‘Big girls, you are Beautiful!’ Dit is geen ode aan de dikke vrouw, doch een songtekst van Mika. Zo’n drie jaar terug brak hij helemaal door en werd gepresenteerd als de nieuwe Freddie Mercury. Inderdaad hebben zijn liedjes iets weg van Queen en Mika is een veelzijdig artiest. Toch hoorde ik de laatste drie jaar nauwelijks van hem. Wellicht teruggetrokken in de studio’s om een geweldige nieuwe plaat te presenteren! Wie Joost heet, mag het weten! In ieder geval gaat één van zijn hits over dikke vrouwen, over hoe geweldig ze zijn, hoe mooi, en bovenal: hoeveel meer vrouw je krijgt als je er zo eentje hebt.

Sauna

Op vakantie, in Normandië, zaten wij vorige week in een luxe B&B met infraroodsauna. In feite is dat een sauna waar je je kleren aan kunt houden, en waarbij de stralen het allerbinnenste van je lichaam verwarmen. Aangezien het ook in Normandië wisselvallig weer was, nam ik een keertje plaats in deze aangename magnetron. Nog aangenamer werd het toen bleek dat er een cd-speler was ingebouwd, en er zat een gebrande cd van Mika in. Relaxed hoorde ik zijn ode aan de dikke vrouw aan, evenals de andere teksten.

Dikke vrouwen

Goed, voor het weer hoef je dus niet naar Normandië, en ook niet voor mooie dikke vrouwen, kan ik je vertellen. In mijn kennissenkring zitten absoluut mooie dikke vrouwen. Ondanks dat sommige vrouwen stevig zijn, kunnen zij hun gewicht dragen als een lust in plaats van last. Het komt door de kleding, de verzorging, de humor, de glimlach, de zelfverzekerde uitstraling. En hoewel ik op slanke vrouwen val, kan ik deze vrouwen waarderen. Hoe anders was het hier in Frankrijk!

Dikke Amerikaanse

Een klein, kortbenig, ontevreden, in strakke campingsmoking gekleed, bol, ranzig monster, en naar het leek was het vrouwelijk, zat op ons terras een pan met mosselen en een grote portie friet weg te proppen in haar bolle hoofd. Om een goed beeld te geven: Betsie Turf met ontevreden smoelwerk, neerhangende mondhoeken, kleverig en te strak haar, inclusief foute kleding. Ze maakte ook nog veel lawaai. Niet iedereen kan er iets aan doen dat hij/zij dik is, maar hier gold toch echt dat ieder pond binnenkwam via die vreselijke mond! Ze zat er ‘flatteus’ bij en deed geen enkele moeite om enige vorm van gratie uit te stralen. Serieus, ze was amper één meter zestig lang en toch schatte ik haar gewicht tegen de 180 kg!

Strand

Op het kiezelstrand, een te dik Nederlands echtpaar met idem kids. Kijk, de ouders zijn dik omdat ze niks aan beweging doen, slecht eten, et cetera. Dat wens je je eigen kinderen dan toch niet ook toe. Je doet ze op sport en geeft verantwoord voedsel, zou ik denken. Weer die ontevreden blik, zowel bij ouders als kinderen. In minder dan een uur zag ik magnums, frietjes met veel mayo, cola (niet light), et cetera de kleine muiltjes in verdwijnen. Gewoon zielig!

Mika: Big Girls you are Beautiful

Ik weet niet langer wat ik van die mooie melodie met aardige tekst van Mika moet denken. Soms lijkt het te kloppen, alleen valt het in de praktijk als je goed om je heen kijkt vaak tegen. Dik hoeft niet lelijk te zijn, integendeel! Het is wel aan de dikke vrouw, de dikke man, de dikke ouder om er zelf iets mee te doen. Ik hoorde laatst een fraai verhaal. Een vrouw die graag naar het strand gaat, alleen of met een vriendin, gaat altijd op een stil plekje liggen wanneer haar man meegaat. Niet omdat ze privacy wil, maar omdat haar man in de laatste jaren een dusdanige bierbuik heeft ontwikkeld. En dat die buik over zijn veel te kleine strakke zwembroek heen hangt, en omdat zij zich nu voor haar man schaamt. Wat voor vrouwen geldt, gaat dus ook voor mannen op. Big girls and boys are Beautiful, some are less beautiful, some are not beautiful at all!

