Hai Ralph,
Nou en toen vroeg ik hoe oud hij was en of hij nog eens mee uit wou. Hij zei 26 en ja. Nu heb ik het stempel cougar. Dat zal dus wel niet zo lang gaan duren met die knul. Maar liever cougar dan MILF want dat is helemaal zo denigrerend. Je weet wel wat dat betekent he? a Mother I’d Like to F… Denk je dat ik hem zal vragen waarom ik interessant voor hem ben? Misschien mijn zelfstandigheid. Ja, dat past bij een cougar. Aan dat andere, wat ik niet meer wil uitspreken, zo naar vind ik het, kleeft nogal wat ranzigheid met een vleugje leegte. Vind je niet?

Toyboy
Nu, denk ik dat ik als cougar ook wel wat leegte zal aantreffen hoor. Het lijkt zo leuk. ‘Moet je Bo zien met haar lover. Zoooo, lekker hoor, zo’n jong ding.’ Maar ja, voor ‘het ding’ weet ik niet of mijn blogs me al zo beroemd hebben gemaakt, dat hij wil blijven. Ik bedoel, wat moet zo’n knul zeggen? ‘Ik ben met Bo, je weet wel, van die blogs’, dat zou tenminste nog iets zijn. Maar nee, mijn toyboy – sorry schatje –  moet zeggen – ‘Ja, ik ben met Bo, ja! Ze is 18 jaar ouder, maar dat vind ik juist lekker’. Daar kan hij met goed fatsoen toch niet mee aankomen in de derde helft op zondagmiddag?

Markt
Dus ik vrees dat ik wel weer vrij snel op de markt zal zijn. Maar tot die tijd neem ik het ervan. Net als Patries, Demi, Madonna, Susan en Anouk. Trouwens, ik vind de foto’s van Patries wel veel mooier dan die van haar dochter. Dat wicht is zo, zo… jong. Zou dat een troost zijn voor mijn cougar-lotgenoten? Ik vind van wel.

Groet, Bo

Ha die Bo,
Wil je weten dat ik geen flauw idee heb wat een cougar is? Nooit van gehoord. Maar gelukkig is er google. Een eerste scan wees uit dat een cougar een puma is, die katachtige, niet het sportmerk. Maar na nog een keer kijken leerde ik dat een cougar een 40+ vrouw is die seksuele banden aanknoopt met mannen die minstens acht jaar jonger zijn. Ik snap nu ook waarom het woord volledig aan me voorbij is gegaan. Ik leef nog een tijdje in dertigersland. En daar is MILF, hoe ranzig en expliciet ook, wel een erebaantje, zo heb ik begrepen. Hoe dat zit? Alle vrouwen om me heen krijgen in rap tempo kinderen, een geregeld leven en issues: ben ik nog aantrekkelijk? Dus die staan te glunderen als ze aangesproken worden als milfje: “Ze willen me!” Zelf ben ik dan een filfje, natuurlijk, de Father I’d Like to… Of een toyboy. Ik ben namelijk anderhalf jaar jonger dan mijn lief. Dat maakt haar weer tot een Puma trouwens: volgens Wikipedia is dat een dertiger die een relatie heeft met een jongere man. En om het beeld compleet te maken: op zekere betaal-TV kanalen met natuurdocumentaires heb ik ook gilfs voorbij zien komen. Ja, raad maar, Bo. In één keer goed! Een Granny I’d Like to… Ik moet zeggen dat voor mij de lol er toen wel weer af was.
 
GILF
Hoewel ik het met je eens ben dat Patries er patent uit ziet, qua gilf. Over haar dochter wil ik eigenlijk geen mening hebben. Als ik namelijk de teksten bestudeer waar ze nu al weken mee in de pers kom, heeft die de geestelijke bagage van een paprika. En dat is geen reden om haar te negeren en haar moeder niet, dat weet ik, want ook Patries is nooit veel verder gekomen. Maar als ik aan al die namen dan toch mijn eigen toevoeging mag doen, is dat De Paprika: de intelligente man of vrouw die relaties aanknoopt met partners die te dom zijn om te poepen. Die zich bij elke zin moet afvragen of hij/zij niet te ingewikkelde woorden gebruikt. Georgina vs. Jord, De Breukhoventjes, noem ze maar op. Kijk, dan hebben we het ergens over.
 
