Weet je wat ik me vaak afvraag? Wat maakt iemand aantrekkelijk? Ik hoef je niet uit te leggen dat mooi niet hetzelfde is als aantrekkelijk, Ralph. Ik herhaal het nog even voor de ongelovigen onder ons ‘mooi is niet hetzelfde als aantrekkelijk.’ Ter ondersteuning trek ik even een vergelijk. Het landschap van Antarctica is waanzinnig mooi, maar niet echt aantrekkelijk. Persoonlijk zie ik ook veel schoonheid in het kubisme, de gedichten van Lord Byron en de geschriften van Spinoza. Maar ja, die twee heren hielden zich bezig met de mannenliefde, dus aantrekkelijkheid valt af. Bovendien zijn ze al een tijdje dood.

Schoonheid
Mooi heeft iets afstandelijks. Iets waarover mijn moeder zou zeggen:”kijken doe je met je oogjes, niet met je handjes.” Het is te mooi om waar te zijn, en je weet het, iets wat te mooi is om waar te zijn, is dat ook vaak niet. Nee, dan aantrekkelijkheid. Het woord zegt het al. Het trekt aan en je wilt het, tegen alle goede adviezen van moeders in, aanraken, besnuffelen en doorvoelen. Waar schoonheid gereserveerdheid en verwondering oproept, roept bij mij aantrekkelijkheid begeerte op. Ik heb het met stoere mannenarmen, lachende ogen en kerels met humor. Oh ja, en met thee en chocola, Italiaans eten en salades. Maar dat is van een andere orde.

Liefde en humor
Maar dan heb je een man met brede armen, de liefste ogen van de wereld en je kunt nog met hem lachen ook. Dan gebeurt er iets wonderlijks. Althans zo ging het bij mij. Je leeft wat met zo’n man, deelt zijn onhebbelijkheden en hij de jouwe. Je hebt het leuk, en soms even niet, maar er komt een dag dat je je realiseert dat al die aantrekkelijke – en minder aantrekkelijke zaken – zich zijn gaan vormen tot iets moois. Dat is het punt waarop het even eng wordt en je je afvraagt of het allemaal niet té mooi is om waar te zijn. Herkenbaar? Ik heb dat af en toe, dat ik bang word van de schoonheid van liefde. Dat ik verlang naar iets dat me minder kwetsbaar maakt. Iets wat ik aankan, zoals aantrekkelijke dingen. Gelukkig is hij op zulke momenten vaak in de buurt met brede armen en wat humor. En zo niet…Dan zet ik gewoon een kopje thee. 

Groet, Bo

Ha die Bo,

Ik ben voetballiefhebber. Dus vergeef me.

Europees voetbal
In de jaren negentig miste ik geen minuut van al het voetbal dat er op TV te zien was. Niet schrikken, want europees voetbal bestond toen nog gewoon uit een wedstrijd en een paar samenvattingen op woensdagavond, en nationaal waren er samenvattingen op zaterdag- en zondagavond. In die tijd was Ajax wereldtop. Ajax, zo zei men, speelde mooi voetbal. Ik vond het vreselijk. Tikkie breed, tikkie terug, sprintje, balletje diep, goal. Witte broekjes, smetteloos. Het kostte ze niets. Helemaal niets. Het publiek was er ook naar: verwend, hautain, weinig betrokken: theaterpubliek, dat keurig klapte bij een doelpunt.

Sankt Pauli
In Duitsland heb je Sankt Pauli. Het is in supportersaantallen de derde club van het land, heb ik me laten vertellen. Sankt Pauli speelt niet op het hoogste niveau, heeft geen aansprekende spelers, en er moet gestreden worden om ieder punt. Zo’n punt wordt gevierd, gekoesterd, iedere overwinning kan voorlopig de laatste zijn. De supporters staan er iedere week, niet omdat het voetbal zo mooi is, maar omdat het ze raakt, die elf mannen met hun beperkingen, die desondanks proberen de hemel te bestormen.

Dat bedoel ik: aantrekkelijk is echt, aantrekkelijk schuurt een beetje. Aantrekkelijk heeft geworsteld en is misschien boven gekomen, maar zal blijven worstelen.

Mooie vrouw
Zo is het ook met vrouwen. Ik weet precies wat ik mooi vind aan een mooie vrouw, maar ik kan je niet in woorden uitleggen waarom die ene mij zo diep raakt. Ik weet het wel, ik weet het precies, hier diep in mijzelf, maar elk woord doet daar aan afbreuk. Aantrekkingskracht, liefde, het is alles opgeteld, en dan nog wat er bij.

