Wat is schoonheid nu precies? De Britse filosoof Roger Scruton deed een heel boek over die vraag. Zijn eindconclusie is niet zo verrassend. Iedereen houdt er zijn eigen definitie op na. Ben jij er al uit wat voor jou het toppunt is van uiterlijke schoonheid?

Hai Marc,
Soms vraag ik me van die dingen af. Zoals waarom mensen, die hun succes danken aan hun uiterlijk, altijd beweren dat ware schoonheid van binnenuit komt. Zo’n bloedmooi meisje, ik hoor het nooit een man beweren, bedoelt dan niet dat we moeten relativeren omdat schoonheid ook niet alles is. Dan had ik geen punt. Nee, ze bedoelt dat ze zo mooi is omdat ze een prettig karakter heeft, de wereld vrede toewenst en altijd doet wat mama zegt. Met knipperende mascaraogen – dankzij het juiste borsteltje – wil ze ons wijs maken dat ze haar perzikhuidje, haar perfecte lengte en de symmetrie van haar gezicht te danken heeft aan haar karakter en haar sunny side of life. Yeh, right. Noem mij één next top model programma waarin we prettige karakters te zien krijgen.

Vrouw als rolmodel

En ken je die van onze eigen Daphne nog? Die presteerde het om als presentatrice van zo’n programma een kandidate, wiens hoofd een grotere omvang had dan haar middel, erop te wijzen dat ze toch echt moest lijnen wilde de jury iets voor haar kunnen betekenen. En daarom mag het wel wat minder. Laten we stoppen met doen alsof het menselijk lichaam het meest mooie is dat er bestaat. Waarschijnlijk is het eerder het tegenovergestelde: de mens als meest imperfecte creatie ooit. Dat we vervolgens van ellende de meest appetijtelijke exemplaren dan maar naar voren schuiven als rolmodel, is dan ook wel weer te verklaren. We blijven wat lang steken in de ontkenningsfase.

Ben jij wel eens jaloers?

Maar herken je dit, Marc? Je ontmoet iemand, en direct vorm je een waardeoordeel over zijn of haar uiterlijk. Stel, dat waardeoordeel valt niet zo gunstig uit. Kan gebeuren. Maar wanneer je vervolgens met die persoon in contact komt maakt dat uiterlijk eigenlijk niet zoveel meer uit. Wat die persoon je heeft gegeven in jullie ontmoeting gaat ver voorbij een scheve neus, zwembandjes of flaporen. Zou dat het zijn waar modellen aan refereren wanneer ze het hebben over innerlijke schoonheid? Misschien, en dit is echt een hypothese hoor Marc, is zo’n meisje eigenlijk wel jaloers. Ik bedoel, rolmodel zijn is ook niet alles. Voor je het weet ben je vervangen. En dan? Dan sta je een programma te presenteren en hoort heel Nederland hoe het staat met je karakter. Ik heb nog liever zwembandjes… Plus een mascara van het foute soort.

Bo

Hai Schoonheid!

Ja Bo, hoe voelt het nou voor jou als ik je zo aanspreek? Voel je je gevleid of juist bedreigd? Dat hangt nu juist helemaal af van hoe jij míj ziet. Kom ik een beetje gluiperig over, dan zal je je waarschijnlijk onprettig en misschien wel bedreigd voelen. Vind je mij gewoontjes, dan denk je al gauw: “Ja hoor, dat zeg je natuurlijk tegen iedereen. Wat moet je van me?” Maar vind je me wel een leuke vent, dan voel je jezelf groeien. En als je me echt heel leuk vindt, ga je er ook nog van gloeien! In één alinea kom ik tot dezelfde conclusie als die Britse filosoof.

Topmodel

Laat ik over één ding duidelijk zijn: ik kijk niet naar programma’s in de categorie Next Tob Model. En nee, dit is geen typefout, het is toch alleen maar getob in die programma’s. De deelneemsters worden juist op hun botsende karakters uitgezocht. Met voorbedachten rade. Enerzijds zijn veel kijkende vrouwen jaloers op de uiterlijke schoonheid van de deelneemsters, maar worden toch weer een beetje blij met zichzelf omdat die aanstaande topmodellen ook heel bitcherig zijn.