Even voorstellen: Harry Vonk

Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel. Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien. Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com

Waarom is Sangria in Spanje, onder de zon, heeeeerlijk, terwijl het eenmaal thuis niet binnen te houden is? Of we nu op een Spaans terrasje zitten, op het strand, of bij de camper op de camping, het maakt niet uit. Sangria is echt lekker. Francine wil meteen 12 flessen inslaan voor thuis omdat ‘deze’ zoveel lekkerder is dan die je thuis kunt kopen. Het is alsof ik tegen een betonblok praat wanneer ik haar probeer uit te leggen dat het dezelfde Sangria is, en dat het de sfeervolle omstandigheden, waaronder de zon, zijn, die ertoe bijdragen dat het bocht hier wel binnen te houden is en thuis niet!

Pyreneeën en Costa del Sol

Francine en ik zijn inmiddels een paar weken onderweg en we zijn in Spanje blijven steken vanwege de weersvooruitzichten. En het mag gezegd worden: ‘wij hebben nog geen slecht weer gehad tijdens onze tour.’ Alle (door Francine) geplande toeristische trekpleisters zijn (gelukkig) geschrapt en we staan nu op onze derde Spaanse camping. Met de fiets halen wij ’s morgens brood in het pittoreske, nabijgelegen dorpje. Verder ontspannen wij een beetje op terrasjes, met wandelingen, en gewoon met een boek onder de luifel.

Terug naar de Sangria

Met de camper staan wij aan een beekje, onder de bomen en het is best goed toeven hier. Waarschijnlijk blijven we hier nog wel een week alvorens verder te gaan. Toen we in Spanje aankwamen, dronken we gewoon ’s avonds bij het eten een wijntje of zo. Op één van onze ochtendritjes naar het dorp zagen wij de Spanjaarden echter al voor 10 uur aan de drank zitten. Francine vindt altijd dat wij ons moeten aanpassen aan goede lokale tradities, dus begint ze iedere dag vroeger met een drankje. Zelf ben ik een matige drinker, dus begin ik niet voor vijven en dan nog; ik drink nooit veel.

Maat houden

Nadat Francine om één uur ’s middags haar eerste drankje heeft gehad, lijkt er geen houden meer aan. Het ene na het andere glas wordt naar binnen geslagen. ‘Nee’, roept ze, ‘terug in Nederland stop ik direct hoor!’ Gelukkig doen wij, zoals het in Spanje heel gebruikelijk is, ’s middags op het heetst van de dag een siësta. Door de drank ligt er naast mij eentje enorme boomstammen door te zagen. Ach, het is vakantie zullen we maar denken en Francine wordt erg grappig als ze gedronken heeft. Ze doet gek en loopt constant te lachen om de gekste dingen. Ze is duidelijk blij mij te zien. Maar ja, ben ik ook zo blij met al die drank?

Niet te stoppen die vrouw

Eenmaal aan de drank is ze niet meer te stoppen en ik kon haar dan ook niet tegenhouden toen ze tegen beter weten in toch twaalf flessen Sangria kocht. Nou ja, in het tempo waarmee Francine drinkt, halen die flessen Nederland waarschijnlijk niet en door de sfeer zal het nog smaken ook. Dus krijgt Francine toch nog een beetje gelijk, dat de Sangria die we in Spanje kopen, lekkerder is dan die in Nederland.

Wie is Floris Deun?

Hoi, ik ben Floris (43) en ik ben gepassioneerd wanneer het schrijven en spelen met taal betreft. Mij werd gevraagd nu en dan een stukje te schrijven voor manoman in 2011. Ach, waarom niet? Vind je het (n)iets, laat het me dan gerust weten, via floris.deun@hotmail.com. Groeten Floris.

Zelden heb ik in Frankrijk echt kunnen genieten van ‘Fabuleux’ eten. De Fransche keuken, befaamd wereldwijd, ik had ‘m nog niet ontdekt. Doorgaans at ik beter bij een eenvoudige Auberge dan in een duur en chique restaurant. Het voordeel van zo’n eenvoudige herberg is dat er meestal ‘wat de pot schaft’ op de kaart staat en daardoor is er slechts één vers gerecht beschikbaar, zolang de voorraad strekt. De prijs is acceptable en je wordt soms blij verrast.