Groeten van Ralph

Ralph Ploeger over Ralph
‘Ik ben van negen maanden na de finale. Als Cruyff een paar keer had gescoord, was ik er misschien niet eens geweest. Ik ben forens en stukjesschrijver. Ik ben vader en ex. Gepromoveerd en geblesseerd. Ik ben van de woorden en voor de liefde. Van het denken en van het doen. En soms, als buiten de zon schijnt en mijn krullen mooi doet glanzen, dan lijkt het net of ik een zorgeloze beachboy ben. En dat geeft niks…’
Je vindt Ralph ook op www.ralphp.nl

Zonder de topprestaties van onze nieuwe nationale held Sven Kramer te bagatelliseren kunnen we stellen dat er wat overeenkomsten te vinden zijn tussen kampioen worden op de baan en succesvol zijn in je relatie. Wat kunnen we daarover leren van Sven en zijn vriendin Naomi van As? Relatie tips met een Olympische knipoog.

Sven Kramer gaat voor discipline
Tja… wil je een relatie spannend houden dan is routine geen beste partner. Maar te veel afleiding heeft ook zo zijn nadelen. Dat merk je wel wanneer je topsport en liefde combineert. Sven zegt over verleiding:
“Ik zou graag in Amsterdam wonen, maar zie het gevaar van de verleiding. “De stad is te gezellig en biedt te veel afleiding voor het gedisciplineerde leven dat bij topsport hoort.”

Zelfkennis
Om je relatie te laten slagen kan het handig zijn van anderen te verlangen dat je de ruimte krijgt je relatie naar eigen inzicht in te delen. Een mede-topsporter als Sven’s vriendin Naomi van As (Olympisch hockeygoud) snapt dat. Voor alle bemoeizuchtige schoonmoeders trekken we de volgende uitspraak van Sven over zelfkennis even door:
“Om te winnen kan ik mensen keihard op hun plek zetten. In dat opzicht ben ik absoluut niet makkelijk voor mensen in de ploeg. Ik eis topprestaties van onze fysiotherapeuten, dokters en trainers. Ga er maar vanuit dat ik rond een wedstrijd onuitstaanbaar ben.”

Vriendschap
Wat te denken van deze tip? Ook in een relatie is het heel gezond om mensen om je heen te hebben met wie je weer andere dingen deelt dan met je partner.
“Ik heb een paar goeie vrienden die niks hebben met schaatsen. Dat is voor mij heel gezond. Als je tot de top behoort, krijg je nogal eens te maken met mensen die je naar de mond praten. Dan is het fijn als anderen zeggen: ‘Sven, kom even uit die koker, je hoeft vandaag niet te trainen.”

Kicks in je relatie
Grensverleggend bezig zijn met je partner is een absolute aanrader. Al heeft Sven het over schaatsen, wij zijn het volledig met hem eens wanneer hij zegt:
“Ik vind het een kick die grens op te zoeken en tot het uiterste te gaan. Winnen is een machtig, een heerlijk gevoel dat opweegt tegen alles wat ik ervoor moet doen en laten.”

Bron: Linda

Scheiden staat hoog in de stress top 10. Maar er is ook goed nieuws. Na de breuk gaat je seksleven er enorm op vooruit. Doet u al aan rebound sex?

Veel gescheiden mensen hebben vaker seks dan getrouwde stellen, samenwonenden of singles. Hoe dat kan? “Onder gescheiden mensen wordt er veel aan rebound sex gedaan”, zegt psychologe Rosie Campbell tegen The Telegraph. “Bij mannen is dat hoogstwaarschijnlijk het resultaat van het nieuwe gevoel van vrijheid.” Wij van manOman zeggen het iets platter: een inhaalslag.

Is sex het belangrijkste aspect van een relatie?
Want natuurlijk zat de klad erin zo in de aanloop naar en tijdens de scheiding. Maar de inhaalslag ten spijt, voor veel mensen geven andere menselijke waarden een warmer gevoel. Seks blijkt helemaal niet het belangrijkste aspect van een relatie. Aan vertrouwen, vriendschap, humor en financiële stabiliteit wordt ook erg veel waarde gehecht. 