Sensuele lippen

Waarom kijken we eigenlijk naar zulke programma’s? Niet voor de schoonheid. Zijn de hoofdrolspeelsters rolmodellen voor de vrouw? Een man als ik zit daar niet op te wachten. Natuurlijk, het oog wil ook wat, maar een mens heeft meer zintuigen. Vroeger, toen ik jong was, heb ik wel eens in discotheek de iT zitten apegapen naar een oogverblindend mooie vrouw. Bij zijn (!) eerste woorden kreeg ik koude rillingen over mijn rug. Of tijdens een avondje uit ontmoette ik een mooie vrouw met sensuele lippen. Ik verleidde haar tot een tongzoen en proefde een asbak! Weg schoonheid. Ik heb zelfs langere tijd geflirt met een prachtige vrouw. Stralende ogen, zwoele stem, rookte niet. Toen ik na de eerste nacht naast haar wakker werd, had haar parfum van de vorige avond plaatsgemaakt voor een penetrante zweetlucht. Hoezo schoonheid? Gelukkig heb ik nog niet meegemaakt dat ik tijdens het vrijen lichaamshaar op plaatsen voel waar ik dat niet verwacht bij een vrouw.

Botox en siliconen

Ik vind de mens juist een prachtige creatie. Alleen we verkwanselen het zo. Mannen en vrouwen behandelen het lichaam soms als een afvalzak en dumpen er zoveel rotzooi en gif in dat ons lichaam er uit gaat zien als een jutezak met botten. En in het begin hebben we het niet eens in de gaten! Vooral vrouwen zijn dan gevoelig voor de rolmodellen op tv en laten zich opvullen met botox en siliconen, laten overtollige rolletjes wegsnijden, rimpels laseren, tanden bleken en nog meer van die onzin. En daarna smeren ze hun toet nog vol met allerhande make-up.

Wat blijft er nog over van onze natuurlijke schoonheid? Inderdaad Bo, dit is iets wat van binnenuit komt. Als je goed voor jezelf zorgt, op een natuurlijke manier, dan ga je deze innerlijke schoonheid ook echt uitstralen. En dan lijkt het wel magie: de felbegeerde klik die je direct met iemand hebt. Hierdoor gaan de ogen van allebei stralen, je luistert ademloos en aandachtig naar elkaar, je geniet van elkaars lichaamsgeuren, je raakt in extase als je elkaar proeft en betast. Alle zintuigen worden geprikkeld door de innerlijke schoonheid.

Uniek zijn

Ik zit dus niet te wachten op een vrouw in mijn leven die een rolmodel probeert te imiteren. Zoals je het al scherp opmerkt, wordt een rolmodel al snel weer vervangen door een ‘next top model’. Voor mij gaat het om de unieke combinatie van innerlijke en uiterlijke schoonheid. Dus kom op met die zwembandjes Bo, doe die foute niet-watervaste mascara maar op en dan gaan we lekker samen snorkelen in de Rode Zee.

Warme groet,
Marc

Marc Faber over Marc Faber
“Sinds 1965 kan ik de wereld en haar bewoners met mijn eigen zintuigen waarnemen. Als klein kind begreep ik vaak niet waarom mensen bepaalde dingen zeiden en deden. En dat intrigeert me nu nog steeds. Ik begeleid kernkrachtige transformaties van mensen (Humanalytics) en organisaties (Biznalytics).
Life is [L]ove, [I]nspiration, [F]reedom & [E]nlightenment. Enjoy LIFE!!”

Winnaars krijgen prijzen. Onze Olympische kampioenen prijzen, lintjes en huldigingen. Terecht. Maar we kunnen niet allemaal aan de topsport. Gelukkig blijven er nog genoeg vaardigheden over om iemand over te complimenteren. Je relaties levendig houden bijvoorbeeld, lijkt soms verdacht veel op topsport. Wat doet een complimentje met jou,  Ralph? En krijg je ze wel genoeg?

Hai Ralph,
Sven Kramer, Mark Tuitert en Nicolien Sauerbreij kregen vorige week een lintje en zijn benoemd tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw. Een lintje, plus de felicitaties van Jan Peter. Zo’n lintje krijg je maar een keer. Schaatster Ireen Würst kreeg er vier jaar geleden al een wegens bewezen diensten op de 3 kilometer. Nu had ze weer goud, en wat doe je dan? Irene kreeg een vliegles. Ook leuk.

