Een wereldster zijn is geen garantie om onzekerheid te overwinnen. Voel jij druk wanneer je moet presteren of raak je wel eens onzeker over je relatie? Geen nood. Zelfs in huize Depp komt het voor.

Johnny Depp bang dat Tim Burton zich voor hem zal schamen

‘Zal dit de productie worden waarin ik teleurstel?’ Depp stelde zichzelf serieus deze vraag toen hij wederom ging samenwerken met regisseur Tim Burton. Die twee hebben samen al zeven films gemaakt, maar dit zorgde juist voor de nodige druk. Kom nog maar eens met iets origineels. ‘Ik doe erg mijn best om met iets te komen wat hij niet eerder van mij gezien heeft. Eigenlijk probeer ik er gewoon voor te zorgen dat hij zich niet hoeft te schamen.’

Onzekere Vanessa Paradis tegen sexscene Johnny Depp met Angelina Jolie

Wie ook niet in verlegenheid gebracht wil worden is Vanessa Paradis, de vrouw van Johnny. Deze schone heeft wederom een contract binnen weten te slepen bij Karl Lagerfeld. Dat dit ook al geen reden is om onzekerheid te overwinnen, bewees Vanessa toen ze hoorde dat Johnny een film gaat maken met Angelina Jolie. In ‘The Toerist’ zouden de twee een sexscène moeten spelen. Vanessa is tegen. Ze heeft al twaalf jaar een liefdesrelatie plus hecht gezin met Johnny en wil dat graag zo houden. Geen kat op het spek dus voor Depp die op zoek mag naar een stand-in… En jij dacht dat jij onzeker was?

Je kunt het zo gek niet bedenken of er is een glossy over. Maar de Glossy Gerda van minister Gerda Verburg ging een stap te ver. Vinden collega’s. Wat vinden Bo en Ralph en wordt het niet eens tijd voor een Bo dan wel Ralph Glossy?

VROUW RELATIE
Heb jij hem al uit, Ralph. De Gerda? Hebben we een vrouw uit de politiek die het marketingtechnisch een beetje leuk en modern aanpakt, was het weer niet goed. Landbouwminister Gerda Verburg zou zichzelf verheerlijken met haar glossy ‘Gerda’. Echt niet, vindt ze zelf, want het gaat niet om haar. ‘We informeren hiermee 2 miljoen huishoudens over landbouw, natuur en voedselkwaliteit. Mensen snakken ernaar serieus genomen te worden.’ Daar kan toch niemand tegen zijn, dacht ik. Maar dat vinden haar collega’s wel. Want… de actie Gerda kost 400.000 euries, betaald door het ministerie. ‘Een koopje’, zei Gerda, en stopte haar glossy bij de Margriet en Libelle van vorige week.

Free publicity voor Gerda

Ik denk dat ze gewoon jaloers zijn. Of dat het commentaar onderdeel was van het marketingconcept. Free publicity. Want de Gerda is wel iets anders dan die suffe foldertjes die we normaal gesproken van de politiek onder onze neus krijgen. Als het – om reden van sufheid – al onder mijn neus komt. We moesten dus wel even goed geattendeerd worden. Kun jij je voorstellen dat ze zich in Den Haag druk maken over 400.000 euro? Dat is toch peanuts en hypocriet geneuzel in vergelijking met wat er zoal meer uit burgermans zak zo… hup, over de politieke en diplomatieke balk wordt gesmeten? Maar alles leuk en aardig, die Gerda moet wel een unicum blijven. Ik zit nu niet direct te wachten op een Jan-Peter, De Halsema, of de Roemer. Laat staan de debatten die daar dan weer over ontstaan vanwege de free publicity. Toch zou het niet verbazen wanneer ze er komen. Voor het menselijk gezicht, zeg maar. We moeten tenslotte gaan kiezen.

En wanneer de glossy dan toch gemeengoed gaat worden, wordt het niet eens tijd dat wij een menselijk gezicht krijgen, Ralph? Ben jij al toe aan de Glossy? Joep deed het al eens als grapje. Maar ik bedoel het serieus. Zou het niet fantastisch zijn, Ralph? Jij en ik bij de Libelle van volgende week?