De universiteit van Amsterdam heeft het onderzocht, Marc, en wat blijkt? Hoeveel wij geven voor, zeg Haïti of de plaatselijke scouting, hangt grotendeels af van de verwachtingen die wij hebben van de vrijgevigheid van anderen. Want, zo zeggen ze, wij zijn kuddedieren en doen gewoon wat anderen ook doen. Wat nodig is voor het ‘Goede Doel’ en wat naastenliefde, is dus niet per se een ramp maar een goed marketingplan. Voor de duidelijkheid: dat president René Preval een beetje sjoemelt met cijfers over het dodental valt binnen het kader ‘marketingconcept’.

Sven Kramer
Ik hoorde op dag één van Vancouver, via de autoradio over de goede prestaties van Sven Kramer. Een grote schare nieuwe fans zijn heel blij met hem. Pas na een seconde of dertig had ik in de gaten dat ik ongemerkt het deuntje van Hennie Vrienten en Herman Brood was gaan zingen. “Als je wint, heb je vrienden, rijen dik, echte vrienden.” En terwijl ik treurig zachtjes verder zong, drong het tot me door dat het natuurlijk ook gewoon zo moet zijn. Zonder fans moet het voor Sven een stuk minder leuk zijn zich een versuffing te rijden. En zonder mensen die zich in de voorhoede plaatsen is het voor het kuddedier ook een stuk minder aangenaam. Want waar moet je heen als schaapje, zo zonder richtingaanwijzer? Wanneer ik er aan denk stuurloos te zijn in deze wereld, breekt het angstzweet me uit.

Liefde en empathie
Dat komt omdat ik vroeger de wereld al niet begreep. Ik snapte er niets van en zag ook geen oplossing. Op één na. Wanneer ik nu zelf maar zou zorgen dat ik geen klootzak – of het vrouwelijk equivalent daarvan -, werd, had ik het hoogst haalbare gehaald en het meest kostbare gedaan. Ik hoef je niet uit te leggen dat ik mijn doelstelling bij lange na niet haal. Ook daar heb ik over nagedacht, maar wellicht heb jij er als coach – en als man – een veel betere verklaring voor. Wanneer het me namelijk niet lukt aardig te zijn, zo had ik bedacht, dan komt dit niet door mij. Wanneer ik schreeuw, ongeduldig ben, kriebelig en niet tot iets moois als empathie of geven in staat blijk, dan ligt dat voor een groot deel aan die ander. Die heeft zijn marketingplan gewoon niet op orde. Dat geeft gewoon niet fijn.

Bo

Hallo Bo,
Dat was wat met Sven, hè? Maar het blijft waanzinnig wat hij daar in Vancouver liet zien! Als je nog geen fan van Sven was, dan ben je dat nu toch zeker wel? De supportersschare groeit en bloeit en dat wil je niet missen, daar moet je bij horen! Stel je voor dat je nu in een kroeg staat met een gezellig groepje en jullie drinken in euforische stemming nog één biertje op onze gouden plakken, dan proost je toch mee? Ook al interesseert het hele schaatsen je geen bal, je wilt geen ‘outcast’ zijn.

Winnen
“Als je wint, nooit meer eenzaam… zolang je wint.” Ook dat zit in die song van Henny en Herman. De boodschap is dus dat je moet zorgen dat je òf blijft winnen òf dat je je identificeert met winnaars! Er kan er altijd maar één winnen, er is maar één schaap die als eerste over de dam gaat. Dan rest er niets anders dan te kiezen: volgen of afhaken. Dezelfde keuze heb je bij het geven voor Haïti of als de buurvrouw stroopwafels komt verkopen voor de plaatselijke scouting. In je koppie wordt razendsnel je persoonlijke marketingplan en -strategie doorgerekend om tot de conclusie te komen dat een gift een goede ‘Return On Investment’ heeft. Je wordt niet met de nek aangekeken als ze vragen of je al hebt gedoneerd voor Haïti en de buurvrouw verzorgt de plantjes als jullie op vakantie zijn. Je houdt eigenlijk niet van stroopwafels, maar bedenkt dat je deze de volgende dag op je werk gaat uitdelen. Twee vliegen in 1 klap! De goodwill van je buurvrouw wordt niet aangetast en je collega’s vinden je geweldig en attent. Het gaat goed met je ‘personal brand’!