Compliment

En dan krijg ik toch een beetje het Moederdag gevoel. Je verdient een lintje, maar ja, die hadden ze je gelijk de eerste keer dat je meedeed al gegeven, dus krijg je nu iets dat ‘ook leuk’ is. Omdat het toch nog lang geen Moederdag is zou ik, Ralph, eigenlijk van de gelegenheid gebruik willen maken, te spuien waar ik eigenlijk wel een lintje voor zou willen hebben. Niet omdat mijn leven uit louter topprestaties bestaat. Maar ik ben wel een vrouw. En vrouwen klagen en ze willen aandacht. Vandaag ga ik het gewoon doen. Misschien is het ook wel goed, een lintjesregen voor jezelf creëren. Want kunnen we niet allemaal wel iets doen aan ons zelfbeeld? Moeten we negatieve gedachten niet vervangen door positieve? Is ook stukken beter voor je relatie. Wie zichzelf kan complimenteren is vast een stuk handzamer in de omgang. Ik weet zeker dat mijn lief opgelucht ademhaalt wanneer ik niet steeds vraag waarom hij mij ook alweer gekozen had.

Briljant idee

De 3 kilometer leg ik af op hakken, met drie boodschappentassen – waarvan er een bij het handvat dreigt te scheuren – aan de arm, terwijl ik ondertussen mijn mobiel gebruik als voicerecorder omdat ik een briljante inval heb voor mijn nieuwste businessplan. Thuis werk ik dat plan verder uit maar pas nadat ik mijn kind heb voorzien van een verantwoorde boterham en een glaasje vers geperst sinaasappelsap, drie wassen heb gedraaid, de kattenbak heb verschoond, de plantjes heb voorzien van water, restjes scheerschuim en tandpasta uit de wasbak heb ge-Cift en de kamer van dochter twee maar weer eens heb ontdaan van snoeppapier, lege popcornzakken en glazen waarvan de bodems zijn bedekt met ingedikte frisdrank. Inderdaad dochter twee – al puber – eet de laatste tijd stukken minder verantwoord. Puntje van aandacht dat afbreuk zou kunnen doen aan mijn persoonlijke lintjesregen. Nou ja, neem ik een vliegles. Ook leuk.

With compliments, Bo

Ha die Bo,

Klagen. Het is iets ontzettend natuurlijks, merk ik dagelijks. Mijn dochter Sophie is net drie, en als die probeert haar schoenen aan te doen, en haar teen blijft achter het lipje hangen, smijt ze na vijf seconden proberen de laars door de ruimte en plant ze nijdig haar vuisten in haar zij. “Lukte het niet,” vraag ik dan zo neutraal mogelijk. “Die laars deed stom!” is vervolgens haar boze antwoord. Aandoenlijk, zo’n overduidelijk voorbeeld van verantwoordelijkheid uit de weg gaan. Daar kan elke volwassene om lachen. Het is alleen zo jammer dat het gros van de volwassenen precies hetzelfde doet.

Rothumeur   

Klagen, wie is er niet groot mee geworden? Want het klopt niet of het lukte niet, en altijd waren er anderen verantwoordelijk. En ik kan het weten, ik zit elke dag in de trein. De trein is de plek waar wij Nederlanders samen komen om onze grieven te delen. Onze grieven op hen die ons dingen aandeden. Rothumeur? De rij voor de koffie was te lang. Trein gemist? De auto voor ons schoot niet op. Loopneus? Ja, mijn kind gaat nu naar school, en…

Schouderklopje     

Dus ik steun je strijd: de persoonlijke lintjesregen. Wie zichzelf waardeert, is niet op zoek naar de afwijzing bij anderen, en hoeft zich ook niet tegen die anderen te verweren. Ik houd het kort. Want mijn persoonlijke schouderklopje is een staaltje diplomatie dat uit mijn tenen moet komen, en waar ik op zijn minst de Nobelprijs voor de vrede mee verdien. Ik verkeer dagenlang in één ruimte met een meisje dat de hele dag dingen van zich af smijt. En ik raap die dingen op en breng ze naar haar toe. Ik leg haar uit hoe ze het voortaan ook zou kunnen doen en ik geef haar een aai over haar bol als ze dankbaar haar schoen over haar voet trekt.