Oordeel
Maar dan nog, laat iedereen lekker in bed duiken met een exemplaar naar zijn of haar smaak. Want zeg zelf: leeftijd, intelligentie, het zijn maar etiketjes. We zijn allemaal mens tussen de mensen. We maken allemaal onze keuzes. En als we ons zelf al gaan veroordelen op die keuzes, sja, dan is het einde zoek. Dus ik zou zeggen: geniet je rot, en laat ze maar lullen. Ze weten niet beter!

Ralph

Ralph Ploeger over Ralph
‘Ik
ben van negen maanden na de finale. Als Cruyff een paar keer had
gescoord, was ik er misschien niet eens geweest. Ik ben forens en
stukjesschrijver. Ik ben vader en ex. Gepromoveerd en geblesseerd. Ik
ben van de woorden en voor de liefde. Van het denken en van het doen.
En soms, als buiten de zon schijnt en mijn krullen mooi doet glanzen,
dan lijkt het net of ik een zorgeloze beachboy ben. En dat geeft
niks…’
Je vindt Ralph ook op www.ralphp.nl

Hoi Ralph,

Ik mocht winkelen vandaag. Joepie! Maar niet heus. Je kunt het gerust vergeten hoor, al die verhalen over vrouwen die niets liever zouden willen dan de hele dag shoppen. Wie heeft bedacht dat ik kreunend van genot geen genoeg zou krijgen van H&M? Dat ik soppend van jolijt graag nog eens uitleg wat ik dan wél bedoel met ‘geen tailleband net boven de schaamstreek’. Dat ik het leuk zou vinden om in rijen te staan in winkels waar het personeel glashard staat te liegen? Dan ben ik dus écht zo weer thuis.

Spiegels
Ga me niet zeggen dat iets me staat alleen omdat het mode is. Ik heb net toch zelf het tegendeel gezien. In die ver-schrik-ke-lijke paskamerspiegels van jullie. Waaraan jullie een missie hebben gekoppeld hoe billen en benen zo onvoordelig mogelijk te laten uitkomen. In dat kille licht. Jullie branden me af. Denk je dat het dan nog leuk is? Ik háát winkelen. En dat maak je niet goed met zo’n kittige papieren tas met jullie logo zodat iedereen kan zien dat ik wel mooi klant van jullie ben. En al helemaal niet met een klantenkaart. Werkelijk, als iets me niet interesseert… En als ik daarmee de enige vrouw van Nederland ben, so be it.

Broekriem
Ik zit niet te wachten op aandacht van personeel dat werkt op commissiebasis. En al helemaal niet op onderbetaalde pubers die het werkelijk aan hun stageplek zal jeuken of ik nu met iets de winkeldeur uit ga of niet. Oh, en weet je wat ik ook zag? Van dat uitpakpersoneel met zendertjes in hun broekriem. Lachen hé? Waar heb je een zender voor nodig als je vocabulaire niet verder strekt dan’Als het niet in het rek hangt, dan hebben we het niet.’ Ach Ralph, het zal wel aan mij liggen. Ik ben trouwens nog wel geslaagd hoor. Via internet.

Groet, Bo

Hai Bo,

Inderdaad, kleding kopen is hel. Winkelen betekent voor mij: snel dingen uitzoeken, passen, kopen, en terug naar de gewone wereld. Naar de wereld zonder winkeljuf. Zo’n kind waarbij een volwassen man zich wel drie keer bedenkt voordat hij dat ongeïnteresseerde hoofd om een mening vraagt, omdat hij weet dat ze met haar hippe blote-bijna-kun-je-mijn-geslachtsdelen-zien-broek schijt op mannen als hij.

