De nieuwe geëmancipeerde vrouw is pro man. Ze wil én haar vrouwelijke eigenschappen benutten en gelijkheid met haar man. Zowel thuis als op de werkvloer. Maar hier en daar struikelen we dan toch nog over een probleem. Of wat sokken, speelgoed en kratjes boodschappen. Want dat met die eerlijke taakverdeling wil nog niet zo vlotten. Niet bij Bo thuis tenminste. Tijd voor een gesprek met Marc over timemanagement en ‘een leeg hoofd’. 

Hai Marc,
Ken je dat, je werkt een dagje thuis. Of een paar. Als ZZP-er doe je dat soort dingen. Je hebt een lange to-do-list en je bent er helemaal klaar voor. Dit gaat een productieve dag worden! Manlief kust je gedag en trekt de deur achter zich dicht. Hé, hij heeft zijn koffie nog niet op. En zijn ontbijtje half. Tenminste, de hele handel staat nog op de eettafel op de leuk geruite placemat. Terwijl toch eigenlijk de regel is dat ’s morgens in huize Bo iedereen even zijn eigen boeltje naar de keuken schuift. Een half uurtje later verdommen de kids het ook, dat schuiven. ‘Ja, maar jij bent toch thuis vandaag, mam, en ik moet nu écht weg hoor. Doei, lof joe.’

ZZP-er, thuiswerken en het huishouden

Mama thuis is synoniem aan ‘joepie, de huishoudster is er weer’. Ze gaan er totaal aan voorbij dat ik hier zit om te W.E.R.K.E.N. In mijn natste ZZP-droom, Marc, stap ik ’s morgens de deur uit, loop een paar straten door en ga een gezellig kantoortje binnen. Een kantoortje dat ik gehuurd heb zodat ik rustig mijn ding kan doen. Waarom ik dat niet doe? Geld besparing, maar ook omdat ik niet wil vluchten wanneer het even tegen zit. Nee, ze moeten leren dat het niet zo is dat wie het meest thuis, het meest doet. Lof joe 2 hoor, maar weet je wel hoeveel stukjes ik nog moet schrijven? 

Competenties en vaardigheden

Want is het leuke van thuiswerken niet dat je flexibel kunt omgaan met tijd, competenties en vaardigheden? En dan is het ook nog eens bewezen dat er productiever gewerkt wordt door thuiswerkers. Deels omdat ze niet willen dat er ook maar iemand denkt dat ze de strijk staan te doen – stel je voor – in plaats van meters maken, deels omdat thuiswerkers niet elke dag drie uur kwijt zijn om zich te verplaatsen van A naar B om daar te doen wat je thuis ook kunt? Wat in mijn geval neerkomt op een pc opstarten, inloggen en stukjes schrijven.

Maar eerlijk is eerlijk Marc, ik ben het meest creatief in een opgeruimde omgeving. Iets van opgeruimd huis, opgeruimd hoofd? Verdorie, waarom zien ze dat nu niet? Nu moet ik die vaat wel doen en, jahaaa, dan ruim ik ook meteen de kamer wel een beetje op. Ook al zijn het niet mijn spullen. Nou je zin? En als ik toch bezig ben haal ik wel even de boodschappen. Lief staat natuurlijk straks weer wél in de file en dan wordt het weer allemaal veel te laat en kan ik pas rond zeven beginnen met koken. Als ze maar niet denken dat ik morgen weer van alles van ze overneem. Morgen ben ik naar cursus. ‘Efficiënt orde op zaken stellen voor ZZP-ers.’

Groet, Bo

VOLGENS HEM

Hai Bo,
Wat een herkenbare dingen allemaal! Grappig dat ik zelf denk dat het alleen bij mij thuis zo gaat, maar nu lees ik dat het bij jou ook zo gaat. Ik bekijk het alleen vanaf de andere kant, als ‘man des huizes’. En die zorgt er toch voor dat er een belegde boterham gegeten kan worden? Of moet ik die zelf gaan kopen, smeren, beleggen en snijden? En daarna natuurlijk de vaat doen, en met de stofzuiger alle broodkruimels, hagelslag en andere ‘morsels’ opzuigen, en de vloer dweilen waar mijn dochter haar beker limonade heeft laten vallen, en het vaatdoekje en de handdoek verschonen, en ook direct een was draaien, en het toilet ontdoen van de remsporen, de zwemkleding van mijn kinderen uithangen die al 2 dagen in hun tassen zitten te broeien, en de… Oeps, sorry Bo, ik draaf een beetje door. Het gaat me al duizelen als ik hieraan denk. Ik geef het toe: hiervan zal ik niet gelukkig worden!