Aantrekkelijke kanten
Hoe verkoop jij je ziel Bo? Als je een relatie opbouwt dan moet je toch wel wat in de etalage zetten. Jouw aantrekkelijkste kanten laat je zien, speciale aanbiedingen, vernieuwend en verrassend. Allemaal lokkertjes om die ene geweldige man binnen te krijgen. Eenmaal binnen, leg je hem in de watten. Kriebels in je buik, liefde, sex, alles d’r op en d’r aan. Jouw persoonlijke marketingplan ontvouwt zich als een ontluikende roos die met haar geur en kleur zijn zintuigen prikkelt.

Doornen in je relatie
En dan pakt hij je stevig beet… AUW! In zijn empathische vervoering had hij de doornen over het hoofd gezien. Hij laat je van schrik los en bij de knuffels daarna houdt hij je toch anders vast. Hij praat erover met zijn kudde vrienden: “Die vrouwen zijn ook allemaal hetzelfde. Hun stekeligheden houden ze lekker verborgen.” Jij kletst met jouw kudde vriendinnen: “Het is altijd hetzelfde met die mannen, ze begrijpen ons niet. Empathie hebben ze nog nooit van gehoord.”
Wat gebeurt er met de ‘Bo-shop’? Ziet de etalage er weer een beetje ‘gewoontjes’ uit, net als de meeste andere etalages? Maar wel met aanplakbiljet: “Ben jij mijn idool? Dan is de Bo-shop jouw Goede Doel!”

Marc Faber over Marc Faber
“Sinds 1965 kan ik de wereld en haar bewoners met mijn eigen zintuigen waarnemen. Als klein kind begreep ik vaak niet waarom mensen bepaalde dingen zeiden en deden. En dat intrigeert me nu nog steeds. Ik begeleid kernkrachtige transformaties van mensen (Humanalytics) en organisaties (Biznalytics).
Life is [L]ove, [I]nspiration, [F]reedom & [E]nlightenment. Enjoy LIFE!!”

Ik ben fan van Jean-Pierre Geelen, journalist, schrijver en tv-recensent van de Volkskrant. Ik kijk altijd uit naar zijn stukjes over tv-programma’s waarover hij met veel humor schrijft. Nooit vervalt hij in die vervelende en voorspelbare afzeikstijl van zijn voorganger Wim de Jong. Jean-Pierre beleefde onlangs zijn coming-out…

…als vogelaar. Zijn bekentenis verscheen in het Volkskrant magazine en viel samen met de verschijning van zijn boek Blinde Vink, waarin hij beschrijft hoe zijn liefde voor vogels ontstond. Het heeft lang geduurd voor hij ermee naar buiten durfde te komen. Geen wonder. “Als je ooit zo wordt ga ik bij je weg”, bromt zijn vrouw steevast onheilspellend bij alweer zo’n vogelaar op leeftijd op tv. Een ringbaardje, kaplaarzen en een groene corduroy ribbroek waarvan het kruis tot op de enkels hangt. Dat is toch het algemene beeld. Zo wil Jean-Pierre niet worden, zegt hij. Maar intussen is hij wel met hetzelfde virus besmet.

Is vogelaar zijn alleen voor mannen?
Nico de Haan, Hans Dorrestein, en nu Jean-Pierre Geelen. Is vogelaar-zijn alleen voor mannen? En ik dan? Ik kijk al van jongs af naar vogels en zoek ze op in mijn Petterson-vogelgids, een erfstuk van mijn vader. Van hem heb ik leren vogelkijken. Ik verheug me op de komst van de gierzwaluwen als voorbodes van de zomer. Ik raak in vervoering als de familie boomklever langs de stam van onze wilg omhoog hipt. En ik roep ‘oh’ en ‘ah’ als ik hoog in de lucht een buizerd zie zweven.
Lang geleden voer ik tijdens een kanogroepsreis over de rivier de Biebrza in Polen. Het stikte er van de ooievaars en kraanvogels. Fantastisch, vond ik. Alleen die mannenvogelaars in onze groep, daar werd ik een beetje moe van. Met hun machotelescoopverrekijkers, gigalenzen en boos gesis als de groep volgens hen weer eens te hard fluisterde.

Zijn er meer vrouwelijke vogelaars zoals ik? Liefhebbers, zonder oubollige camouflagekleding, al te dure verrekijkers en overdreven etaleerdrift? Voor het evenwicht en de beeldvorming zou het goed zijn. Ik ben in elk geval uit de kast. Wie volgt?

©Joke van der Leij, Tekstjuweel, Zeist, www.tekstjuweel.nl