Goddelijk
Ik begrijp die meisjes ergens ook wel. Kijken naar manvolk in een kledingwinkel is net zo opwindend als een natte kus van een loopse teckel. Duffe mannen die met een vers-en-iets-te-hip kledingstuk aan hun lijf op hun zweetsokken uit een kledinghok komen geschoven, hebben de grandeur vaneen paprika. Een groene. Ook ik. Al kan ik je rustig en eerlijk vertellen dat ik er doorgaans goddelijk uit zie. Is een feit. Geen mening. Toch vind ik het moeilijk om met een nieuw kledingstuk uit een kleedcabine te stappen. Als ik kleding pas, ben ik weer die jongen die met zijn moeder naar de spijkerbroekenwinkel in het dorp ging en vanachter het gordijntje dingen hoorde als: ‘Ja. Hij blijft ook zo mager.’

Geld besparen
Ik ben blij dat ik het nog steeds goed doe in een garderobe uit 2006. Want ik wil niet naar de winkels. Nog steeds wacht buiten het pashok mijn denkbeeldig vuurpeloton. Een rücksichtslos roedel van blondines met verbleekte tribals boven de billen. Ik ben onzeker, dus zeg ik dat zij me lelijk vinden. Kan ik me fijn aan ze ergeren. En aan mezelf. Omdat ik me iets aantrek van het oordeel van een zestienjarige kleedkamerbewaakster aan wie ik met een iets te ferme zwaai al dat veel te hippe kledingspul weer teruggeef. Zo spaar ik ontzettend veel geld uit. Geld om leuke dingen mee te doen. Een assertiviteitstraining, denk ik.

Groet, Ralph

Ralph Ploeger over Ralph
‘Ik
ben van negen maanden na de finale. Als Cruyff een paar keer had
gescoord, was ik er misschien niet eens geweest. Ik ben forens en
stukjesschrijver. Ik ben vader en ex. Gepromoveerd en geblesseerd. Ik
ben van de woorden en voor de liefde. Van het denken en van het doen.
En soms, als buiten de zon schijnt en mijn krullen mooi doet glanzen,
dan lijkt het net of ik een zorgeloze beachboy ben. En dat geeft
niks…’
Je vindt Ralph ook op www.ralphp.nl

Ha die Bo, 

Kun je mij dat Poker misschien uitleggen? Poker is als biljarten. Poker heeft dammen en de tien kilometer schaatsen vervangen als de meest slaapverwekkende TV-sport van deze tijd. Ik weet, we leven in hypeland Nederland. Poker is het darts van 2009. En waarschijnlijk 2010. Darts, proletensport bij uitstek, waar ineens hordes huisvrouwen clubjes gingen oprichten. En we kennen het slagveld wat daarvan het gevolg was. Dinsdagavondcompetities, een dartbord in elke jongenskamer. Demonstraties in sporthallen. Weekendenlang Co Stompé met reclame op de kraag op TV, analysten die niks meer konden uitbrengen dan ‘hij gooit zijn dubbels niet’. En dat alles sterft zo langzamerhand een stille dood.

Stoer
En dan nu poker. Poker heeft niks van de ruige luidruchtigheid van darts. Niks van de oranje-gekte-achtige polonaise. Poker is van scholieren, poker is studentikoos: met zijn allen Amerikaanse films nadoen. Poker is met zijn allen om een tafel. Ik kan me mijn middelbare schooltijd herinneren. Eenentwintigen in de pauze, omdat het om geld ging en omdat de meisjes het wel stoer vonden als je daar goed in was. Net als poulebiljarten. Je doet het een paar weken tot het nieuwtje er weer af is. Het is de knikkertijd. Die duurt drie weken, en infecteert alleen kinderen op de basisschool. De rest is niet vatbaar. Nee. Dan poker. In hypeland Nederland is het altijd knikkertijd. Voor iedereen.

Wat jij?

Groeten van Ralph

Hai Ralph,
Ik snap er geen hout van. Van het spel. Maar omdat ik krantenberichten lees over heel veel geld, heeft het toch mijn aandacht. Want van spelletjes in combi met veel geld raak ik in de war. Zeker wanneer er donkere zonnebrillen bij gedragen worden. Ik ben van het spel, niet van de knikkers. En dat is een gruwelijke fout in mijn DNA-string. Weet ik sinds de pokermania en de financiële winst die er met het spel te behalen valt.

