Vandaag schrijf ik mijn blog vanaf mijn wintersportadres, en dat terwijl ik twijfelde of ik deze week überhaupt iets zou schrijven. Hier in Oostenrijk heb ik een gezellige dame (28) ontmoet en dat is mijn aanleiding om toch te schrijven. Ze heet Lena en komt uit een klein dorpje in Zuid-Duitsland tegen de Tsjechische grens.

Heeft u misschien een zonnebril (vuurtje) voor mij?

Lena stapte maandagochtend bij mij in de lift, alleen en op weg naar boven. Ook ik was alleen want mijn maatjes lagen nog op één oor. Je mag raden waarom. De tocht omhoog duurt ongeveer tien minuten en we waren halverwege toen Lena erachter kwam dat ze haar zonnebril vergeten was. Ze zou terug moeten en wij raakten in gesprek. Aangezien Lena op mij betrouwbaar overkwam, bood ik haar mijn sneeuwbril aan. Zelf heb ik nog een gewone zonnebril en het bleek dat ze twee appartementen bij mij vandaan zit dus, ach. Dit gebaar waardeerde Lena zo enorm dat er een heel mooie lieve glimlach op haar gezicht kwam. Vlak daarvoor was het mij nog niet opgevallen hoe mooi ze eigenlijk is.

Duits en Nederlanders

Mijn Duits is iets beter dan dat van de gemiddelde Nederlander, en veel beter dan dat van Louis van Gaal. Louis moet opstappen omdat zijn clubje niet best heeft gepresteerd. Lena haalde zijn Duitse spraakvaardigheid aan, met direct er achteraan het compliment dat de meeste Nederlanders zo goed Duits spreken. Wel had ze een totaal ander beeld van Nederlanders dan de ervaring die ze nu met mij had. Het kwam erop neer dat ik zo attent, aardig en zo anders dan verwacht was. Ik geef eerlijk toe, dat na haar oprechte glimlach, ik ook wel erg mijn best deed om in een goed straatje bij haar te komen. Boven stelde ze voor de ochtend samen te gaan skiën. ’s Middags zou haar moeder naar boven komen en die kon dan mooi haar zonnebril meenemen.

Mooie (schoon)moeder

We hadden veel lol ’s morgens en na een valpartijtje (ik duwde haar opzettelijk om) lagen we al snel te zoenen in de sneeuw. Toen haar moeder ’s middags boven kwam, besloten we gezamenlijk te lunchen. En wàt een goed geconserveerde vrouw is Lena’s moeder (46) zeg, wow! Je moet natuurlijk altijd even kijken hoe de moeder eruit ziet. Mocht je samen ooit oud willen worden, nietwaar? Ze kwam helemaal niet als het prototype schoonmoeder op mij over en het klikte ook met haar. Uiteraard complimenteerde ik deze MILF met haar uitstraling en zij flirtte terug.

Als de kat van huis is…..

Lena’s ouders hebben een druk bezocht restaurant en haar vader geeft niets om wintersport, dus bleef hij thuis om de zaak draaiende te houden. Ondertussen kreeg ik de indruk dat moeders meer in de ski-instructeurs was geïnteresseerd dan in het skiën. Ze zette de bloemetjes aardig buiten.

Bij aankoop van een dochter, krijg je…..

Vanmorgen was Lena naar het dorp om brood te halen. We zouden samen ontbijten. Moeders deed open in haar badjas. Haar welgevormde rondingen kon je niet bepaald missen. Voordat ik het wist zoende ze me op mijn mond en haar badjas viel open. Eigenlijk heb ik me niet verzet toen ze me aanrandde. Ik stond perplex, en dat terwijl ik heus wel iets gewend ben. Lena weet nergens van en we hebben wel de hele dag geskied met z’n drieën. Eerlijk gezegd zou ik niet weten wie ik zou kiezen wanneer ze me voor het blok zouden zetten…

Wie is Floris Deun?