Taakverdeling tussen man en vrouw

En jij dus ook niet Bo! Er moet dus toch een eerlijke taakverdeling komen. En je hoofd moet ook leeg, anders kom je nooit in de buurt van je natste ZZP-droom. Zelf had ik ook altijd een pesthekel aan rotzooi en alles wat er rondslingerde op de grond, de tafel en het aanrecht. En dus had ik ook altijd de neiging mijn vrouw en de kinderen de schuld te geven dat ik niet aan de slag kon met het verwezenlijken van mijn eigen ZZP-droom. Een niet opgeruimd huis betekende dus een niet opgeruimde werkplek. Thuiswerken was op deze manier helemaal geen pretje. Maar wat kon ik hier nou zèlf aan doen? Het blijven opvullen van de huishoudelijke gaten bracht me steeds verder af van mijn droom. Het probleem was zo dus niet zichtbaar voor de andere huisgenoten. Dat was dus het probleem!

Problemen oplossen

Maar hoe kon ik nou toch mijn droom verwezenlijken? In ieder geval mijn kostbare tijd goed managen, mijn hoofd goed op orde brengen en houden en vooral: doen! Ik bedacht een slinks plan de campagne om dit allemaal naar mijn hand te zetten. Kaarsjes aan, flesje wijn erbij, relaxt muziekje en even zeggen dat ik niet per se uit ben op sex. En toen de situatie bespreekbaar gemaakt met de hoop dat mijn vrouw mijn problemen zou gaan oplossen, dus vooral de rommel opruimen. IJdele hoop…

Afspraak bij kaarslicht

Er werd wel eens wat opgeruimd, maar in mijn hoofd bleef het nog steeds een rotzooi. Opschrijven in een to-do-lijstje zou verlichting brengen. Niet dus! Deze lijst werd dagelijks langer en mijn ergernissen en frustraties groter! Zo kan ik toch nooit mijn ZZP-droom waarmaken? Toch maar de stoute schoenen aangetrokken en mijn vrouw aangesproken op de bij kaarslicht gemaakte afspraken. Haar reactie was veelzeggend. “Ja Marc, maar zo zijn we niet getrouwd! Toen we elkaar het Ja-woord gaven hebben we elkaar van alles beloofd. Ik gaf mijn zelfstandigheid op om mij te verbinden met jou. En als ik goed heb opgelet dan heb ik de ambtenaar van de burgerlijke stand niet de vraag horen stellen of ik jouw wettelijke huishoudster wilde zijn.”

Mindmap aan de muur

Het werd me duidelijk, Bo. Toen ik trouwde werd ik EZP’er: “Echtgenoot Zonder Personeel”. Mijn vrouw en ik werden heel creatief om de taken eerlijk te verdelen. De to DO lijsten werden ingewisseld voor een to BE bord, een whiteboard met de weekplanning kwam aan de muur, allerlei afspraken werden op een poster gezet, we gingen met mindmaps in de weer, ’s ochtends werd een huishoudoverleg ingelast.
Het bracht allemaal wel wat verbetering, maar de echte doorbraak kwam toen ik inzag dat ik ook op een andere manier naar de rotzooi kan kijken. Rotzooi, rommel, puinhoop en chaos zijn allemaal termen waar emotionele lading aan kleeft. Tegenwoordig kan ik het zien als spullen die op de grond, tafel of aanrecht liggen. That’s it! Nothing more, nothing less. Het werd heel overzichtelijk, vooral in mijn hoofd.
Wat denk je Bo, kunnen vrouwen en mannen gelijk zijn? Voor mij in ieder geval wel. Man en vrouw zijn allebei mens. Vergeet e man cipatie en e vrouw cipatie, het is e mens cipatie. Wil je efficiënt orde op zaken stellen? Vergeet die cursus en ga lekker genieten van een speciale Mama verwendag in de sauna: Zweten Zonder Papa’s, ook een soort natte ZZP-droom.

