Dat poker razendpopulair is, daar lijkt geen twijfel over mogelijk. Poker heeft de laatste jaren al menige rage weten te overleven en kent wereldwijd nog altijd een groeiend aantal spelers. Hollywood celebrities als Ben Affleck, James Woods en Tobey Maguire wisten in het verleden miljoenen aan prijzengeld in de wacht te slepen met pokergames. Laura Prepon, Shannon Elizabeth en onze eigen Fatima Moreiro de Melo hebben bewezen dat vrouwen een geduchte concurrent zijn als het op poker aankomt. Een interessante vraag die hierbij ontstaat is of poker een mannen- of vrouwenspel is. Nog altijd zijn er meer mannen dan vrouwen die dit spel spelen, maar misschien beschikken vrouwen juist wel meer over de specifieke eigenschappen die voor dit spel zo belangrijk zijn.

Instroom van vrouwen in het pokerspel

In tegenstelling tot vroeger zie je tegenwoordig steeds meer vrouwen aan de pokertafel. Voorheen werd de pokerwereld voornamelijk gerund door mannen. De instroom van vrouwen heeft zeker een nieuwe spelbeleving veroorzaakt. Waar mannen over het algemeen globaler denken, gefocust zijn op resultaten, status, macht en het bereiken van doelen, zijn vrouwen meer gericht op communicatie en onderlinge relaties. Al deze elementen komen terug in een spel als Texas Holdem Poker en wanneer er een goede man-vrouw verhouding aan de pokertafel is, dan zorgt dit voor een interessante wisselwerking.

Pokerstrategie man/vrouw

De spelstijl van mannen verschilt bijvoorbeeld van die van vrouwen. Hoewel de basis van het spel op een zelfde manier gespeeld wordt, zetten vrouwen vaak andere strategieën in. Bluffen, het maskeren van zwakke startkaarten door middel van een hoge inzet, is een van die methodes waar vrouwen niet vies van zijn. Daarnaast verkeren vrouwen in de positie om gebruik te maken van onconventionele strategieën om de aandacht van mannelijke spelers af te leiden. Uitdagende kleding bijvoorbeeld, of een subtiele flirt aan de pokertafel zijn tactieken waar dames gretig gebruik van maken. Anderzijds vinden mannen het juist lastig om grip te krijgen op hun vrouwelijke tegenstanders omdat ze het enkel moeten hebben van spelstrategieën.

Risico’s nemen in het pokerspel

Mannen lijken, in tegenstelling tot vrouwen, ook vaker geneigd om grote risico’s te nemen in het spel. Waar vrouwen voorzichtig inzetten, hebben mannen de drang om voor het grote geld te gaan en lopen hierdoor statistisch gezien ook een grotere kans op verlies. Hoewel poker een spel is waarbij naast strategie ook geluk een grote rol speelt, lijken vrouwen meer oog te hebben voor deze risico’s. Anderzijds zijn lef en het houden van overzicht over het spel juist belangrijke eigenschappen van mannen, die bij poker ook noodzakelijk zijn om succesvol te zijn.

De waarheid ligt in het midden…

Al met al lijkt het antwoord op de vraag of poker een vrouwen- of mannenspel is dus ergens in het midden te liggen. Beide geslachten beschikken over eigenschappen die waardevol zijn aan de pokertafel en daarnaast houden ze er ieder hun eigen strategieën op na. Hoewel poker nog steeds een spel voor de heren lijkt te zijn, weten de dames in ieder geval aardig hun mannetje te staan.

Ik hoor net op de radio dat 1 op de 10 mensen in Nederland zich ernstig eenzaam voelt. Dat betekent dat ze op een vragenlijst van 11 vragen, minstens 9 vragen negatief beantwoorden. Vragen als ‘Ik heb genoeg echte goede vrienden’ en ‘ik voel me thuis bij de mensen om mij heen.’ Schokkend, zeker als je bedenkt dat een percentage van 20 zich matig eenzaam voelt. Samen dus 30% eenzame mensen!

Sociale contacten

Annie Lennox zong in ‘Loneliness‘: ‘Loneliness is a place that I know well, It’s the distance between us and the space inside ourselves’. Je kunt heel eenzaam zijn binnen in jezelf, omdat niemand je begrijpt, omdat je liefdesverdriet hebt of iemand zo vreselijk mist. Maar je kunt ook eenzaam zijn omdat je de broodnodige sociale contacten mist. Dit is de eenzaamheid waarop de Week van de Eenzaamheid zich richt. Sociale contacten zijn essentieel voor het welbevinden van mensen. Onderzoek toont aan dat sociale contacten heel belangrijk zijn om je verbonden te voelen met anderen, geworteld te zijn in de samenleving en zich gewaardeerd te voelen. Uit onderzoek van de Erasmus Universiteit naar gelukkig ouder worden blijkt dat ouderen die meer tijd besteden aan activiteiten in de sociale, fysieke en cognitieve sfeer zich substantieel gelukkiger voelen dan ouderen die meer tijd besteden aan rusten of aan huishoudelijke taken. Eropuit lijkt dus het devies. Maar wat als je door ziekte of gebreken niet zo mobiel bent? Dan moet de samenleving dus naar jou toe.

Verwachting

Op eenzaamheid rust een taboe. Er is geen contact en de mensen om de eenzame persoon heen weten niet hoe ze daarmee om moeten gaan. Gewoon op iemand afstappen is lastig, vaak verliezen de eenzamen ook de sociale vaardigheden om een goed gesprek op gang te brengen of om te genieten. Nogal logisch als je je eenzaam voelt. De meeste kans maken mensen die toch al contact hebben, zoals (verre) familie, vrijwilligers, mantelzorgers, buren en buurtgenoten.

Doen we er wat aan?

Wat nu als we eens afspreken deze week, maar ook al de weken daarna eens goed om ons heen te kijken. En dan een hand uit te steken, even een kopje koffie te gaan drinken, of met het hondje lopen, een boodschap met iemand doen of een kaartje sturen. Alles is goed. En denk ook aan de mensen die eenzaam zijn, maar niet alleen. Je kunt in een relatie ook behoorlijk eenzaam zijn. Roxy Music zong het al: ‘Loneliness is a crowded room‘. 

Wanneer je iemand moet missen die je lief is, kan de pijn je soms fysiek overvallen. Is dat een chemisch proces, een psychologisch proces of is het gewoon de keerzijde van heel veel van iemand houden? De grote Van Dale geeft een te simpele uitleg van het fenomeen: het niet aanwezig zijn. Maar iedereen die wel eens iemand gemist heeft, weet dat er meer aan de hand is, je kunt letterlijk misselijk zijn van het missen. Je wilt bij de ander zijn, met hem of haar kunnen praten of kunnen aanraken.

Ik mis je

Je kunt iemand missen die aan de andere kant van de wereld zit, maar ook iemand die slechts een paar straten verderop woont. Sterker nog, het is zelfs mogelijk een ander te missen die nog aanwezig is. Dat laatste gebeurt bijvoorbeeld als een vriendin erg verandert (‘Ik mis de Els van vroeger’), of als je partner heel afstandelijk doet (‘Ik kan hem niet meer bereiken’). Sommige mensen lijden zo erg onder het gemis van een ander dat ze zich ook fysiek rot voelen. Lees verder op het blog van Marte van Santen…

Wie is Marte?

Journalist, schrijver en hoofdredacteur van het magazine van ouderenbond ANBO.