En dat alles herhaal ik wanneer schoen twee door de kamer vliegt.

Wish me luck, and patience,
Ralph

Ralph Ploeger over Ralph
‘Ik ben van negen maanden na de finale. Als Cruyff een paar keer had gescoord, was ik er misschien niet eens geweest. Ik ben forens en stukjesschrijver. Ik ben vader en ex. Gepromoveerd en geblesseerd. Ik ben van de woorden en voor de liefde. Van het denken en van het doen. En soms, als buiten de zon schijnt en mijn krullen mooi doet glanzen, dan lijkt het net of ik een zorgeloze beachboy ben. En dat geeft niks…’
Je vindt Ralph ook op www.ralphp.nl

Heren, move over. De nachtelijke kijkpartijen naar de Olympische Spelen zijn voorbij. Zondagnacht kijken we naar de Oscar uitreiking. Ach, die glitter and glamour doet een vrouwenhart goed. Jij kijkt toch zeker ook?

Hai Ralph,
Geheel in lijn zijn, vanwege de Olympische Spelen, de Oscar uitreikingen van 2010 een weekje naar achter verschoven. Want het draait natuurlijk wel om aandacht. Daar kun je geen concurrentie bij gebruiken. De Oscar uitreiking is een groot feest der herkenning. Voor de vrouw. Niet de prijzen zijn om jaloers op te worden, maar dat het gewoon een keer mag. Aandacht vragen op de meest schreeuwerige manier die je maar kunt bedenken en dat toch style noemen. Wat heerlijk moet het zijn om kirrend iedereen te bedanken en in je mooiste – gesponsorde – jurk te laten zien dat jij wel even mooi de beste was. Oh, en dan die schoentjes bij de jurken, en de tasjes bij de hakjes, en de mannen naast die vrouwen en vice versa… Ja, Ralph, ik voel je denken ‘het gaat die avond over films, Bo.’ Maar dat geloof je toch zeker zelf niet?

Wie wint een Oscar?

Ik voorspel een regen aan ‘black winners’. Waarom? Omdat het bij ‘de Oscars’ een groot circus is. Dat hoort nu eenmaal zo bij glitters en geweldige kostuums. En voordat ik boze brieven krijg: aan mijn voorspelling kleeft geen rascistische intentie. Herkenning uitspreken en de wereld black winners tonen past in het tijdsbeeld. Zeg, in de lijn van Obama. In 2002 won Halle Berry als eerste zwarte actrice een Oscar. Daarna volgden weer jaren van traditie en conservatief stemmen. Kijk, om Meryl Streep komen we niet heen, maar ik voorspel dit jaar ook een prijs voor Gabourey Sidibe. Of dan toch minimaal voor ‘haar’ film Precious. Daarnaast krijgt Morgan Freeman er een voor zijn rol als Nelson Mandela en gaat de animatiefilm The Princess and the Frog het ook ver schoppen. Beste regisseur wordt natuurlijk James -Avatar – Cameron, reden te meer om regisseur Lee Daniëls verdiend te belonen via Gabourey Sidibe.

Oscar uitzending

Eigenlijk heb ik maar een ding tegen op die hele Oscar uitreiking. Niet het spel, niet de politiek, niet het circus, maar mevrouw – hoe word ik gelukkig – Maasland. Die hebben ze verkozen om vanuit Los Angeles de hele handel van commentaar te voorzien voor Film 1. Dagelijks. Alsof wij hier geen écht kundige mensen hebben om af te vaardigen voor een Oscar programma. Oh, vergeten… Het ging om in de belangstelling willen staan zonder verdere inhoud. Ja, dan klopt Maasland toch weer wel. Gelukkig is Film1 een abonneezender en wordt zondagnacht het commentaar geleverd door Thomas van Luyn. Ik denk dat ze bij de publieke omroep zelf ook wel door hadden dat dit beter was. Ik ga dus kijken. Maar één ding, Ralph, zodra ik Maasland langs zie komen, zet ik de tv uit en ga een boek lezen. Hoe mooi haar jurkje ook is.