Mannen willen winnen
Vrouwen gaan voor het spel. Mannen om te winnen. Zelfs bij ons zoontje van zes zie ik het. Verliezen sucks. ‘Maar heb je dan geen leuke ochtend gehad, je hebt toch lekker gevoetbald?’ Je moet de ogen zien van die kleine nadat ik deze, volkomen onzinnige opmerking plaats na een door hem verloren potje. Meer ongeloof en afkeer past er niet in die twee blauwe kijkers als op die momenten. Ik denk dan nog, ‘je hebt je even lekker kunnen uitleven, hebt getraind, gezien hoe het niet moet, volgende keer beter.’

Winst
Volgende keer beter. Zo gaat het tenminste wanneer ik speel. Maar het enige spel dat ik speel is het spel tussen geliefden. Om beurten aan zet, om beurten winnen of verliezen. Dat zorgt voor uitdaging, leermomenten, evenwicht en fijne goedmaaksessies als het echt een stevig potje onderling machtsvertoon betrof. En dat is dan weer mijn winst. Mijn banksaldo bloeit er niet van op, mijn zonnebril hoeft er ook niet voor op. Mijn lief mag me gewoon in de ogen kijken. Waar hij trouwens nooit afkeer in zal lezen. Tenminste, niet zolang ik regelmatig win. Zo ben ik dan ook wel weer.

Lets play on.

Bo

Ralph Ploeger over Ralph
‘Ik
ben van negen maanden na de finale. Als Cruyff een paar keer had
gescoord, was ik er misschien niet eens geweest. Ik ben forens en
stukjesschrijver. Ik ben vader en ex. Gepromoveerd en geblesseerd. Ik
ben van de woorden en voor de liefde. Van het denken en van het doen.
En soms, als buiten de zon schijnt en mijn krullen mooi doet glanzen,
dan lijkt het net of ik een zorgeloze beachboy ben. En dat geeft
niks…’
Je vindt Ralph ook op www.ralphp.nl

Altijd leuk aan het eind van het jaar: lijstjes. Zeker wanneer het vrouwen betreft. Deze Nederlandse vrouwen vielen dit jaar bijzonder op bij de diverse jury’s. 

Slechtst gekleed
Inge de Bruijn werd de stijlvolste persoonlijkheid van 2009.
Linda de Mol is volgens Elsevier de vrouw van het jaar 2009. Sylvie van der Vaart kreeg van het Duitse mannenblad Maxim dezelfde titel. Dezelfde Sylvie werd in Nederland nog wel even best geklede vrouw van het jaar. Fabienne de Vries was de slechtst geklede vrouw.

Sexy Yolanthe
Yolanthe blijft aan de gang en was ook dit jaar weer de meest sexy vrouw van Nederland. Minder bekend maar toch een titel:
Meiny Prins, algemeen directeur van Priva is verkozen tot zakenvrouw van het jaar.
Carmen Kool was heel even miss Nederland. Tot ze bloot in de Playboy ging.
Avalon-Chanel Weyzig uit Zwolle werd gekozen tot Miss Universe Nederland. Bij de internationale Miss Universe verkiezingen deed ze het minder. Ze behoorde niet tot de top 15. Echt lekker ging het met Doutzen Kroes. Haar carrière is internationaal niet meer te stoppen en daarom ontving ze op eigen bodem ook een heuse prijs. Uit handen van Dutch Model Awards ontving ze de Lifetime Achievement Award.

Musical Award
Rifka Lodeizen was beste actrice en won een gouden kalf voor haar rol in de film Kan door Huid heen.
Wendy van Dijk is de beste vrouwelijke tv-persoonlijkheid van 2009. Simone Kleinsma won de John Kraaijkamp Musical Award. 
Femke Halsema was in 2009 de meest gegooglede politica. Ilse de Lange werd de beste zangeres bevonden volgens de Edison Pop Wards prijzen. Haar plaat ‘So incredible’ was het afgelopen jaar ook nog eens de meest gedraaide Nederlandse plaat op 3FM.