Groet, Bo

Ha die Bo,
Margriet en Libelle, ik weet het niet, Bo. Ik heb weliswaar de leeftijd om te verkeren met vrouwen die zich verdiepen in tijdschriften met breipatronen er in. Maar mag ik even overslaan? Als ik een egoglossy zou mogen maken, dan niet een insteekvelletje. Dat wordt een prominent geval in de schappen, met mijn tronie er zo blakend en blozend mogelijk op, gefotosjopt en wel.
Natuurlijk. Dat wil ik. Ego. Streel mijn ego, mensen. We kunnen er lang of kort over praten, maar liever nog dan een glossy wil ik een reality soap. Ik hoef daar niets voor te kunnen, het is zelfs beter om niets te kunnen. Nieuwste reality sensatie uit Amerika: Jersey Shore. Over twintigers die in hun leven meer tijd doorbrengen voor de spiegel dan op school en hun werk bij elkaar. Ze kunnen tot tien tellen, is me verteld, maar daar blijft het bij.

Mannen vinden Linda leuk

Nee, dan de Gerda. Of de Ralph. Doe mij maar de ralphp.nl, da’s toch mijn artiestennaam. Ik kijk het af van Linda. Want Linda is echt leuk. Toch? Ja, dat vindt elke man, Linda is leuk. Ik hou van Linda. En van de Linda. De Linda, het is een merk geworden, het is geen egoglossy meer.

 Dus. Ja, Bo. Kun je dat regelen? Een egoglossy en een realityserie. Dan zet ik vast mijn glimlach aan en mijn verstand op nul. Oh nee. Juist niet. Ik moet de mensen wel serieus nemen.

En zij mij. Dus doe ‘m maar niet bij de Libelle.

Ralph

Ralph Ploeger over Ralph
‘Ik ben van negen maanden na de finale. Als Cruyff een paar keer had gescoord, was ik er misschien niet eens geweest. Ik ben forens en stukjesschrijver. Ik ben vader en ex. Gepromoveerd en geblesseerd. Ik ben van de woorden en voor de liefde. Van het denken en van het doen. En soms, als buiten de zon schijnt en mijn krullen mooi doet glanzen, dan lijkt het net of ik een zorgeloze beachboy ben. En dat geeft niks…’
Je vindt Ralph ook op www.ralphp.nl 

 

Bo las een artikel over kleine condooms en had direct haar bedenkingen. Een mooi moment om het met Ralph te hebben over hotshots, sex om sex en voetbalplaatjes.

Oké Ralph,
ik ben in shock. Je kent het economische principe van de markt, niet? Markt is de plaats waar vraag en aanbod samen komen. Dan begrijp je meteen wat er mis is met TellSell, die hebben een aanbod en gaan vervolgens ook zelf de vraag creëren. Goed beschouwd is TellSell zélf het product, want de mensheid slash markt heeft wel een enorme behoefte aan niets zeggende shit die toch een beetje lekker vult. Hoe kom je anders de dag door?

Kleine condooms

En daarmee ben ik bij het bruggetje naar waarover ik in shock ben. Er blijkt behoefte te zijn aan kleinere condooms. En niet wegens inkrimping van de handel, nee, vanwege de toename van 12-jarige jongens die seksueel actief zijn. En dan gaat het dus niet over wat rommelen met de ochtenderectie en solo-experimenten onder de douche. Nee, Ralph, er zijn jongens van twaalf die hun piemeltje weten te slijten aan meisjes. En ga me nu niet vertellen dat ik geen piemeltje mag zeggen. Met volwaardig volgroeide exemplaren hadden de bestaande condooms namelijk gewoon gepast.

15 seconds of fame met de hotshot 

Waarom ik door dit bericht van mijn à propos ben, komt natuurlijk door mijn eigen projectie. Sex voor zulke jonge kinderen lijkt me buitengewoon ongezond. En dan van het ongezonde soort dat niet op te lossen is met een condoom. Best goed hoor, die hotshots – zoals de mini’s heten – want wanneer ze het dan toch doen, dan maar safe. Want, zo lees ik bij het artikel, de jongens doen hun ding, maar hebben verder nog geen enkel verantwoordelijkheidsgevoel. Nee dahaaa….Die gaan na hun 15 seconds of fame – meer kan het toch niet zijn – linea recta naar Albert Heijn om nieuwe voetbalplaatjes te scoren voor hun plakalbum.