Het konijn met 11 poten

Ooit at ik in de regio Nice met een man of acht in een Auberge, in een dorp waarvan ik de naam niet meer weet, en waarvan de lezer niet eerder hoorde. Bij binnenkomst vroegen wij of we nog iets konden eten en drinken. Het antwoord luidde dat zolang we niet teveel noten op onze zang hadden en genoegen namen met de daghap, wat frites en salade, het wel goed zou komen. Wij waren verkleumd, hongerig en tevreden met alles dat enigszins voedingswaarde had, dus zeiden wij volmondig ‘Oui’ op dit voorstel. Wij kregen een schaal met ovengestoofd konijn, grote bakken salade en patat. Het konijn was tezamen met ongepelde bollen knoflook, ui, olie en een scheut witte wijn de oven ingedonderd. Het vlees viel van het bot en na grondig te hebben geteld, bleek het beest 11 poten te hebben. In één paar woorden: het smaakte ongeloveloos voortreffelijk. Inclusief drank en tip waren wij ieder € 15,- kwijt.

Normandië 2011, het heden

Na Bretagne vorige week zijn wij in Normandië beland, en na de ervaring bij de maffiose Fransche Cyprioot kijken wij voortaan naar de prijzen op de kaart alvorens ons te laten besode….n. Op onze route lag de Mont St. Michel dus,…. Op die dag viel de moeder aller regenbuien op ons hoofd. Enerzijds mooi, want er waren weinig toeristen. Maar ieder voordeel heb zijn nadeel nietwaar, dus waren alle cafés en restaurants afgeladen vol met die enkele aanwezige toeristen die evenals wij wilden schuilen. Wij zijn niet van suiker maar een bakkie zou er wel ingaan. Hè, he`, eindelijk een plekje gevonden, werden we weggebonjourd bij het raam omdat wij slechts wilden drinken. Op ons nieuwe plekje kregen wij een goede espresso en een slechte cappuccino, bereid met slagroom. Slagroom wordt in Frankrijk soms gebruikt voor cappuccino. Gelukkig kom je het tegenwoordig nog maar zelden tegen. Enfin, hier kregen wij het toch. Door de regen hadden we ff niet naar de prijzen gekeken, en ja hoor; € 13,50 voor een lompe bediening, slechte cappuccino en een goede espresso.

Na regen komt zonneschijn

Het gezegde met ezel, steen en stoten was ons nu wel duidelijk. In Normandië, toeristischer kan haast niet, kun je menu’s eten vanaf € 4,50. Daar verwacht je uiteraard niks teveel bij, maar goed, wij arriveerden in het dorpje ‘Grandcamp Maisy’. In de haven, grenzend aan Utah Beach vonden wij één restaurant, ‘La Marée’. Ook hier kon de klant een menu kiezen. Wij kozen voorzichtig voor het viergangenmenu van € 23,- bestaand uit voor-, hoofd-, nagerecht en een kaasplateau. Ten eerste was de bediening snel, hartelijk, geduldig et cetera. Ten tweede zat de tent bomvol. Ten derde hebben wij fantastische vis gegeten, werkelijk superbe! De prijs viel inclusief de wijn heel erg mee, temeer toen wij achteraf zagen dat Michelin hen op de nominatie heeft staan voor een ster.

NL versus La France

Wij aten en dronken dus fantastisch voor een heel goede prijs. De volgende dag gingen wij daarom weer en zij koos, met haar killerinstinct, de zeeschotel bestaand uit vier grote langoustines, drie oesters, circa 30 kokkels, 8 coquilles, veel rivierkreeftjes, escargots, garnaaltjes, en bovenop twee heel grote krabben, voor de prijs van slechts € 25,- en prachtig opgediend. Ik had mijn eten al een uur op en zij ging nog steeds een woest gevecht aan met de reeds gedode zee(schaal/schelp)dieren. In Nederland, als je dezelfde kwaliteit al kan krijgen, moet zoiets tenminste drie keer zoveel kosten. Bovendien hebben ze je het liefst, voor een schamele 25 euro, niet tweeënhalf uur aan die tafel. Dit soort eten is in Nederland onmogelijk met een kleine beurs, zeg maar onbetaalbaar. Overigens eet je hier, in dit dorp, met een kleine beurs ook gewoon heerlijke mossels met friet inclusief een drankje vanaf € 9,-. Ook heel goed, en gezien de prijs die men betaalt een prima kwaliteit en buikvullende hoeveelheid. Het eten in Nederland wordt op steeds meer plekken steeds beter, maar wat doet de horeca in Nederland anders (lees: fout) dat het zo misgaat met prijzen en kwaliteit? Wie het weet mag het zeggen…

Even voorstellen: Harry Vonk

Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel. Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien. Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com

De beste vakantiebanen