Nachtelijke groet, Bo

Oeh, Bo, 
Ik ben al in mijn jeugd verpest. Ik ben opgegroeid in de tijd dat een avondje bioscoop nog garant stond voor een heerlijk avondje ongemak met slechte films en kniepijnstoelen. Het zou me niet verbazen als ik mijn huidige nekpijnen heb overgehouden aan de zitplaats in het zijbalkon tijdens een vertoning van “De Boezemvriend”, het onvolprezen meesterwerk van André van Duin. Een avondje film staat voor mij dus nog steeds gelijk aan plakkerige stoelleuningen, en Nederlandse films vol dialogen die het begrip ‘houterig’ naar nieuwe dimensies stuwden. Altijd Rijk de Gooyer. Altijd “Scheer je weg, vlegel!”

Slechte films

Zo is de bios ook bedoeld. Bruin en donker. Ongemak, ergernis en slechte films. Het echte genieten. Tegenwoordig kijk ik naar films in ruimbemeten, blikken bioscopen, met veel parkeerplekken op een tochtig industrieterreintje. Naast de Mac. En binnen vind ik van die bekerhouders bij van die veel te comfortabele stoelen. De beenruimte is oneindig, de ontvangsthal klinisch en de kaartjesknipsters strak en Prodent.

Blijven alleen slechte films over. Dus. Vraag me niet naar Oscarmateriaal. Ik weet welke film fraai is en waarom, welke acteur in welke film iets moois liet zien, en waarom die ene of die andere film van wansmaak getuigt. Maar dat is allemaal recensiekennis. En ik snuffel graag rond op de achterklap-pagina van nu.nl. Dus ik praat mee, zonder mee te kunnen praten. Mijn film van het jaar was Brothers, dat kan ik nog wel zeggen. En ik genoot van die eerste van Stieg Larsson.

Welke film verdient een Oscar?

Als ik toch iets over de Oscars moet zeggen, dan dit: elke film die een man laat janken verdient een Oscar. Verder ben ik door mijn jeugd veroordeeld tot pulp. Ik gedij daar goed bij. Laat Tom Cruise maar in slow motion een grot binnen lopen en een leger uitschakelen. Zorg dat er witte duiven opstijgen als hij langs loopt. Maak het over the top symbolisch en laat hem de wereld redden. Dan ben ik verkocht.

En vanwege mijn hang naar pulp doe ik ook niet mee met je Bridget-aversie. Je zegt het zelf. Ze is de vleesgeworden pulp. Grootgeworden tussen de puinhopen van die onbedaarlijke zooi Reality TV. Een van de eerste jaren Big Brother, Bo. Laten we vooral niet vergeten dat we toen, in 1999 dus, wel met zijn allen keken. Ja, jij niet. Maar je buren wel. En de buren van je buren. Neehee, niet jij, de andere buren van je buren.

En ik. Ik kijk pulp. Dus wat houdt me tegen? Oscar’s, here I come.

Ralph

Ralph Ploeger over Ralph
‘Ik ben van negen maanden na de finale. Als Cruyff een paar keer had gescoord, was ik er misschien niet eens geweest. Ik ben forens en stukjesschrijver. Ik ben vader en ex. Gepromoveerd en geblesseerd. Ik ben van de woorden en voor de liefde. Van het denken en van het doen. En soms, als buiten de zon schijnt en mijn krullen mooi doet glanzen, dan lijkt het net of ik een zorgeloze beachboy ben. En dat geeft niks…’
Je vindt Ralph ook op www.ralphp.nl

1 maart is het Nationale Complimentendag. Een mooi moment om bewust aandacht te schenken aan je partner of (zaken)relaties. Gebrek aan waardering is in het bedrijfsleven de nummer één oorzaak van voortijdig vertrek van medewerkers. Wat op de werkvloer geldt, geldt ook voor thuis of in je vriendschappen.

Tips om te complimenteren
Complimentjes hoeven niet altijd in woorden te worden uitgedrukt. Wat te denken van de tijd en aandacht nemen om eens écht naar de ander te luisteren. Daarmee zeg je: wat jij denkt is waardvol. En dat klinkt weer als een compliment. Een andere manier van nonverbaal complimenteren is het geven van een attentie. Maar het meest simpele is om gewoon iets aardigs te zeggen. Wat zie je er leuk uit, wat heb je dat goed gedaan, wat gezellig dat je er bent, het eten was heerlijk… Het is niet moeilijk iets positiefs op te merken. Gek genoeg is het voor sommige mensen wel lastig iets positiefs te zeggen. Wanneer je jezelf daarin herkent probeer dan op 1 maart eens uit wat er gebeurt wanneer je iemand een compliment maakt. Met als beloning een complimentje aan jezelf.