Wit lof, Marc

Marc Faber over Marc Faber
“Sinds
1965 kan ik de wereld en haar bewoners met mijn eigen zintuigen
waarnemen. Als klein kind begreep ik vaak niet waarom mensen bepaalde
dingen zeiden en deden. En dat intrigeert me nu nog steeds. Ik begeleid
kernkrachtige transformaties van mensen (Humanalytics) en organisaties (Biznalytics).

Life
is [L]ove, [I]nspiration, [F]reedom & [E]nlightenment.
Enjoy LIFE!!”

Deze week trouwde een Koreaanse man met een wit kussen. Op het kussen is de afbeelding te zien van zijn grote liefde Fate Testarossa, een karakter uit een Japanse tekenfilm. Wie denkt dat dit de enige weirdo is….

Kort huwelijk dankzij gezichtshaar
Een Arabische ambassadeur trouwde met zijn gesluierde vriendin en stapte daarna direct naar de rechtbank om het huwelijk te laten ontbinden. Reden: De echtgenote had veel gezichtshaar en was scheel. De man had zijn bruid slechts enkele malen ontmoet waarbij zij steeds een nikab, een sluier die het gehele lichaam bedekt, had gedragen.

Rare jongens, die Japanners
Een Japanner kreeg het voor elkaar te trouwen met een game personage. Zijn uitverkorene is een soort ‘tamagotchi’ uit een game waarin je een virtuele vriendin moet vertroetelen om haar tevreden te houden. Het huwelijk vond plaats in Guam. Daar bleek een ambtenaar gek genoeg om het huwelijk te voltrekken. Minpuntje voor de verliefde man: het huwelijk is niet rechtsgeldig.

Trouw tot in de dood
Een week voordat een 21-jarige vrouw zou gaan trouwen met haar 26-jarige vriend, werd zij in haar huis doodgestoken door twee inbrekers. Haar aanstaande man besloot de bruiloft alsnog door te laten gaan.. Hij deed zijn trouwgelofte alsnog voor zijn overleden vrouw, die gehuld in een trouwjurk in een kist lag.

Man trouwt hond
Om van een vloek af te komen trouwde in het zuiden van India een man met een zwerfhond.
De man was in de ban van een vloek sinds hij vijftien jaar geleden twee honden had omgebracht en hun lichamen aan een boom had opgehangen. Daarna waren zijn handen en benen verlamd geraakt. Volgens een astroloog zou hij genezen door de bruiloft.

Een slang van een vrouw
De 35-jarige Thaise boeddhist Khenkrukrung gaf zijn jawoord aan een python. Een waarzegger had gezegd dat hij spoedig een slang zou tegenkomen. Dit zou zijn vrouw van 653 jaar geleden zijn. Khenkrukrung kwam een slang tegen in een maïsveld en wist: dit is mijn vrouw! …

Sterk staaltje
De 37-jarige Erika La Tour Eiffel uit San Francisco trouwde in het bijzijn van enkele vrienden met de Eiffeltoren in Parijs. De vrouw had al een relatie met de Berlijnse Muur, tot ze haar hart verloor aan het Parijse stalen bouwwerk. Ze heeft haar achternaam wettelijk laten veranderen.

Super cougar
Op 29 september 2007 gaf in de Argentijnse provincie Santa Fé een 82-jarige vrouw haar ja-woord aan een 24-jarige man . Het is niet bekend of het koppel nog altijd samen is.

Een wereldster zijn is geen garantie om onzekerheid te overwinnen. Voel jij druk wanneer je moet presteren of raak je wel eens onzeker over je relatie? Geen nood. Zelfs in huize Depp komt het voor.

Johnny Depp bang dat Tim Burton zich voor hem zal schamen

‘Zal dit de productie worden waarin ik teleurstel?’ Depp stelde zichzelf serieus deze vraag toen hij wederom ging samenwerken met regisseur Tim Burton. Die twee hebben samen al zeven films gemaakt, maar dit zorgde juist voor de nodige druk. Kom nog maar eens met iets origineels. ‘Ik doe erg mijn best om met iets te komen wat hij niet eerder van mij gezien heeft. Eigenlijk probeer ik er gewoon voor te zorgen dat hij zich niet hoeft te schamen.’