Sex om de sex 

My Goodness Ralph, kinderen van twaalf doen de Cito. Sommigen zijn nog aan het wisselen, ze komen op skates naar school en kijken naar Huis Anubis in plaats van TellSell. En daarom, Ralph, is sex hebben met iemand anders op de leeftijd van 12 nog geen goed idee. Want het gaat bij de genoemde groep echt om sex om de sex. Niet om het experiment, niet om wat stiekem gerommel en anatomische ontdekkingsreizen. Het gaat om een vervlakking en een geestelijke armoede die ik niet wil. Want intimiteit kruipt vanuit het kruis omhoog en gaat in je hoofd zitten. Zeker bij meisjes. Wanneer je nog maar net de tafels van buiten kent, hoe kun je dan in ’s hemelsnaam al omgaan met de emotionele impact en complexiteit van intimiteit? Jij hebt dochters Ralph, ik ook. Maak jij je zorgen?

Groet, Bo

Ha die Bo,
Maak ik me zorgen? Het is een vraag van ouders, van alle tijden. Ik kondig je een antwoord met een omweg aan. Hij begint op de bank bij mijn lief, die een dochter van 14 heeft. En een zoon van 11, maar daarover later meer. Ze vertelde dat ze na school de stad in was geweest. Daar kwam ze Arie Boomsma tegen. “Mijn god wat is die mooi!” zei ze. Mooi. Een mooie man. Zo ook de mannen in die reclame voor Jilzz. Je kent de reclame niet, Bo? Dat kan kloppen. Hij lijkt gemaakt voor veertienjarige meisjes. Die mannen ‘mooi’ vinden. Ik vind het vertederend, en natuurlijk weet ik dat ze in bijzijn van haar vriendinnen andere teksten zal laten horen. Maar in een steegje met een hotshot?

Sex is overal   

Sex is overal. Het gesprek over Arie hadden we terwijl zij MSN’de met negen vriendinnen, ik een tijdschrift las, en mijn lief oude brieven las, een doos vol. Ze schreef met eindeloos veel vriendinnen, en met haar moeder. “Mijn god waarom mailden jullie niet gewoon?” zuchtte dochter, bij het zien van de stapel. Uitleggen dat mail niet bestond, net als internet, sms’jes, mobiele telefoons en homecomputers in het algemeen, dat is dus onmogelijk. Het is als uitleggen dat water vroeger niet nat was: ze geloven het niet. En als ze het al geloven, snappen ze niet wat wij, arme zielen, dan deden, in onze grotjes op onze berenvelletjes. Maar het interesseert ze niet, want ze hebben geen referentiekader. Hun referentiekader is informatie, die stroomt, continu. In dat referentiekader speelt seks een belangrijke rol, net als seksualisering, grofheid, en geestelijke laagvlaktes. Maar ja, daar zijn het pubers voor hè. Waren wij heel anders?

Maatschappelijke trend

Dus. Zolang de 11-jarige van mijn lief blij aan de keukentafel vertelt dat hij verliefd is op een meisje uit zijn klas, en nu schuin tegenover haar in de klas zit, en dat dat spannend is, maak ik me geen zorgen. Niet om informatie die overal is, niet om jongetjes die te vroeg met seks beginnen en meisjes die daar net zo vroeg aan mee doen. Die zijn van alle tijden. Ze zijn er nu wat meer en dat is logisch: ze komen er eerder mee in aanraking. Dus op ons, de opvoeders, rust de schone taak om ze de weg te laten zien. Want zeg zelf, geestelijke armoede, da’s geen maatschappelijke trend, geestelijke ontwikkeling, daar zijn we zelf bij.

Mijn plannen? Geen. Ik blijf doen wat ik nu ook doe: ik kijk naar ze, beluister hun vragen en zie hun wensen. En dan probeer ik ze wat context te geven, zodat ze niet verzuipen in onze informatiemaatschappij en meningendemocratie. En dan komt het aan op vertrouwen.
Is opvoeden niet een oneindige oefening in loslaten, Bo? Die wil, die durf, zit in mij. Dus het is simpel. Mezelf vertrouwen is mijn kinderen vertrouwen.