Tastbare complimentjes
Helemaal leuke complimentjes om uit te delen zijn cadeautjes. Zeg het met bloemen, geef een kleine persoonlijke attentie of iets om samen van te genieten zoals een etentje of bezoekje aan film of theater. 

‘Mannen komen van Mars, Vrouwen komen van Venus’, de theatervoorstelling waarmee Huub Stapel al maanden volle zalen trekt, was ook gisteravond in Amstelveen een daverend succes. De bekende voorbeelden uit het boek van John Gray passeerden alle de revue en leverden de acteur bijna continue lachsalvo’s op. manOman pikte er de hoofdregels uit voor een goede relatie.

Man en vrouw zijn verschillend
Waar mannen te vergelijken zijn met een doelgerichte dolfijn die alles doet voor een visje (lees: beloning), zijn vrouwen te vergelijken met een tuin. Onderhoud en aandacht, elke dag, zorgen ervoor dat zij floreert. Interessante informatie voor de mannen: vrouwen willen elke dag geknuffeld worden, niet één keer per maand, en: knuffelen is niet hetzelfde als sex! Waarover later meer…

Vertrouwen en goedkeuring vs. aandacht en begrip
Mannen willen dus beloning in de vorm van complimenten: vertrouwen (dat hij iets zelf tot een goed einde kan brengen) en goedkeuring. Prijs die man van je dus de hemel in, ga ‘over the top’, zeg ‘Goh, wat kun jij dat toch goed’, als hij staat te stofzuigen, ‘het tapijt lijkt wel als nieuw!’, in plaats van ‘neem je de hoekjes ook even mee?’ Dat is wat mannen willen. Voor je het weet doet hij de eerste verdieping er nog even achteraan!
Mannen kunnen successen behalen – ook in bed – door een vrouw begrip te tonen voor haar emoties. Hoe tegennatuurlijk je het ook vindt, geef haar niet wat jij nodig hebt (vertrouwen en goedkeuring) maar wat zij nodig heeft (aandacht en begrip). Zeg: ‘ja, ik begrijp dat je moe bent als je de hele dag met de kinderen hebt gezeten en het huishouden hebt gedaan.’  Heren, neem van Huub Stapel aan, dit is wat vrouwen willen! Zulke opmerkingen hebben voor haar de waarde van een compliment. En zijn van regelrechte invloed op je sexleven!

Eén file per stuk, of alle files tegelijk open
De vrouwen werd ook een spiegel voorgehouden. Mannen behandelen één file tegelijk. Eerst concentreren ze zich op de rol van Prins op het witte paard. Als ze de buit (jou) binnen hebben, gaat de file dicht, alles is geregeld, en storten ze zich op de volgende file: Werk en inkomen.
Vrouwen krijgen dan vaak het gevoel dat hij niet meer om haar geeft, omdat hij het niet meer laat blijken. De bloemen blijven achterwege, de knuffels ook, en wat doet zij? Zij vraagt: ‘Houd je nog wel van me?’ Zijn antwoord: ‘Natuurlijk, anders zat ik hier toch niet?’ Vrouwen, deal ermee, dit is hoe hij het doet. Bedelen heeft geen zin. Hij raakt van dit soort vragen gewoon volledig van de leg (want je geeft hem geen vertrouwen).

Man is soldeerbout, vrouw is oven
Zoals gezegd, knuffelen is dus niet hetzelfde als sex. Stapel illustreerde dit plastisch met de vergelijking van de soldeerbout en de oven. Een soldeerbout (de man) is in 2, 3 minuten op temperatuur, een oven (de vrouw) doet er minstens 10x zo lang over. Niets aan te doen, accepteer het, de beloning zal het waard zijn.

De moraal van dit verhaal: leef je in in de belevings- en gedachtenwereld van je partner. Accepteer dat hij of zij niet door dezelfde dingen gemotiveerd wordt als jij en communiceer met elkaar. Niets is zo triest als partners die de gesprekken met elkaar in hun eigen hoofd voeren en hun gedachten niet hardop naar de ander uitspreken…