Als er één onderzoek is waarvoor ze geen bekenden van mij om hun mening hebben gevraagd, is het wel dat onderzoek waarbij Nederlandse mannen uit de bus komen als slechtste bedpartners in de wereld. Of nou ja, de slechtste. Dat zijn natuurlijk de Duitsers. Die schijnen te stinken.

Lui
Maar wij Nederlanders zijn achter de luie Engelsen en de snelle Zweden een goede vierde. Wij zijn te dominant. Da’s best grappig. Nederlandse mannen te dominant. Het geeft alleen maar weer aan dat vrouwen het ook allemaal niet weten. Kunnen ze ook niet helpen. Het zijn de genen. Genen die hen vertellen dat wat er ook gebeurt, de man een veeg uit de pan moet hebben. Geen mogelijkheid wordt onbenut gelaten om te laten zien wat voor saaie doetjes Nederlandse mannen zijn. En in bed ineens te dominant.

Sweet love
Ik zie het al voor me. Meneer en mevrouw spoeden zich naar boven voor wat echtelijk vertier. Mevrouw wil sweet love. Meneer ook. Maar eerst de sokken keurig uit. Alvast een doekje klaar leggen voor daarna. Mag hij allemaal doen. En dat doet hij ook, voor zijn meesteresje. En die geitenwollen sok, die man die op zaterdag de auto wast en de heg scheert, die man die wegzapt bij voetbal om mee te kijken met Greys Anatomy, ja, die man zou zich in de slaapkamer en masse ontpoppen als dictatortje. Hahaha.

Dominante mannen

Hebt u in de gemiddelde winkelstraat in de gemiddelde provinciestad al eens om u heen gekeken? Ik bedoel maar. Nee, dan dat onderzoek over carrièrevrouwen. Mannen denken en masse dat die beter in bed zijn dan huisvrouwen. Helemaal mee eens. Ik denk dat ook. Ik weet het niet zeker hoor. Ik moet namelijk een beetje uitkijken dat ik u niet mijn wil op leg. Wie weet leest mijn vrouw mee. En die sekst niet met dominante mannen.

Mijn dochter van vier had een droge hoest. Alarmbellen gingen af, want ik vroeg me af wat ik moest doen. Qua moederlijke zorgzaamheid in het kader van ‘niet op blote voeten buiten lopen’ en ‘geen limonade bij het ontbijt’ blink ik niet al te hevig uit.

Mexicaanse griep
Ook nu zag ik weinig aanleiding voor al te grootse paniek. Ook al scoorde ze 8 uit 10 op de Mexicaanse grieplijst, ze liep nog en had dorst. Ze zei me uit zichzelf als ze even op bed wilde liggen, en als ze weer wakker was wilde ze spelen. Dus: wat te doen? Mijn eigen verleden als zieke gaf weinig aanleiding om meteen de dokter te bellen. Als ik ziek ben, lig ik als een uitgewassen permanentje over de bank, kreun ik bij elke beweging en beklaag ik me dat het een aard heeft, maar kan ik feitelijk nog prima functioneren zonder dat er organen operatief worden rechtgezet. Ja, mensen, ik voldoe aan het beeld. Het beeld van de zielige zieke man. Want oh oh oh, wat kunnen mannen toch klagen, hè, dames?

Zuchten en hoesten
Maar mag ik ook wat over u, vrouwmenschen, kwijt? Ja? Oh, okee, dank u vriendelijk. Nou, komt-ie:”Jullie kunnen er ook wat van!” Zo. Dat jullie het even weten. Voor de duidelijkheid presenteer ik u een vrouw die ziek is. Daar ligt ze dan. Kreunend en rillend onder haar dekbed. Met een bibberig stemmetje zegt ze tegen haar man dat het écht niet gaat. Op de vraag van hem of hij wat kan betekenen, klinkt het lijdzaam doch dramatisch: nee hoor, ga jij maar, ik moet het toch zelf zien te redden vandaag. Zuchtkuchpruttelproest. Waarna de man weg gaat, wat natuurlijk totáál niet meelevend is. En dat moet hij ’s avonds als hij weer thuis komt dubbel en dwars goed maken. Want het was een zwaaaaaare dag.