Onzekere Vanessa Paradis tegen sexscene Johnny Depp met Angelina Jolie

Wie ook niet in verlegenheid gebracht wil worden is Vanessa Paradis, de vrouw van Johnny. Deze schone heeft wederom een contract binnen weten te slepen bij Karl Lagerfeld. Dat dit ook al geen reden is om onzekerheid te overwinnen, bewees Vanessa toen ze hoorde dat Johnny een film gaat maken met Angelina Jolie. In ‘The Toerist’ zouden de twee een sexscène moeten spelen. Vanessa is tegen. Ze heeft al twaalf jaar een liefdesrelatie plus hecht gezin met Johnny en wil dat graag zo houden. Geen kat op het spek dus voor Depp die op zoek mag naar een stand-in… En jij dacht dat jij onzeker was?

Je kunt het zo gek niet bedenken of er is een glossy over. Maar de Glossy Gerda van minister Gerda Verburg ging een stap te ver. Vinden collega’s. Wat vinden Bo en Ralph en wordt het niet eens tijd voor een Bo dan wel Ralph Glossy?

VROUW RELATIE
Heb jij hem al uit, Ralph. De Gerda? Hebben we een vrouw uit de politiek die het marketingtechnisch een beetje leuk en modern aanpakt, was het weer niet goed. Landbouwminister Gerda Verburg zou zichzelf verheerlijken met haar glossy ‘Gerda’. Echt niet, vindt ze zelf, want het gaat niet om haar. ‘We informeren hiermee 2 miljoen huishoudens over landbouw, natuur en voedselkwaliteit. Mensen snakken ernaar serieus genomen te worden.’ Daar kan toch niemand tegen zijn, dacht ik. Maar dat vinden haar collega’s wel. Want… de actie Gerda kost 400.000 euries, betaald door het ministerie. ‘Een koopje’, zei Gerda, en stopte haar glossy bij de Margriet en Libelle van vorige week.

Free publicity voor Gerda

Ik denk dat ze gewoon jaloers zijn. Of dat het commentaar onderdeel was van het marketingconcept. Free publicity. Want de Gerda is wel iets anders dan die suffe foldertjes die we normaal gesproken van de politiek onder onze neus krijgen. Als het – om reden van sufheid – al onder mijn neus komt. We moesten dus wel even goed geattendeerd worden. Kun jij je voorstellen dat ze zich in Den Haag druk maken over 400.000 euro? Dat is toch peanuts en hypocriet geneuzel in vergelijking met wat er zoal meer uit burgermans zak zo… hup, over de politieke en diplomatieke balk wordt gesmeten? Maar alles leuk en aardig, die Gerda moet wel een unicum blijven. Ik zit nu niet direct te wachten op een Jan-Peter, De Halsema, of de Roemer. Laat staan de debatten die daar dan weer over ontstaan vanwege de free publicity. Toch zou het niet verbazen wanneer ze er komen. Voor het menselijk gezicht, zeg maar. We moeten tenslotte gaan kiezen.

En wanneer de glossy dan toch gemeengoed gaat worden, wordt het niet eens tijd dat wij een menselijk gezicht krijgen, Ralph? Ben jij al toe aan de Glossy? Joep deed het al eens als grapje. Maar ik bedoel het serieus. Zou het niet fantastisch zijn, Ralph? Jij en ik bij de Libelle van volgende week?

Groet, Bo

Ha die Bo,
Margriet en Libelle, ik weet het niet, Bo. Ik heb weliswaar de leeftijd om te verkeren met vrouwen die zich verdiepen in tijdschriften met breipatronen er in. Maar mag ik even overslaan? Als ik een egoglossy zou mogen maken, dan niet een insteekvelletje. Dat wordt een prominent geval in de schappen, met mijn tronie er zo blakend en blozend mogelijk op, gefotosjopt en wel.
Natuurlijk. Dat wil ik. Ego. Streel mijn ego, mensen. We kunnen er lang of kort over praten, maar liever nog dan een glossy wil ik een reality soap. Ik hoef daar niets voor te kunnen, het is zelfs beter om niets te kunnen. Nieuwste reality sensatie uit Amerika: Jersey Shore. Over twintigers die in hun leven meer tijd doorbrengen voor de spiegel dan op school en hun werk bij elkaar. Ze kunnen tot tien tellen, is me verteld, maar daar blijft het bij.