Hoi, ik ben Floris (42) en ik ben gepassioneerd wanneer het schrijven en spelen met taal betreft. Mij werd gevraagd nu en dan een stukje te schrijven voor manoman in 2011. Ach, waarom niet? Vind je het (n)iets, laat het me dan gerust weten, via floris.deun@hotmail.com. Groeten Floris.

Wie doet het niet, denken aan hoe alles vroeger was, en dat nu alles zo is veranderd? Konden we de tijd maar terugdraaien, alles herbeleven, of beter, gewoon overdoen met de kennis van nu en de leeftijd van toen! Kortom, fouten van vroeger zouden wij niet meer maken. Te mooi om waar te zijn Toch denk ik dat menigeen aan die tijd van toen terugdenkt met een grote smile op het gezicht.

Zwemmen

Vroeger ging ik altijd op zaterdag zwemmen met een vriendje. Zwemmen was geweldig! Je kon ongegeneerd naar de rondingen van meisjes kijken. Als je geluk had kon je met een stel meisjes stoeien en tijdens het stoeien “per ongeluk” en “ongemerkt” lichaamsdelen aanraken waar je anders vanaf moest blijven…
Het eerste vriendinnetje dat ik echt zoende leerde ik in het zwembad kennen en uiteraard was ik tot over mijn oren verliefd op haar. Ik was 15 jaar oud. Maar zij maakte het uit, au! Na haar volgden uiteraard meer meisjes. Soms was ik het, soms was zij het die de relatie stopte. Een mooie tijd, veel gebroken harten, vaak mijn hart, mooie herinneringen.

Weer zwemmen

Vroeger ging ik iedere zaterdag, maar het was inmiddels zeker tien jaar geleden dat ik voor het laatst in een zwembad zwom. Uiteraard zwem ik – stoere man die ik ben – wel in meren, rivieren en vooral op zee. Mijn dochtertje van vijf heeft alweer een tijdje zwemles en afgelopen zaterdag besloot ik eens met haar te gaan zwemmen. Ze is dol op het zwembad en nog meer van onder water zwemmen. Wat je niet van mij weet, is dat ook ik eigenlijk altijd onder water verblijf in een zwembad. Heerlijk. Dat heeft ze dus van mij. Annelotte genoot met volle teugen. Gelukkig blijft ze al goed drijven en komt ze goed vooruit zonder drijvertjes et cetera.

Herhaling

In eerste instantie viel het mij niet op maar het zwembad was voor de helft gevuld met tieners. Tieners, zoals ik er zelf ook één was, ooit! Hun gedrag was niet slechter, beter of anders. Sterker nog, zij gedroegen zich zoals ik mezelf indertijd gedroeg. Stoeiend met de meisjes. Door mijn ervaringen uit het verleden viel het me wel op, en dat was het enige verschil, dat de meisjes wel degelijk doorhadden wanneer een jongen tijdens het stoeien “per ongeluk”…

Goede raad

Ach, wat was ik naïef, toen ik 15 was. Het kwam heel eventjes in me op om die gastjes van enkele ongevraagde, handige versiertips te voorzien, Maar ik bedacht me. Immers, luisterde ik ooit naar het advies van veel te oude knarren, toen ik hun leeftijd had? Natuurlijk niet! Daar zat ik toch niet op te wachten? Nee, de hormonen gierden toen door de lucht en mijn lijf. Door schade, schande, vallen, opstaan, neus stoten, et cetera ben ik geworden wie ik ben. Dus nu hield ik mijn goede raad voor me. Laat ze hun neus maar stoten, laat ze maar leren, laat ze eens verdrietig of gelukkig zijn, toch! Met de kennis en inzichten van nu zou ik best weer 15 willen zijn. Maar ja, wie wil dat niet?

Even voorstellen: Harry Vonk

Mijn
naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te benoemen om
een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het leuk om
gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel. Verder ben
ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om ons heen
gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien. Daarom ga
ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die mij
opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen al
meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren,
mailt naar harry.vonk@hotmail.com