Net een man
Dat hij dus echt niet denkt dat het meeviel en nee, ze hoeft niets te eten, of wacht, misschien toch wel, of nee, toch niet, misschien wat water op zijn minst en wie weet blijft wat brood wel binnen, of, nee, laat maar, en het licht doet zo’n pijn aan mijn ooooogen. Net een man. Alleen, wij mannen worden er toe gedwongen. Komt doordat jullie vrouwen zo eindeloos zorgzaam zijn. Dat jullie ons elke drie minuten vragen hoe het gaat. En dan zeggen we dat ’t nog steeds hetzelfde is met de koorts en de griepspiertjes, maar weten we al lang dat jullie als jullie buiten gehoorafstand zijn gierend van de lach jullie vriendinnen bellen: “Oh oh oh, wat doet meneertje weer zielig.”

Vraag het me dan niet! Andersom vraag ik het jou toch ook niet? Dat is niet bot, dat is verstandig! En het werkt! Nou ja. Bij mijn dochter wel. Maar die heeft ook maar de Mexicaanse griep.

Boven mijn bed hangt in een prachtig mooi gouden lijstje een tekst. Het is mijn houvast in dit leven. Als ik het even niet meer weet, kijk ik er even naar en adem ik drie keer rustig in en uit. Daarna ga ik slapen en is alles weer goed. Wat er staat? “Er zijn meer mannen dan vrouwen in het gekkenhuis, wat bewijst wie wie gek maakt.” De uitspraak is van Gilbert Cresson, en ik heb geen idee wie dat is. Wat ik wel weet is dat hij een wijs man is.

Puntje van orde
Het zijn natuurlijk wel weer de mannen die zich gek laten maken. Wij laten ons gek maken, ja. Het is maar net wat je verwachtingen zijn. Dat is natuurlijk precies waar het mis gaat bij ons mannen. Wij overschatten onze communicatieve vaardigheden. Of nee, laat ik voor mezelf spreken. Ik heb altijd de onbedwingbare neiging aan iedereen uit te leggen hoe het allemaal werkt, zo in ons leven. Dat die uitleg slechts mijn versie is, en dat die versie niet stoelt op feiten, omdat alles nu eenmaal interpretatie is, dat wist Nietzsche al. Merkt u trouwens hoe kwistig ik met dure namen strooi? Goed hè. Egodingetje van me. Kijk mij eens slim zijn. Zo zijn wij, mannen.

Leuk en slim
Mannen willen slim zijn. Vrouwen leuk. Dus mannen gaan redeneren waar vrouwen gaan voelen. De bekende en eeuwige ergernis in alle eeuwige gesprekken tussen mannen en vrouwen. Ratio versus emo. En dus, let op, hier komt een stellingname: discussiëren is een mannendingetje. Dat moeten wij mannen ons realiseren. Er is geen discussiëren aan met een vrouw. Je kunt je betoog nog zo helder hebben, nog zo duidelijk in een rechte lijn van oorzaak naar gevolg redeneren, tot er echt echt echt geen speld meer tussen te krijgen is, een vrouw heeft dan altijd nog de mogelijkheid om te zeggen dat het voor haar ‘anders voelt’. Wat waar is, hoeft immers niet waar te voelen.

Gevoel
Over gevoel valt niet te twisten. En dat weten vrouwen. Maar mannen niet. Dus die staan zich dan weer de haren uit de kop te trekken.
Ik overweeg dan ook om als waarschuwing voor mezelf de tekst boven mijn bed te vervangen door een andere. Ook van de grote Gilbert Cresson: “Mannen willen niet zozeer gelijk hebben, ze willen gelijk krijgen.”