Sterkte, Bo. We zullen het nodig hebben.
Ralph

Ralph Ploeger over Ralph
‘Ik ben van negen maanden na de finale. Als Cruyff een paar keer had gescoord, was ik er misschien niet eens geweest. Ik ben forens en stukjesschrijver. Ik ben vader en ex. Gepromoveerd en geblesseerd. Ik ben van de woorden en voor de liefde. Van het denken en van het doen. En soms, als buiten de zon schijnt en mijn krullen mooi doet glanzen, dan lijkt het net of ik een zorgeloze beachboy ben. En dat geeft niks…’
Je vindt Ralph ook op www.ralphp.nl

 

Wat is schoonheid nu precies? De Britse filosoof Roger Scruton deed een heel boek over die vraag. Zijn eindconclusie is niet zo verrassend. Iedereen houdt er zijn eigen definitie op na. Ben jij er al uit wat voor jou het toppunt is van uiterlijke schoonheid?

Hai Marc,
Soms vraag ik me van die dingen af. Zoals waarom mensen, die hun succes danken aan hun uiterlijk, altijd beweren dat ware schoonheid van binnenuit komt. Zo’n bloedmooi meisje, ik hoor het nooit een man beweren, bedoelt dan niet dat we moeten relativeren omdat schoonheid ook niet alles is. Dan had ik geen punt. Nee, ze bedoelt dat ze zo mooi is omdat ze een prettig karakter heeft, de wereld vrede toewenst en altijd doet wat mama zegt. Met knipperende mascaraogen – dankzij het juiste borsteltje – wil ze ons wijs maken dat ze haar perzikhuidje, haar perfecte lengte en de symmetrie van haar gezicht te danken heeft aan haar karakter en haar sunny side of life. Yeh, right. Noem mij één next top model programma waarin we prettige karakters te zien krijgen.

Vrouw als rolmodel

En ken je die van onze eigen Daphne nog? Die presteerde het om als presentatrice van zo’n programma een kandidate, wiens hoofd een grotere omvang had dan haar middel, erop te wijzen dat ze toch echt moest lijnen wilde de jury iets voor haar kunnen betekenen. En daarom mag het wel wat minder. Laten we stoppen met doen alsof het menselijk lichaam het meest mooie is dat er bestaat. Waarschijnlijk is het eerder het tegenovergestelde: de mens als meest imperfecte creatie ooit. Dat we vervolgens van ellende de meest appetijtelijke exemplaren dan maar naar voren schuiven als rolmodel, is dan ook wel weer te verklaren. We blijven wat lang steken in de ontkenningsfase.

Ben jij wel eens jaloers?

Maar herken je dit, Marc? Je ontmoet iemand, en direct vorm je een waardeoordeel over zijn of haar uiterlijk. Stel, dat waardeoordeel valt niet zo gunstig uit. Kan gebeuren. Maar wanneer je vervolgens met die persoon in contact komt maakt dat uiterlijk eigenlijk niet zoveel meer uit. Wat die persoon je heeft gegeven in jullie ontmoeting gaat ver voorbij een scheve neus, zwembandjes of flaporen. Zou dat het zijn waar modellen aan refereren wanneer ze het hebben over innerlijke schoonheid? Misschien, en dit is echt een hypothese hoor Marc, is zo’n meisje eigenlijk wel jaloers. Ik bedoel, rolmodel zijn is ook niet alles. Voor je het weet ben je vervangen. En dan? Dan sta je een programma te presenteren en hoort heel Nederland hoe het staat met je karakter. Ik heb nog liever zwembandjes… Plus een mascara van het foute soort.

Bo

Hai Schoonheid!

Ja Bo, hoe voelt het nou voor jou als ik je zo aanspreek? Voel je je gevleid of juist bedreigd? Dat hangt nu juist helemaal af van hoe jij míj ziet. Kom ik een beetje gluiperig over, dan zal je je waarschijnlijk onprettig en misschien wel bedreigd voelen. Vind je mij gewoontjes, dan denk je al gauw: “Ja hoor, dat zeg je natuurlijk tegen iedereen. Wat moet je van me?” Maar vind je me wel een leuke vent, dan voel je jezelf groeien. En als je me echt heel leuk vindt, ga je er ook nog van gloeien! In één alinea kom ik tot dezelfde conclusie als die Britse filosoof.