Mannen vinden Linda leuk

Nee, dan de Gerda. Of de Ralph. Doe mij maar de ralphp.nl, da’s toch mijn artiestennaam. Ik kijk het af van Linda. Want Linda is echt leuk. Toch? Ja, dat vindt elke man, Linda is leuk. Ik hou van Linda. En van de Linda. De Linda, het is een merk geworden, het is geen egoglossy meer.

 Dus. Ja, Bo. Kun je dat regelen? Een egoglossy en een realityserie. Dan zet ik vast mijn glimlach aan en mijn verstand op nul. Oh nee. Juist niet. Ik moet de mensen wel serieus nemen.

En zij mij. Dus doe ‘m maar niet bij de Libelle.

Ralph

Ralph Ploeger over Ralph
‘Ik ben van negen maanden na de finale. Als Cruyff een paar keer had gescoord, was ik er misschien niet eens geweest. Ik ben forens en stukjesschrijver. Ik ben vader en ex. Gepromoveerd en geblesseerd. Ik ben van de woorden en voor de liefde. Van het denken en van het doen. En soms, als buiten de zon schijnt en mijn krullen mooi doet glanzen, dan lijkt het net of ik een zorgeloze beachboy ben. En dat geeft niks…’
Je vindt Ralph ook op www.ralphp.nl 

Bo las een artikel over kleine condooms en had direct haar bedenkingen. Een mooi moment om het met Ralph te hebben over hotshots, sex om sex en voetbalplaatjes.

Oké Ralph,
ik ben in shock. Je kent het economische principe van de markt, niet? Markt is de plaats waar vraag en aanbod samen komen. Dan begrijp je meteen wat er mis is met TellSell, die hebben een aanbod en gaan vervolgens ook zelf de vraag creëren. Goed beschouwd is TellSell zélf het product, want de mensheid slash markt heeft wel een enorme behoefte aan niets zeggende shit die toch een beetje lekker vult. Hoe kom je anders de dag door?

Kleine condooms

En daarmee ben ik bij het bruggetje naar waarover ik in shock ben. Er blijkt behoefte te zijn aan kleinere condooms. En niet wegens inkrimping van de handel, nee, vanwege de toename van 12-jarige jongens die seksueel actief zijn. En dan gaat het dus niet over wat rommelen met de ochtenderectie en solo-experimenten onder de douche. Nee, Ralph, er zijn jongens van twaalf die hun piemeltje weten te slijten aan meisjes. En ga me nu niet vertellen dat ik geen piemeltje mag zeggen. Met volwaardig volgroeide exemplaren hadden de bestaande condooms namelijk gewoon gepast.

15 seconds of fame met de hotshot 

Waarom ik door dit bericht van mijn à propos ben, komt natuurlijk door mijn eigen projectie. Sex voor zulke jonge kinderen lijkt me buitengewoon ongezond. En dan van het ongezonde soort dat niet op te lossen is met een condoom. Best goed hoor, die hotshots – zoals de mini’s heten – want wanneer ze het dan toch doen, dan maar safe. Want, zo lees ik bij het artikel, de jongens doen hun ding, maar hebben verder nog geen enkel verantwoordelijkheidsgevoel. Nee dahaaa….Die gaan na hun 15 seconds of fame – meer kan het toch niet zijn – linea recta naar Albert Heijn om nieuwe voetbalplaatjes te scoren voor hun plakalbum.

Sex om de sex 

My Goodness Ralph, kinderen van twaalf doen de Cito. Sommigen zijn nog aan het wisselen, ze komen op skates naar school en kijken naar Huis Anubis in plaats van TellSell. En daarom, Ralph, is sex hebben met iemand anders op de leeftijd van 12 nog geen goed idee. Want het gaat bij de genoemde groep echt om sex om de sex. Niet om het experiment, niet om wat stiekem gerommel en anatomische ontdekkingsreizen. Het gaat om een vervlakking en een geestelijke armoede die ik niet wil. Want intimiteit kruipt vanuit het kruis omhoog en gaat in je hoofd zitten. Zeker bij meisjes. Wanneer je nog maar net de tafels van buiten kent, hoe kun je dan in ’s hemelsnaam al omgaan met de emotionele impact en complexiteit van intimiteit? Jij hebt dochters Ralph, ik ook. Maak jij je zorgen?

