderen, strijd, afgunst, wil opleggen, het is allemaal niet van de hedendaagse tijd. Het is namelijk een al eeuwenoud probleem. Het is de realiteit van alledag, van deze samenleving, waarmee we zullen moeten leren leven. Alleen, dit wetend vraag ik me af of het niet beter is bepaalde groeperingen te verbieden bepaalde boeken te lezen, evenals dat we vrouwen kunnen verbieden de Bouquetreeksboekjes te lezen. Al is het maar om miscommunicatie met vrouwen een halt toe te roepen. Het klinkt bijna evenzo radicaal als de ideeën van sommigen van hen die ik hierboven omschreef. Maar vergeet niet dat de wereld er een stuk vrediger van zou worden met als extraatje dat wij mannen er dan eindelijk in slagen het mysterie ‘vrouw’ te begrijpen. Dit was het sprookje van Harry!

Even voorstellen: Harry Vonk

Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel. Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien. Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com

Francine en ik zijn via Oost-Frankrijk langzaamaan terug aan het rijden. Via Luxemburg en Duitsland hebben we de terugtocht ingezet. Voor het eerst in ruim drie weken hebben we iets minder fraai weer. Weliswaar een graadje of 20, maar toch ook licht bewolkt. Helaas is ook in onze camper de temperatuur gedaald. Toen ze mij leerde kennen wist ze dat ik regelmatig blogs schrijf, waarin ik onder andere schrijf over hetgeen mij overkomt. Zij is één van mijn trouwe lezers. Er zijn er vast meer, maar van haar weet ik het en ze gaf altijd positieve kritiek.

Omslag in onze relatie

Sinds ik een relatie met Francine heb en over haar schrijf, is ze echter beduidend minder enthousiast. En de belangrijkste reden: ze krijgt teveel negatieve reacties van vriendinnen die in mijn ogen slechts tot doel hebben haar tegen mij op te zetten. Door afgunst gedreven, en wetend dat ze zelf niet in staat zijn een normale kerel aan de haak te slaan of te houden, sms-en de dames er lustig op los. Het zijn vriendinnen, voor jullie verbeelding, die zelfs een draak niet kunnen bekoren. Francine trekt zich meer aan van wat haar vriendinnen wel of niet denken dan van wat ik over haar/ons schrijf. Ze kent me al veel langer dan vandaag dus lijkt mij dat ik ruimschoots aan haar verwachtingen voldoe. Haar verwachtingen blijken meer te kloppen dan gewenst en nu is madame vooral op haar staart getrapt door het alcoholloederblog over haar, van vorige week. Pfffffff, vrouwen!

Schrijven

Ik wil gewoon kunnen blijven schrijven over de zaken die mij in het leven opvallen, of over hetgeen ikzelf meemaak zonder mezelf te moeten gaan censureren. Uiteraard is niemand, ook ik niet, 100% objectief maar de lol gaat er wel vanaf wanneer ik niet langer kan schrijven wat ik wil. Als ik ieder woord drie keer moet afwegen alvorens het in te kloppen! Wanneer ik ieder blog eerst door mijn lief, haar vriendinnen, familie en ballotagecommissie moet laten lezen, keuren en redigeren! Nee daar bedank ik voor. Waarom doen vrouwen zo moeilijk?

Dreigementen

Er zijn de laatste dagen een paar dreigementen door de camper gevlogen. Variërend van; je krijgt geen seks meer, of je zoekt maar een ander die dit wel accepteert, tot; dan ga ik toch zeker zelf ook schrijven, en maak je borst dan maar nat! Als ze zelf zou willen gaan schrijven, juich ik het toe. Ik moedig het aan, super! Alleen, dat antwoord is ook niet goed en niet wat ze als antwoord van mij verwacht. ‘Dreig er dan niet mee!’ zei ik.

Vakantie dreef ons niet uit elkaar

We hebben een paar heel leuke weken gehad en ik schreef erover. Nu, met het einde nabij lijkt ook onze relatie te eindigen. Het is niet dat de vakantie daarvan de oorzaak is. Nee, ik denk zelfs dat de vakantie heel erg oké was. We vlogen elkaar niet in de haren en stoorden ons niet aan elkaars kleine gewoonten, onhebbelijkheden, liefhebberijen, dwangneuroses, per ongeluk ontsnapte windjes, rondslingerende spulletjes, et cetera. Doorgaans is dat de reden waarom een relatie tijdens de vakantie stuk loopt. Nee, dit was thuis ook niet goed gegaan. Francine was zich sowieso een keer gaan ergeren aan mijn geschrijf. Te bedenken dat ze dat juist zo leuk aan mij vond, wil ze het nu juist aan mij veranderen.

Schrijven of niet

Ik wil blijven schrijven, hoe dan ook. Het is gelukkig nog niet zoals in de hedendaagse politiek waar ieder woord wel overwogen en correct gezegd schijnt te moeten worden. Het enige dreigement wat ik als verweer heb aangevoerd, is dat ze mag blijven met al haar tekortkomingen, alleen zal ze moeten accepteren dat ik schrijf. Accepteren dat ik ook ongecensureerd over haar tekortkomingen schrijf. Die vrijheid houd ik vast en zolang er geen doodsbedreigingen aan mijn adres binnenkomen, blijf ik dat doen.

Wie is Floris Deun?

Hoi, ik ben Floris (43) en ik ben gepassioneerd wanneer het schrijven en spelen met taal betreft. Mij werd gevraagd nu en dan een stukje te schrijven voor manoman in 2011. Ach, waarom niet? Vind je het (n)iets, laat het me dan gerust weten, via floris.deun@hotmail.com. Groeten Floris.