Topmodel

Laat ik over één ding duidelijk zijn: ik kijk niet naar programma’s in de categorie Next Tob Model. En nee, dit is geen typefout, het is toch alleen maar getob in die programma’s. De deelneemsters worden juist op hun botsende karakters uitgezocht. Met voorbedachten rade. Enerzijds zijn veel kijkende vrouwen jaloers op de uiterlijke schoonheid van de deelneemsters, maar worden toch weer een beetje blij met zichzelf omdat die aanstaande topmodellen ook heel bitcherig zijn.

Sensuele lippen

Waarom kijken we eigenlijk naar zulke programma’s? Niet voor de schoonheid. Zijn de hoofdrolspeelsters rolmodellen voor de vrouw? Een man als ik zit daar niet op te wachten. Natuurlijk, het oog wil ook wat, maar een mens heeft meer zintuigen. Vroeger, toen ik jong was, heb ik wel eens in discotheek de iT zitten apegapen naar een oogverblindend mooie vrouw. Bij zijn (!) eerste woorden kreeg ik koude rillingen over mijn rug. Of tijdens een avondje uit ontmoette ik een mooie vrouw met sensuele lippen. Ik verleidde haar tot een tongzoen en proefde een asbak! Weg schoonheid. Ik heb zelfs langere tijd geflirt met een prachtige vrouw. Stralende ogen, zwoele stem, rookte niet. Toen ik na de eerste nacht naast haar wakker werd, had haar parfum van de vorige avond plaatsgemaakt voor een penetrante zweetlucht. Hoezo schoonheid? Gelukkig heb ik nog niet meegemaakt dat ik tijdens het vrijen lichaamshaar op plaatsen voel waar ik dat niet verwacht bij een vrouw.

Botox en siliconen

Ik vind de mens juist een prachtige creatie. Alleen we verkwanselen het zo. Mannen en vrouwen behandelen het lichaam soms als een afvalzak en dumpen er zoveel rotzooi en gif in dat ons lichaam er uit gaat zien als een jutezak met botten. En in het begin hebben we het niet eens in de gaten! Vooral vrouwen zijn dan gevoelig voor de rolmodellen op tv en laten zich opvullen met botox en siliconen, laten overtollige rolletjes wegsnijden, rimpels laseren, tanden bleken en nog meer van die onzin. En daarna smeren ze hun toet nog vol met allerhande make-up.

Wat blijft er nog over van onze natuurlijke schoonheid? Inderdaad Bo, dit is iets wat van binnenuit komt. Als je goed voor jezelf zorgt, op een natuurlijke manier, dan ga je deze innerlijke schoonheid ook echt uitstralen. En dan lijkt het wel magie: de felbegeerde klik die je direct met iemand hebt. Hierdoor gaan de ogen van allebei stralen, je luistert ademloos en aandachtig naar elkaar, je geniet van elkaars lichaamsgeuren, je raakt in extase als je elkaar proeft en betast. Alle zintuigen worden geprikkeld door de innerlijke schoonheid.

Uniek zijn

Ik zit dus niet te wachten op een vrouw in mijn leven die een rolmodel probeert te imiteren. Zoals je het al scherp opmerkt, wordt een rolmodel al snel weer vervangen door een ‘next top model’. Voor mij gaat het om de unieke combinatie van innerlijke en uiterlijke schoonheid. Dus kom op met die zwembandjes Bo, doe die foute niet-watervaste mascara maar op en dan gaan we lekker samen snorkelen in de Rode Zee.

Warme groet,
Marc

Marc Faber over Marc Faber
“Sinds 1965 kan ik de wereld en haar bewoners met mijn eigen zintuigen waarnemen. Als klein kind begreep ik vaak niet waarom mensen bepaalde dingen zeiden en deden. En dat intrigeert me nu nog steeds. Ik begeleid kernkrachtige transformaties van mensen (Humanalytics) en organisaties (Biznalytics).
Life is [L]ove, [I]nspiration, [F]reedom & [E]nlightenment. Enjoy LIFE!!”