Groet, Bo

Ha die Bo,
Maak ik me zorgen? Het is een vraag van ouders, van alle tijden. Ik kondig je een antwoord met een omweg aan. Hij begint op de bank bij mijn lief, die een dochter van 14 heeft. En een zoon van 11, maar daarover later meer. Ze vertelde dat ze na school de stad in was geweest. Daar kwam ze Arie Boomsma tegen. “Mijn god wat is die mooi!” zei ze. Mooi. Een mooie man. Zo ook de mannen in die reclame voor Jilzz. Je kent de reclame niet, Bo? Dat kan kloppen. Hij lijkt gemaakt voor veertienjarige meisjes. Die mannen ‘mooi’ vinden. Ik vind het vertederend, en natuurlijk weet ik dat ze in bijzijn van haar vriendinnen andere teksten zal laten horen. Maar in een steegje met een hotshot?

Sex is overal   

Sex is overal. Het gesprek over Arie hadden we terwijl zij MSN’de met negen vriendinnen, ik een tijdschrift las, en mijn lief oude brieven las, een doos vol. Ze schreef met eindeloos veel vriendinnen, en met haar moeder. “Mijn god waarom mailden jullie niet gewoon?” zuchtte dochter, bij het zien van de stapel. Uitleggen dat mail niet bestond, net als internet, sms’jes, mobiele telefoons en homecomputers in het algemeen, dat is dus onmogelijk. Het is als uitleggen dat water vroeger niet nat was: ze geloven het niet. En als ze het al geloven, snappen ze niet wat wij, arme zielen, dan deden, in onze grotjes op onze berenvelletjes. Maar het interesseert ze niet, want ze hebben geen referentiekader. Hun referentiekader is informatie, die stroomt, continu. In dat referentiekader speelt seks een belangrijke rol, net als seksualisering, grofheid, en geestelijke laagvlaktes. Maar ja, daar zijn het pubers voor hè. Waren wij heel anders?

Maatschappelijke trend

Dus. Zolang de 11-jarige van mijn lief blij aan de keukentafel vertelt dat hij verliefd is op een meisje uit zijn klas, en nu schuin tegenover haar in de klas zit, en dat dat spannend is, maak ik me geen zorgen. Niet om informatie die overal is, niet om jongetjes die te vroeg met seks beginnen en meisjes die daar net zo vroeg aan mee doen. Die zijn van alle tijden. Ze zijn er nu wat meer en dat is logisch: ze komen er eerder mee in aanraking. Dus op ons, de opvoeders, rust de schone taak om ze de weg te laten zien. Want zeg zelf, geestelijke armoede, da’s geen maatschappelijke trend, geestelijke ontwikkeling, daar zijn we zelf bij.

Mijn plannen? Geen. Ik blijf doen wat ik nu ook doe: ik kijk naar ze, beluister hun vragen en zie hun wensen. En dan probeer ik ze wat context te geven, zodat ze niet verzuipen in onze informatiemaatschappij en meningendemocratie. En dan komt het aan op vertrouwen.
Is opvoeden niet een oneindige oefening in loslaten, Bo? Die wil, die durf, zit in mij. Dus het is simpel. Mezelf vertrouwen is mijn kinderen vertrouwen.

Sterkte, Bo. We zullen het nodig hebben.
Ralph

Ralph Ploeger over Ralph
‘Ik ben van negen maanden na de finale. Als Cruyff een paar keer had gescoord, was ik er misschien niet eens geweest. Ik ben forens en stukjesschrijver. Ik ben vader en ex. Gepromoveerd en geblesseerd. Ik ben van de woorden en voor de liefde. Van het denken en van het doen. En soms, als buiten de zon schijnt en mijn krullen mooi doet glanzen, dan lijkt het net of ik een zorgeloze beachboy ben. En dat geeft niks…’
Je vindt Ralph ook op www.ralphp.nl